Aşkının Peşinden Koş

Sadece sevgi istiyordumBu hayatta bende eksik olan tek şey sevgiydiBunu gerçek hayatımda değil de hep düşlerimde buluyordumEn çok da onu görüyordumBazen bir meleğe benzerdi Kendimi kum denizlerinde, yaşam kaynağımı ararken görüyordumAradığım su değildi Bunu biliyordum Sorduğum dervişler bana onu denizlerde aramamı söylerlerdi Ama bütün denizleri dolaştımBazen bir balık oldum denizlerde aradım bazen de martı olurdum yükseklerde bulmak için ‘Belki erişemeyeceğim bir yerdedir’ dedim Ama biliyordum o da beni bekliyordu Çöllerde aradım onu Bir ara kendi kendime sordumBenim aradığım neydi? Bir melek mi? Yoksa gerçek aşkı mı? Cevabını somurtkan, soğuk dağlarda aradım Ama onlarda bana sırtını çevirmişlerdiYani bu dünyada yapayalnızdımSonra bütün çöl yok oldu Artık boşluktaydım Açık mavi bir boşluk Boşluktan düşerken bulutlara sordum Bana bir şeyler söylemek istiyorlardı sankiDertlerini anlatamadılar Derdimi anlatamamıştım onlara Birden kızdılar bana Gözleri çakmak çakmak olmuştu hepsinin Sonra ağladılar benim için O kadar ağladılar ki nehirler taştıDenizler kabardı Boşluktaki düşüşüm beni heyecanlandırıyordu Bu his ben gerçek hayattayken birisiyle buluştuğum anlarda da olurdu Şaşırmamıştım buna Ama yağmur durmadı Devam etti Günlerce, aylarca, yıllarca Artık onu ararken bir yoldaş bulmuştumAma garip olan başka bir şey vardı Yağmur bütün hiddetine rağmen sadece beni ıslatıyordu ‘Neden sadece ben? Neden kimse ıslanmıyor’ diye sorduğumda bana ‘sen delisin! Yağmur falan yağmıyor, güneş var! Görmüyor musun?’dedilerAma ben görmüyordum ki! Güneş yerine beni ancak dolunay aydınlatabiliyordu Gerçek aşka ulaşmadan güneşim yüzümü yakmayacak Artık anladım ki sırılsıklam aşık olmuştumAma rüyada idimVe kendi rüyamda bile mutluluğu yakalayamıyordumUyanmak istiyordum artık Çünkü rüyam kabusa dönüşüyorduAma ben zorluklara göğüs germeye alışmıştımÇünkü her şey istediğim gibi gitmiyordu Kendimi kafese kapatılmış bir kuş gibi sıkıntılı hissediyordum Aslında bir kuştan ötürü daha çok yolunmuş bir kazdım Her gün benden bir tüy götürüyorduParlak yumuşak bir tüy
Doktor böyle rüyalar görmemi iç dünyamdaki düğümleri çözemememe yorumluyordu Muayeneden çıktığımda yağmur başlamıştı Yürüyordum yine taşlı,soğuk yollarda Sonra onu gördüm O deniz gözlerinde birbiri ardına boşanan, yağmur gibi yağan yaşlar vardı, o güzelim gözlerde İşte orada, karşımda duruyorduRüyalarımdaki gibi bembeyazdıMelekler gibiKuru bir yaprak gibi yıllarca huduttan hududa savrulmuşum Bunca yıl boşuna yaşamışım meğer Meğer ucu görünmeyen bir mağaraya girmişim Yıllarca o mağarada karanlık içinde ışığı olmayan bir ateşböceğiymişim meğer: Usulca oturdum onun yanına Artık ben de yaşam penceremden görüyordum denizimi Denizime daldım saatlerce, su yüzüne çıkmak istemiyordum Çünkü benim yerim orasıydıBiliyordum rüyada olmadığımı UyanmıştımBelki de yeniden bir rüyaya başlıyorum Ama artık istiyorum ki hayatım ateşe benzerken küle dönmesin bir daha…
Şimdi tam bir sene geçti Denizimde yelken açtım Bir daha hiç başka kıyılara yelken açmayacaktım Söz vermiştim kendime Tembihler etmiştim hayatın bana öğrettiklerine uymaya Ne mi öğretti bana? Bir kar olmamayı Çünkü kar tertemizdir Zerre kadar kire dayanamaz Güneşi görür O bembeyaz örtüsü yok oluverir İşte yaşam budur Güneşsi görünce kaçmamak, zorluklara katlanmak Ama en önemlisi aşkının peşinden koşmaktır hayat…