Leyla Mecnun Un Nesiydi Sahi ?..

Leyla Mecnun un nesiydi sahi?

Lise son sınıf öğrencileri, edebiyat dersinde,
son bir haftadır meşhur, "Leyla ile Mecnun" hikayesini işliyorlardı
En ince ayrıntılarına kadar konu ele alındı
Artık son dersin son dakikaları idi
Öğretmen sınıfa sordu:

"Arkadaşlar, son olarak sormak ya da eklemek istediğiniz bir şey var mı?"

Arka sıralardan bir öğrenci söz istedi:

"Hocam, ben herşeyi anladım da bir konu var tam kavrayamadığım
Bu Leyla, Mecnunun nesi oluyordu acaba?"

Öğrenciler gülmekten, öğretmen ise sinirden bayılmak üzere idi

Bu, fıkra ya da yaşanmış olay
her aklıma geldiğinde ben de sorarım kendi kendime
Sahiden de Leyla, Mecnunun nesi oluyordu?

Kız arkadaşı mı? Yoksa yavuklusu mu?
Belki de çıktığı kız, girl frendi yani
Çatalkarası, çingenesi bile olabilir
Platoniğim ya da aşkımm mı diyordu sizce Leyla ya?
Kimbilir belki de çıtır simidim falan derdi
Açmamış gonca gülüm demesi de kuvvetle muhtemel bence
İsterseniz bir de şaire kulak verelim:

"Leyla bir özge candır, kara gözlü ceylandır" Vay be

Leyla Mecnununa ya da Mecnun Leyla sına kavuşabilseydi şayet
yüzyılların imbiğinden süzülüp gelirler miydi dersiniz?

Ferhat ile Şirin, Romeo ve Jüliet, Kerem ile Aslı,
Ayşe ile Memed ya da Ayça ile Tankut

Hikayenin hikaye olabilmesi için
galiba bol miktarda "acı" gerekiyor değil mi?

Meşhur Lübnanlı yazar Halil Cibran,
Ermiş adlı eserinde:

“Kederin varlığınızda açtığı oyuk ne kadar derin olursa,
taşıyabileceğiniz sevinç o kadar çok olur” diyor

Ben de başka bir deyişle,

"galiba, mutluluk tohumları en güzel, keder tarlalarında ve
hüzün ikliminde, gözyaşı yağmurları ile yeşeriyor" diyorum

Lay lay lom aşk(?)ların, bom bili bili bom aşık(?)ları hiç boşuna uğraşmasınlar
Gerçek aşkı tanımak adına o kadar zor bir zamanda doğdular ki
tek çıkar yolları var: O da
gerçek aşk ikliminin sultanlarının dizleri dibine oturmak
Yanmak, yanmak, yanmak

Pervane böceği gibi uçuşup durmak ateşin çevresinde ve dayanamamak,
atılıp kalmak nar-ı aşkın kor yangınına
Ve geçmek Ve geçip gitmek
Şehirleri, caddeleri, sokakları, köşe başlarını, parkları ve
meydanları bırakmak diğerlerine
Her bir tarafı umman-ı aşkla çevrili adalar yaratmak sevgiliye
Uçup gitmek, kaçıp gitmek, göçüp gitmek, geçip gitmek umarsızca

Başakta tane olmak varken neden tarlada başak olasın ki?
Petekte bal olmak dururken neden kovanda petek olasın ki?
Şarkıda nağme olmak varken neden kitapta şarkı olasın ki?

Şu evrende varolmuş, varolan ve varolacak ne varsa;
her birinin özü var Özünün de özü var
Peki ama aşkın özü ne?

Dünyanın ve evrenin bu en büyük mutluluğunun özü hüzün,
sevincinin özü keder, vuslatının özü ayrılık
Cohelho, Simyacı'da:

"Aşk, sevdiğin nesneye sahip olma duygusunu da yanında getiriyor" diyordu
Peki sahip olmak aşkı ne hale getiriyor dersiniz?
Aşk, bir arayış değil de nedir acaba?
Aşk, aşık olunan şeyin özünü aramadır
O özü bulup çıkarma, ona sahip olma, onunla yekvücut olmadır
Sen, o olursun, geçersin
Aşk, geçmektir

Öğretmen kısa süreli bir şaşkınlıktan sonra
kendini toparladı ve sınıfa döndü:

"Arkadaşlar Leyla, Mecnun un herşeyi idi
Leyla ateşti, Mecnun pervane
Leyla evrendi, Mecnun koskoca bir hiç
Leyla topraktı, Mecnun yağmur
Leyla bir yoldu sonu olmayan, Mecnun bir yolcu "öz" arayan
Leyla, Mecnun un nesiydi biliyor musunuz?

Sınıfta çıt çıkmıyordu
"Leyla, Mecnun un hiç bir şeyiydi
Mecnun zaten Leylaydı"

Zil çaldı ve paydos oldu Hepsi ağlıyorlardı
Oturdukları yerlerde kalakalmışlardı
Ne kadar çok istediler, gerçekten sevebilmeyi,
en kutlu anlamıyla "aşık" olabilmeyi