Ben Ezeldende Senindim Ebediyende Senin Olacağım

yılın sonlarıydı aylardan ekim sarı ve kahvenin her tonunu taşıyan bir şehirde duble yaz yaşıyorduk 15 yaşım yeni gelmiştibabam üniversite personeli olduğu için lise yıllarımda üniversiteli gibiydimhavuza spor salonuna kütüphaneye rahatça girip çıkabiliyordumtemizlikçisinden kütüphane görevlisine bir sürü insanla tanışmıştım
ilk karşılaşmamızda kütüphanede olmuştu o çalışan bir üniversite öğrencisiydi işine dört elle sarılmıştıbana yardım etmekse en sevdiği göreviydibir kitap ararken başka birine dalıp attığımız kahkahalarla hemen uyarı alıyordukee böyle bir kütüphanecinin akıbti de uzun süremezdi
işi bırakmak zorunda kalmıştı artık onu göremiyordum çok sık gidip geliyordum ama utanıp soramıyordumözlüyordumgülen gözlerini, tatlı sözlerini, sıcak sohbetini; çok özlüyordumbirgün mutlaka gelir ümidiyle bekliyordum
girdiğim bir sınavda aldığım dereceyle bir dersaneye ücretsiz gitme şansını yakalamıştım ilk kayda giderken babam çok kızmıştı:"okul daha yeni başlıyor yorma kendini bu kadar" diyegittimyinede kayda gittimama üzgündümBABAMA KARŞI GELMİŞTİM
kayıt yapılır yapılmaz bitkin halimi görünce beni rehberlik servisine yönlendirdiler içeriye girdiğimde"stajyer hocamız sinan bey denildiğinde"yeniden cana gelmiştimmüdür odadan çıkar çıkmaz boynuna atladımama geriçekilirken elinden elime bir yüzük değdinişanlanmıştı
zaten ona kendimi layık görmek gibi bir şansım olamazdıo bir öğretmen ben bir öğrenciydimo sadece arkdaşım olarak kalmalıydıcan dostum , sevgili arkadaşım
çok kısa bir zaman sonunda onunla eski samimiyetimizi yeniden kazandıkfotoğraf,resim sergilerine,sinemaya filimlere gidiyordukhaftada en az bir kez yemek yiyordukbirbirimizle hayallerimizi paylaşıyorduk vesanki ayrı bedenlerde aynı ruhu taşırcasına benzeşiyorduk
beni beyaz sayfalarla tanıştırdıonun sayesinde onlarca roman ve şiirle tanıştımokudukçazenginleştim,yoğunlaştımv e ona dahada fazla bağlandımartık kalemini ii kullanan bir okuyucu olmuştum
kapalı bir sandıktım onun içiniçime onlaraca malzeme atıyordum;ama işime yarayanıda zorlanmadan buluyordumbazen en mutlu mesud olandım bazenseen umarsız aciz olandımöyle anlar gelirdi ki gülümseyen maskemin ardındaki hüznü bulup dağıtırdıkonuşamayan dilimin anlatamadıklarını gözlerimden anlardı
araştırmak ve bundan zevk almak en büyük tutkumduo da bunu farketmişti ve her fırsatta"araştırmayı seviyorsun demekki ilgilisin,bence sen felsefe okumalısın"derdi
seviyordum onu delicesine ama tek kelime edemiyordumannem geliyordu aklıma:"yıkılan yuvanın üstüne yuva kurulmaz"diyorduonun en yakınındakiydim ama mahreminde başka bir kadın vardıbirlikte yaşıyorlardı ve bizi tanıştırmıştı
bir gün yine sohbet ederken askere gideceğini söyledi şaşırdım üzüldüm ama hiç renk vermedimmasasından kalkıp yanıma oturdu ve bana"keşke sen 5 yaş büyük olsaydında biz senle 5 yıl önce karşılaşsaydık"dediilk defa böylesine özelleşmiş bir cümle kuruyordugözlerimin içine baktığı her sn de anlıyordum,yada öyle olmasını umud ediyordum"o da beni seviyor diyordum"
o, dönemin sonunda askere gittibense sonraki yıl lisede son yılım olmasına rağmen dersaneye gitmedimboşluktaydım kimse onun yokluğunu dolduramıyordu kapalı kapılar ardında kalmıştımkalemime küstüm,artık yazmıyordumilk yılki sınavımda barajı bile eçememiştim
bir yıl sonra tekrardan dersaneye yazıldımen çok gelecek vaad edenlerdendimsınava iki ay vardıetüd salonunda çalışırken omzuma bir el değdi:"yoksa eski dostunu unuttun mu hayırsız "dedigelmişti dünyalar benimdi
AMA ARTIK EVLİYDİ
şaşkınlığım hat safhadaydı,dualar edip kendimi ondan uzak tutmak için elimden geleni yapıyordumama olmuyordubirkeresinde"sana döndüm,dedi,hataydı ben seni sevmiştim"dedimutlu mu olmalıydım yoksa kadere lanetler mi okumalıydımbelkide kader buluşturmuştu yeniden biziokulda çalışıyordu ama sık sık dersane çıkışına geliyorduonunla olamazdım;ama onsuzda yaşayamazdımuzak durmalıydım
yine gitti bu kez hiçbir şey söylememiştisınava bir hafta kala konuştuk"vedayı hakediyordum,biz ii arkadaştık"dedim;"olmaz senden ayrılamazdım,insan her vedayı taşıyamaz"dedi"avucumdakiler cesaretin kırıntılarıydılar,sizse rüzgarınızla onuda çaldınız benden"dedimgüldü ve "bu cümleyi ben oradayken kursaydın herşey daha farklı olabilirdi"dedibu son konuşmamız oldu o andan sonra ne sesini duydum bir daha nede yüzünü gördüm
O YILDA SINAVI KAZANAMADIMÖLMELİYDİMBUNU HAK ETMİYORDUMÇÜNKİ BEN EN İYİLERDENDİM
hep dua ettim"allahım ne olur bana geçkalınmamış bir aşk yaşama şansıver dedim"cok ağladımbazense olmayacağını bile bile onu diledimbazende kızdım kendimebuna hakkım yoktuo bir başkasına aitti
3yılki girişimde kalbimin kapılarını sıkıca kapadım ve sınavı kazandımşu anda biyoloji okuyorum ve birinci sınıfımokula geldiğimin haftası YALÇIN Itanıdımmercan gii parlayan gözleriyle vebeni şaşırtan cümleleriyle onu kazandımgördüğüm an anladımo benim dualarımın mükafatıydıbenim için gönderilmiştibanaydı
şu ana kadar hiç bir şeyden haberi yok tesadüfen denk gelip okumadığı müddetçe ve bende söylemedikçe olmayacaktır
"""işte yalçın seni ilk gördüğüm andan beri söylemek isteyipte söyleyemediğim buydu seni çok seviyorum"""
onu çok seviyorumeskilerimi buldum ve çok mutluyum-çünki aşkım çok taze-böylesene güzel duyguları yeniden taşımak çok güzelonu tanımak yenice yaşamaya başladğım bu şehirde karşıma çıkan ve tadına doyulamayan tek şeybu şehire tutunmamdaki an büyük sebep
İŞTE CANIMIN İÇİ HERŞEY BÖYLE
SEN SEV YADA SEVME BEN EZELDENDE SENİNDİM EBEDİYENDE SANA KALACAĞIM