Aşk-I Memnu - Aşk-I Memnu Romanının Özeti...

Adnan Bey, elli yaşlarında, zengin, dul bir adamdır Karısını dört yıl önce kaybetmiş, kızı Nihal ve oğlu Bülent’le yaşamını sürdürmektedir Boğaziçi sandal gezintileri sırasında sık sık karşılaştığı Firdevs Hanım’ın kızı Bihter’le evlenmeye karar verir


Firdevs Hanım, kızlarıyla birlikte Rumeli sahilinde küçük bir yalıda yaşamaktadır Bu aileden “Melih Bey takımı” olarak bahsedilir Bu ad, Firdevs Hanım’ın yıllar önce ölen kocası Melih Bey’den gelmektedir Firdevs Hanım on sekiz yaşındayken Melih Bey’le evlenmiş, fakat bu evlilikte beklediği heyecanı bulamamıştır Nitekim evlendikten iki hafta sonra yeniden sandal gezintilerine çıkmaya başlamış Melih Bey, karısının serbest tavırlarına ses çıkaramazmış Firdevs Hanım, sandal gezintilerinde kimi zaman kocası yanındayken dahi yabancı erkeklerden mektuplar, çiçekler almaktan çekinmezmiş Peyker ve Bihter adlarında kızları olmuş Firdevs Hanım için çocukları, yaşlılık belirtisi ve gezip tozmasına engel olan varlıklardır


Çocukları biraz büyüyünce Firdevs Hanım, gezinti ve eğlencelerine kaldığı yerden devam etmiş Karısının hafifliklerine daha fazla katlanamayan Melih Bey, bir gün gizlice karısının odasına girmiş, bütün çekmece ve dolapları kırıp dökmüş Sonunda karısının aşk mektuplarını bulmuş Bu rezilliğe dayanamamış, bir hafta sonra da kahrından ölmüştür Firdevs Hanım, kocasının ölümüne üzülmüş Bu ölüme kendisi sebep olduğu için bir parça vicdan azabı da duymuş Fakat bu durum fazla sürmemiş, Firdevs Hanım bir ay sonra yeniden gezinti ve eğlence yerlerindeki yerini almıştır

Firdevs Hanım kırk beş yaşındadır Otuz yıldır gezinti yerlerinin en tanınmış yüzüdür Bembeyaz olmuş saçlarını sık sık sarı renge boyayarak gizlemeye çalışır Halkın kendisi hakkında söylediklerine pek kulak asmaz, “Oh! Halka bakarsanız hiçbir şey yapmamak lazım gelir; bence insan halk için değil nefsi için yaşamalıdır!” diyerek gönlünce yaşar


Firdevs Hanım’ın büyük kızı Peyker, Nihat Bey’le evlenmiş Firdevs Hanım bu evliliğe şiddetle karşı çıkmasına rağmen yine de engel olamamıştır Peyker’in evlenmesi yetmezmiş gibi bir süre sonra bir de çocuk beklediğini öğrenince bütün dünyası başına yıkılmıştır Çünkü Peyker’in anne olması demek, Firdevs Hanım’ın annelikten büyükanneliğe geçmesi, yani yaşlandığının resmen belgelenmesi demektir


Firdevs Hanım kızlarıyla sandal gezintisine çıkar Bir ara yanlarından başka bir sandalla Adnan Bey geçer Adnan Bey az önce, Bihter’le evlenme isteğini bildirmek üzere Firdevs Hanım’ın yalısına gitmiştir Firdevs Hanım, Adnan Bey’in kendisine baktığını zanneder Fakat Adnan Bey, Bihter’e bakmıştır


Eve döndüklerinde Nihat Bey, gayet neşeli bir tavırla müjdeli haberi verir Adnan Bey’in az önce gelip Bihter’le evlenme isteğini bildirdiğini söyler Firdevs Hanım, yaşına uygun biri olarak kendisi dururken, kızı yaşındaki Bihter’i istemesine çok kızar Kızı Bihter’i kıskanır Adnan Bey’in yapmış olduğu bu evlilik teklifi, henüz yirmi iki yaşında genç bir kız olan Bihter’i çok heyecanlandırır Firdevs Hanım, Adnan Bey’in çok yaşlı olmasını ve iki çocuğunu gerekçe göstererek bu evliliğe karşı çıkar Bihter, Adnan Bey’in yaşını ve çocuklarını bir engel olarak görmez, annesinin aksine bu evliliğe sıcak bakar Bihter’i asıl heyecanlandıran, büyüleyen şey, Adnan Bey’in çok zengin olmasıdır Bihter uzun ve sert bir tartışmadan sonra annesini ikna etmeyi başarır


“Zaten Adnan Bey o adamlardan biri idi ki onlar için yaş en adi bir ehemmiyet derecesinde kalır Çocuklar? Bilakis Bihter’in hoşuna gidiyordu… ‘Bana, anne diyecekler, öyle mi? Mini mini bir anne! Yirmi iki yaşında iken bir genç kızın annesi olmak! Hele oğlan! yumuk yumuk gözleriyle bir bakıyor ki…’” (…)


“Adnan Bey’le izdivaç demek Boğaziçi’nin en büyük yalılarından biri; o önünden geçilirken pencerelerinden avizeleri, ağır perdeleri, oyma Louis XV ceviz sandalyeleri, iri kalpaklı lambaları, yaldızlı iskemleleriyle masaları, kayıkhanesinde üzerlerine temiz örtüleri çekilmiş beyaz sandalla maun sandalı fark olunan yalı demekti Sonra Bihter’in gözlerinin önünde bu yalı bütün hayalinin tantanasıyla yükselirken üzerine kumaşlar, dantelalar, renkler, mücevherler, inciler serpiliyor; bütün o çılgıncasına sevilip de alınamayarak hasret kalınmış şeylerden oluşan bir yağmur yağıyor, gözlerini dolduruyordu” (s44-45)


“‘Evet!’ diyordu ‘Buraya geliniz, görkemli yalılar, beyaz sandallar, maun sandallar, arabalar, kumaşlar, mücevherler, bütün o güzel şeyler, bütün o parlak emeller… Siz, hepiniz, buraya geliniz…’” (s60)


Adnan Bey, Firdevs Hanım’ın yalısına giderek Bihter’le evlenmek istediğini söyledikten sonra yalıya döner Oldukça hassas ve kırılgan bir kişiliğe sahip olan kızı Nihal’e, annesinin yerini almak üzere yalıya bir kadının geleceğini nasıl söyleyeceğini düşünür Adnan Bey otuz yaşında evlenmiş, on altı yıllık evlilik hayatı boyunca sürekli olarak karısının türlü hastalıklarıyla uğraşmış, fakat acı sona engel olamamıştır Adnan Bey, karısını dört yıl önce kaybetmiştir Annesinin ölümünden sonra Nihal, uzunca bir süre bu şoku üzerinden atamamış, hastalanmış, geceleri korkunç kâbuslar görmüştür Bu süre zarfında Adnan Bey kızıyla yakından ilgilenmiştir Nihal’in babasına olan düşkünlüğü artmıştır Adnan Bey, Bihter’le evleneceğini kızına söylemeye cesaret edemez Bu konuda Mlle de Courton’dan yardım ister


Nihal, babasının genç bir bayanla evleneceğini mürebbiyesinden öğrenir Akşam yemeğinde lokmalar boğazına düğümlenir, hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlar Ertesi sabah Nihal, babasının yanına gelir, boynuna sarılır, “Baba! Beni yine seveceksiniz, şimdi nasıl seviyorsanız öyle seveceksiniz, değil mi?” der Babasından “Elbette!” yanıtını alınca, “Öyle ise zarar yok, gelsin!” diyerek bu evliliği onaylar


Mlle de Courton, Adnan Bey’in yalısına Nihal dört yaşındayken gelmiştir Babası tüm mirasını at yarışlarında kaybetmiş, daha sonra da intihar etmiş Babasının ölümünden sonra Paris kaldırımlarına düşüp kötü bir kadın olmaktansa, akrabasının yanında fakir bir yaşam sürmeyi tercih etmiş Kaldığı evde yediği ekmeği hak etmek için kendi isteğiyle çocukların eğitim ve terbiyesini üzerine almış Yaşadığı bir güceniklik nedeniyle Fransa’dan ayrılarak Beyoğlu’na, seçkin bir Rum ailesine mürebbiyeliğe gelmiş Uzunca bir süre burada mürebbiyelik yapmış Daha sonra Adnan Bey’in yalısına gelmiş Nihal henüz dört yaşındaymış İki sene sonra Bülent doğmuş Adnan Bey’in karısının sağlık durumu doğumdan sonra kötüye gitmiş, iki sene sonra da ölmüş Ölmeden önce Mlle de Courton’u yanına çağırtmış, ondan bir öğretmenden çok bir anne olmasını istemiş, çocuklarını ona emanet etmiş Gururlu ve prensip sahibi bir bayan olan Mlle de Courton, Adnan Bey kendisine karşı çok saygılı ve kibar davrandığı için bu eve olan sevgisi ve bağlılığı günden güne artmıştır


Behlül, Adnan Bey’in yeğenidir Babası başka şehirlere tayin edildiği için kalan eğitimini Galatasaray’da yatılı olarak sürdürmektedir Haftada bir gün amcası Adnan Bey’in yalısına gelir Behlül aşırı derecede eğlence düşkünü, pek çok kadınla ilişki yaşayan yirmi yaşında bir gençtir


“Behlül o gençlerden biri idi ki onlar yirmi yaşında hayatı tamamıyla öğrenmiş olurlar, mektepten hayata çıkarken sahneye ilk defa çıkan acemi bir sanatkârın heyecanını duymazlar, hayat onlar için mektepte bütün sırlarıyla öğrenilen bir komedi hükmündedir,” (s110)


Hayat onun için uzun bir eğlence idi…


Eğlenmek… Bu kelimenin manası da Behlül’de değişime uğramış idi O hakikatte hiçbir şeyden eğlenmezdi Bütün eğlence yerlerine koşardı, bütün gülünecek şeyleri arardı, ihtimal herkesten ziyade gülerdi; fakat eğlenir miydi? Eğleniyor görünürdü, onun için eğlenmek, eğleniyor görünmek demekti Bütün gülüşlerinin, eğlenişlerinin altında saklı bir can sıkıntısı vardı ki onu daima bir zevkten diğerine sevk ederdi Geceyi Tepebaşı’nda bir opereti dinleyerek geçirdikten sonra ertesi gün Erenköy bağlarında bir siyah çarşafın peşinde dolaşırken görülürdü; bir pazar günü Konkordiya şarkıcılarından birini araba ile Maslak’a kadar götürür, bir Cuma günü Çırçır Suyu’nda saz dinlerdi İstanbul’un hiçbir eğlence yeri yoktu ki Behlül oradan bir zevk hissesi almasın” (s111-112)


Behlül ile Nihal arasında sekiz senelik bir yaş farkı vardır Behlül, kendisini bir ağabey olarak görür, Nihal’i kızdırmak, iğnelemek için elinden geleni yapar Behlül ile Nihal arasında sürekli olarak tatlı bir didişme yaşanır
Mlle de Courton, çocukları on beş günlüğüne Ada’ya, büyük halalarının yanına götürür Nihal, annesinin yerini alacak olan Bihter’in, babasını elinden alacağını, babasının kendisini eskisi gibi sevmeyeceğini düşünür Yalıya dönerler Nihal, babasına karşı daha mesafeli davranmaya başlar


Bu arada Nihal genç kızlığa adım atmaktadır Davranışlarında zaman zaman dengesizlikler olur; olur olmaz şeylere sinirlenir, küser, yalnız kalmak ister Nihal’e yeni elbiseler, çarşaflar alınır Nihal’in genç kızlığa geçişi evde küçük bir tören havasında gerçekleşir


Adnan Bey ile Bihter’in evlenmelerinin üzerinden bir yıl geçmiştir İki ev halkı, Adnan Beyler ile Firdevs Hanımlar Göksu’ya pikniğe giderler Behlül, Peyker’i yakın takibe alır, onu baştan çıkarabilmek için saatlerce dil döker Peyker oğlu Feridun’la ilgilenirken, Behlül ensesinden öper Peyker, Behlül’ün tacizlerine daha fazla dayanamaz, engel olur Behlül kafasını kaldırıp etrafına baktığında Bihter’le göz göze gelir Behlül, daha sonra Firdevs Hanım’ın yanına gider, aşk maceralarını süsleyerek anlatır, ona kur yapar Behlül bıkıp usanmadan Peyker ile Firdevs Hanım’ın peşlerinde dolanır


Göksu gezisinde Behlül’ün Peyker ile Firdevs Hanım’a yaptığı kurlar, Bihter’in tatmin edilemeyen kadınlık duygularını su yüzüne çıkarır Göksu gezisinden dönüldüğü akşam Bihter, yorgun olduğunu söyleyerek odasına çıkar Karanlık odasında derin bir yalnızlık duygusuna kapılır Ruhunun derinliklerinde alevlenen bir ateşin kendisini yaktığını düşünür Üzerindeki elbiseleri yavaşça soyar, rüzgârın serinliğini vücudunda hissetmek ister
“Bihter bu serin gecenin karşısında işte böyle bir ateş hissediyor ve üşümek, üşümek istiyordu Meselâ, şimdi, denizde, suyun içinde olsaydı… Rüzgâr hep hamle hamle püskürüyor, yakasından, omuzlarından girerek, sinesinden kayarak onu soğuk dudaklarla öpüyordu Böyle, rüzgârın buseleriyle kuşatıldıkça, daha fazla açılmak, daha fazla öpülmek istiyordu” (s199)


Tam bu esnada Adnan Bey gelir Karısını pencerenin önünde çıplak bir halde görünce şaşırır Birden karısına sarılıp onu öpmek ister Bihter, kocasına karşı garip bir soğukluk hisseder Yalnız kalmak istediğini söyleyerek kocasını dışarı çıkarır Bihter o gece, bir yıllık evliliğinin muhasebesini yapar Yaşlı kocasına gençliğini, bedenini vermiş; fakat ruhunu, kalbini verememiştir Kocasını düşündüğünde, âdeta ruhunun üşüdüğünü hisseder Bihter, Adnan Bey’le evlendikten sonra hayal ettiği maddî olanaklara fazlasıyla kavuşmuş, ancak gönlü yoksul kalmış, aşka, sevgiye, heyecana susamıştır


Bihter’in zihninde bir an, Göksu gezisinde Behlül’ün Peyker ve Firdevs Hanım’a yaptığı tacizler canlanır


“Onu Peyker’in arkasında dudakları ateşli bir buse ile Peyker’in ensesinden öpmek için orada can veriyor gördü; daha sonra çapkın bakışlarıyla hamakta Firdevs Hanım’ı sallarken gördü” (s209)


“Sevmek, sevmek istiyordu Hayatında yalnız bu eksikti; fakat hayatta her şey bundan ibaretti: Sevmek, evet, bütün mutluluk yalnız bununla elde edilebilirdi… Sevmek istiyordu, ateşler içinde delice bir aşk ile sevecek mesut olacaktı İşte şimdi bu şatafatlı odanın servetleri içinde siyah mermerlerle örülmüş bir mezarda diri diri gömülmüş gibiydi Nefes alamıyor, boğuluyordu; bu mezardan çıkmak, yaşamak, sevmek istiyordu” (s211-212)


Karanlıktan sıkılan Bihter, kandili yakar Sarı bir ışık odanın içine yayılır Bihter, çıplak bedenini aynada görür, bir süre kendi vücudunu seyreder Kendisini çok güzel bulur Bu güzel vücudun aşktan, heyecandan uzak bir şekilde çürümeye mahkum olduğunu düşünür


“Kendisine, kendi güzelliğine gülüyor ve böyle istifade olunmamaya mahkûm bu güzelliğe gülerken ağlamak istiyordu Demek bundan sonra, evet bu gece, nihayet bir senelik saldırıdan sonra artık üstün olunamayan vücudunun gençlik isyanı her vakit böyle karşısına çıkacak, sevmek, kucaklamalar içinde mest olmak isteyen mustarip ruhu onu böyle hırpalayacak, ezecek ve bu güzellikler boş emeller içinde çırpına çırpına mahvolacaktı…” (s217)


“Oh! Ne yanılmış idi! Ona sevmek, sevmek lazımdı, sevemeyecek olursa ölecekti Fakat nasıl sevecek? Sevmek, bu artık kendisi için memnu (yasak), imkânsız bir şey değil miydi?” (s218-219)


Bülent yatılı okula gönderilir Kardeşinin ayrılığı Nihal’in kalbini derinden sızlatır Gece olup da kardeşinin boş yatağını görünce ağlamaya başlar Bu konuda Bihter’i suçlar Bir haftalık bir ayrılıktan sonra Bülent yalıya gelir, okulla ilgili gözlemlerini biraz süsleyerek, biraz da abartarak anlatır


Nihal, hizmetçilerin bir odaya kapanıp gizli gizli konuştuklarını görür Ne olup bittiğini anlamak için yanlarına gider Hizmetçilerden Şakire Hanım, kocası Süleyman Efendi ve kızları Cemile’nin yalıdan ayrılacaklarını öğrenir Hizmetçiler –Şakire, Nesrin, Şayeste– ağız birliği etmişçesine Bihter Hanım’ın aleyhinde konuşurlar Şakire Hanım’ın Bihter Hanım tarafından uzaklaştırıldığını söylerler


“Gidiyorlar, artık bu evde oturamayacaklar Sade onlar değil, bu evde hiçbir kimse oturamayacak Biz şimdi hepimiz göze batıyoruz… Birer birer hep kolumuzdan tutularak, sokağa atılacağız Bizden kurtulduktan sonra artık rahat etsinler…” (s229)


Ağustos sonlarında gidilen Göksu gezisinin üzerinden yaklaşık dört ay geçmiştir Dışarıda lapa lapa karlar yağmaktadır Bihter, sipariş ettiği şekerlerini almak için Behlül’ün odasına girer Odayı, yanmakta olan sobanın kapağından çıkan alevler aydınlatmaktadır Behlül, masanın üzerinden küçük şeker kutusunu alırken resimler kayarak yere düşer Bunlar genç kız resimleridir Bihter kanepeye oturur, sobanın alevlerinin aydınlığında bu resimlere bakar Behlül elini, sanki tesadüfen olmuş gibi Bihter’in dizine koyar Bu arada sobanın alevi geçmiş, odanın içi karanlık olmuştur Birden her ikisi de titrer, kalplerinde garip bir heyecan duyarlar Birkaç dakika kıpırdamadan sessizce dururlar Bihter şekerleri hatırlayarak kalkmak ister Behlül biraz daha kalması için yengesine ısrar eder, yanındayken çok mutlu olduğunu, birbirlerini çok seveceklerini söyler Pencerenin önüne gelip birlikte karın yağışını seyrederler Bihter, Göksu gezisine gittikleri günün gecesini hatırlar, derin bir uçuruma yuvarlanıyormuşçasına korku duyar Odadan çıkmak ister Behlül engel olur, Bihter’i öpmeye başlar


Behlül, yengesi gittikten sonra daha rahat düşünebilmek için bir kibrit ararken, yakınlaşmalarına vesile olan şekerleri görür Kutuyu açarak içinden bir tanesini ağzına atar Şimdiye kadar başından geçen aşk maceralarını birer birer hatırlamaya başlar Yaşadığı aşklar bir anda gözünde değersizleşir Bihter’le yaşayacağı aşkı, daha öncekilerin hepsinden üstün sayar Hayatındaki sevda oyunlarına da Bihter’le son noktayı koyacağını düşünür


Behlül çok sayıda kadınla ilişki yaşadığı için kadınlardan bıkmıştır Hiçbir ilişki onun kalbinde küçük de olsa bir kıpırdanma meydana getirmez Kadınları birer oyuncak gibi görmekte, onlarla oynamaktadır Fakat Bihter’le yaşayacakları aşk, herkesin yaşayabileceği türden değildir Behlül’ün Bihter’e karşı duyduğu, saf bir aşktan çok, yasak aşkın verdiği heyecandır


“Birden kendisini yükselmiş, adi sevişmelerin, rezil ilişkilerin üstüne çıkmış buluyordu Artık hayatının küçük küçük aşk hikâyeleri kapanmış, şimdi her türlü ihtiraslarıyla, emelleriyle, ateşleriyle, mutluluklarıyla uzun bir sevda hikâyesi başlamış idi Bütün o eski hatıraları hakir görüyor, düşük buluyordu Onlar çocuklukta karalanıp da artık varlıklarından utanılan, yırtılıp atılmak, yakılıp kül edilmek istenen müsveddeler seviyesine düşmüş idi Şimdi aşk hayatının mükemmel bir eserini yazacaktı ve artık bu eserinden sonra sevda hayatını kapayabilirdi” (s247-248)


“Bu aşk bütün tehlikeleri ve zorlukları ile onun için daha çekici, daha ihtiraslı bir şey olacaktı Kendisini bir hikâyenin kahramanı gibi önemli kabul ediyordu Eski sevişmelerinin hepsini inkâr ediyor, onların hiçbirinde, asıl aşktan beklenen şeyleri, o ruhu titretip mahveden heyecanları, cinnetleri, hatta gözyaşlarını, ıstırapları duymadığına, görmediğine karar veriyordu; fakat Bihter bunları hep verecekti, asıl onu sevecekti, hayatının hemen tek aşkı bu olacaktı Ötekiler hep bir yığın oyuncaktan ibaret kalacaktı” (s253)


“Herkesin gözleri önünde kimseye hissettirmeksizin sevişmek… Oh! Bu gizli şeyde öyle küçük mutluluklar olacaktı ki… Herkesin içinde Bihter’e yabancı dururken onun bir bakışı olacaktı ki kendisine: ‘Ben seninim, yalnız seninim!’ diyecekti” (s253-254)


O geceden sonra Bihter, kendisini kirlenmiş hisseder Behlül’ü sevmemektedir, ona âşık değildir; fakat bir anda ne olduğunu anlamadan kendisini onun kollarında bulmuştur O gecenin sabahında Adnan Bey gelip karısını öpmüş, Bihter hiçbir heyecan duymamıştır Gayet normal bir şekilde hayatını sürdürür Bihter bu aşk günahının verdiği sıkıntıdan, ancak Behlül’ü daha fazla severek kurtulabileceğini düşünür


“Demek bu sabah Bihter, her sabahkinden başka bir Bihter’di Artık mutsuz, kötü talihine acınacak bir kadın değil, bir daha silinmeyecek bir leke ile kirlenmiş, sefil, murdar bir mahluk idi Nihayet işte şimdi büsbütün Firdevs Hanım’ın kızı olmuş idi Bunu kendi kendisine söylüyor ve kendisinden iğrenilecek bir vücuttan kaçarcasına kaçmak istiyordu… Behlül’ü sevmiyordu, hayır, bundan emindi; çapkın bir çocuktan başka bir şey olmayan bu adam hakkında aşka benzer hiçbir şey duymamış idi” (s255)


“Nihayet Firdevs Hanım’ın kızı olmuş idi; evet, yalnız onun için gitmiş, bu adamın kollarında kirli bir kadın olmuş idi Başka bir sebep bulmuyordu Demek onun kanında, kanının zerrelerinde bir şey vardı ki onu böyle sürüklemiş, sebepsiz, özürsüz Firdevs Hanım’ın kızı yapmış idi Bütün bu günahın, bu kirin sorumluluğunu annesine yüklüyordu” (s256)


“Behlül’ün hatırasında tesadüfle sahip olunmuş bir fahişe hükmünde kalamazdı; artık onun hayatına sahip olmalıydı, onu sevmeliydi, sevmeye çalışmalıydı; bu aşk günahına öyle bir gelecek yolu belirlemeliydi ki onu alçaltmak değil yükseltsin Evet, bunu ancak aşk temizleyebilirdi


Bu sabah Adnan Bey, onun odasına gelip de ‘Gülüm, beni bu sabah öpmüyor musun?’ dediği zaman Bihter hiçbir şey duymayarak, hatta dudaklarında bir çekinme hissetmeyerek kocasını öpmüş ve sonra bu kadar kayıtsız kalışına şaşırmış idi Demek, böyle kalbinde hiçbir şey titremeden vücudunu başka birisine verdikten sonra dudaklarını kocasına uzatabilmiş idi; demek bu kadar hissiz, bu kadar kayıtsız idi? Kendi kendisine şaşıyordu Onda bir şey bu suskunluğa karşı isyan ederken diğer bir şey onu kabul ediyor, doğal karşılıyordu” (s257-258)


Bir hafta sonra Bihter ile Nihal, Firdevs Hanım’ın yanına giderler Nihal’in giyeceği bir elbise için kendisinden fikir alırlar Yalıya döndüklerinde Behlül, konuşmak istediğini söyleyerek Bihter’i odasına çeker Bihter’in kalbini ve güvenini kazanabilmek için özlem dolu sözler söyler


“Oh! Bilseniz, sizi sevmekle neler kazanıyorum; hayatımı, kendimi, varlığımı, işte siz bana bunları kazandırıyorsunuz Sizi sevmeden evvel hissiz, ruhsuz bir şeydim; bütün o koştuklarım, o uğraştıklarım yapılmak için yapılmış şeyler, boş geçirilmek istenilmeyen bir gençliği doldurmuş olmak için icat olunan yalanlardı Anlıyor musunuz? Bütün o hayat baştan başa bir yalandı…


Bilsen Bihter seni nasıl seviyorum? Seni ölünceye kadar, öldükten sonra bile, nasıl seveceğimi bilsen… sen de beni seviyorsun, değil mi, Bihter? Benim olacaksın, yalnız benim, değil mi?” (s270)


Bir hafta sonra yaşanan bu ikinci buluşmadan sonra, Bihter’in iç dünyasında verdiği sıkıntılı savaş sona erer Yaşadığı yasak aşkın getirdiği kaygılar yok olur Artık kendi kendisine Behlül’ü sevdiğini itiraf eder İçindeki aşk susuzluğunu, Behlül’le giderecektir Bu yasak aşk, içinde türlü tehlike, zorluk, gençlik, heyecan gibi unsurları barındırdığından hem Bihter hem de Behlül’e çekici gelmektedir


“Bu aşk onlar için asıl tehlikeleriyle, zorluklarıyla çekici oluyordu Herkesin gözü önünde herkesten saklanan, yalnız, ikisine ait gizli bir hayat vardı ki bütün güzellikleriyle onları daha fazla birbirine yakınlaştırıyor, ilişkilerine fazla bir samimiyet veriyordu” (s271)


Bir gün Behlül, Bihter’e bütün bir geceyi birlikte geçirmeyi teklif eder Bihter kendi odasında değil de Behlül’ün odasında olmak şartıyla bu teklifi kabul eder Behlül’ün yazı odasında bir kapı ile geçilen küçük bir yatak odası vardır Heyecanla bu gecenin gelmesini beklerler


“Bir gece herkes uyuduktan sonra, o, yatağından süzülerek inecek, çıplak ayaklarına terliklerini takacak, omuzlarına bir şey atacak, nefes almaktan korkarak kapısını açacak… Ah! O heyecan dakikası!” (s275)


Behlül, genelde haftanın yarısını dışarıda geçirirken, bu tekliften sonra her gün yalıda kalır Bir ay kadar sonra, bir gece Bihter üzerinde geceliğiyle gizlice Bihter’in odasına gider Bihter, Behlül’e şayet bir gün yakalanırlarsa ne olacağını sorar Behlül bu soruyu, Bihter’in kendisine güvenmesi ve korkmaması için, “Ne iyi olurdu… O zaman sizinle beraber buradan giderdik O zaman büsbütün mutlu olurduk!” (s290) diye yanıtlar Behlül’ün her şeyi terk edip kendisiyle geleceğini söylemesi, Bihter’i rahatlatır Geceyi birlikte geçirirler


“Kapıyı açarken titriyordu Gürültü olup olmadığını anlayamadı, odasına girip kapısını kapadıktan sonra bir müddet durdu, etrafını dinliyordu Hiç, hiçbir ses yoktu Bu büyük ev derin bir uyku içinde, her şeyden habersiz, geniş geniş nefeslerle uyuyordu


Demek gecelerin kara gözlerinden başka hiçbir göz onu görmemişti, demek bu kadın bu geceyi başka bir odada geçirmiş idi ve bunu kimse bilememişti Bihter bu derece kolay olabildiğine şaşıyordu Şu hâlde isterse yarın gece, isterse her gece oraya gidebilecekti


Nihayet belki bir defa görülebilirdi, fakat bundan artık korkmaya sebep yoktu; mademki onunla beraber gideceklerdi, ta okyanusların öte tarafına…” (s292-293)


Kardeşi Bülent’in odasının ayrıldığını öğrenince Nihal, çılgına döner Yine Bihter’i suçlar Nihal doğru babasına koşar Ancak Adnan Bey, Bülent’in büyüdüğünü, artık ablasıyla aynı odada kalmasının uygun olmayacağını belirtir


“Nihal dondu Nasıl, nihayet Bülent’i büsbütün ondan alıyorlardı, haftada bir gece bile ablasına bırakmak istemiyorlardı…


Bunlar hiçbir şey için yapılmıyor, yalnız beni, anlıyor musunuz? Bu evin içinde artık fazla gelen kızı kahretmek için yapılıyor İtiraf etseniz a, niçin saklıyorsunuz, sanki? Siz beni herkesten uzaklaştırmak, yapayalnız bırakmak istiyorsunuz, işte geldiğinizden beri buna çalışıyorsunuz” (s314-315)


Bir gün Nihal, mürebbiyesi Mlle de Courton’un memleketine gönderileceğini öğrenir Nihal’in Bihter’e karşı duyduğu kin ve nefret bir kat daha artar Babasının, bu kadının elinde âdeta bir oyuncak gibi kullanıldığını düşünür


Firdevs Hanım’ın, yalısındaki rutubet nedeniyle dizlerindeki sızılar artar Misafir olarak Adnan Bey’in yalısına gelir Nihal, gittikleri bir düğünde Firdevs Hanım’ın herkesçe bilinen kötü ününü öğrenmiş olduğundan ondan pek hoşlanmaz


Behlül ile Bihter bütün bir kışı birlikte geçirirler Behlül zamanla Bihter’den bıkar, onunla birlikteyken ilişkilerinin başında duyduğu heyecanı duymaz Bu soğukluğun, Bihter’in yumuşak huylu olmasından, hiç küsmemesinden kaynaklandığını düşünür


“Bihter ona küsseydi, birkaç hafta, evet, yalnız birkaç hafta dargın olsalardı, Behlül, beş dakika yalnız görüp, sonunda affettirmeyi başarmak için günlerce fırsat bekleseydi, sonra gözyaşları içinde tekrar birbirinin kollarına atılsalardı, öyle zannediyordu ki o zaman şimdi istemeksizin düşündüklerini düşünmeyecekti” (s346)


Bir gün Behlül, Nihal’in piyanoda çaldığı parçaları dinlerken, Beyoğlu’nda geçirdiği eğlence gecelerinde tanıştığı Kette adındaki Hollandalı kız arkadaşını hatırlar Birden, onu görmek için içinde şiddetli bir arzu duyar Hemen o akşam Kette’nin yanına gitmeye karar verir Nihal’den borç para alır Evden çıkarken Bihter’le karşılaşır Küçük bir iş için İstanbul’a gideceğini söyler Bihter, Behlül’ün gözlerinden kendisine yalan söylediğini anlar


Nihal’i dinleyenler arasında Beşir de vardır Beşir, Nihal’i karşılıksız bir aşkla sevmektedir Nihal’in üzüldüğünü gördükçe, kendisi de için için kahrolmaktadır Beşir, duygularını açmaya cesaret edemez Nihal’in dizlerine kapanarak ağlar, ağlar…


Adnan Bey, karısının kendisini sevmediğini hissetmektedir Bihter, çoğu gece yorgunluk ve rahatsızlık gibi bahanelerle kocasını dışarı çıkarıp odasının kapısını kilitlemektedir Bir gün Adnan Bey’in içine, Bihter ile Behlül arasında bir ilişki olabileceği şüphesi düşer Fakat zihnini şöyle bir kurcaladığında, bu şüphesini haklı çıkaracak bir şey hatırlamaz Fakat yine de yeğenine karşı kin duyar, onun gençliğini kıskanır


Mlle de Courton, Bihter ile Behlül arasındaki gizli ilişkiyi bilmektedir Bunu anlayan Bihter, çıkması muhtemel bir tehlikeyi önlemek amacıyla, Mlle de Courton ile konuşur, Nihal’in artık genç bir kız olduğunu, bu nedenle de bir mürebbiyeye ihtiyacı kalmadığını söyler Soylu bir kadın olan Mlle de Courton, evden kovulmayı kendisine yakıştıramadığından, Adnan Bey’le konuşarak ailesini çok özlediğini söyler, memleketine gitmek için izin ister


Behlül, üç gün sonra yalıya döner Kette ile geçirdiği üç geceden sonra ondan da bıkmış, yeniden Bihter’e koşmuştur Odasına girdiğinde pencerenin önünde Bihter’in ıslak mendilini görür Yerdeki birkaç damla da gözüne çarpar Bihter’in burada kendisini ümitsizce beklerken acı çektiğini, gözyaşı döktüğünü anlar O sırada içeri giren Nihal, Behlül’ün elindeki mendili görür Mendilin Bihter’e ait olduğunu bilir


Firdevs Hanım’a Mlle de Courton’un odası verilir Adnan Bey, Firdevs Hanım’a Emma adında Alman bir hizmetçi tutar Firdevs Hanım çok geçmeden kızı Bihter ile Behlül arasında bir ilişki olduğunu sezinler Her zaman olduğu gibi, kızlarının mutluluklarını engellemek için yapacağını yapar Behlül ile Nihal’i birbirine yakıştırır Nihal gibi genç ve güzel bir kızı elinden kaçırmaması için Behlül’e sürekli olarak baskı yapar Bu konuşmaları geri planda duyan Beşir ise, güçlü bir sarsıntı yaşar


Bihter, kendisini aldattıktan sonra günlerce Behlül’le konuşmaz Behlül, Bihter’den tümüyle kopmak istemez Yine birlikte olmaya başlarlar, fakat ilişkilerinde eski heyecan ve tadı bulamazlar Behlül ara sıra yalıdan ayrılır başka kadınların kollarına gider Evin içinde Behlül ile Nihal’in birbirine yakıştırılması, bu konuyla ilgili şakalar yapılması Bihter’i derinden yaralar


Behlül’ün, en başından beri kardeş gözüyle baktığı Nihal’e karşı duyguları zamanla değişir Ondan hoşlanmaya başlar, onun yanındayken heyecanlanır Nihal on beş yaşına gelmiş, güzel bir kız olmuştur


Behlül, Nihal’e kendisini çok sediğini, kendisiyle evlenmek istediğini söyler Konuşulanları Bihter duyar Bihter bu evliliğe asla izin vermeyeceğini söyler Behlül’ü, aralarındaki ilişkiyi Nihal’e söylemekle tehdit eder


Bihter bir zamanlar bu aşkın yüceliğini savunan, kendisine birlikte uzaklara kaçmayı vaat eden Behlül konusunda yanıldığını anlar Kendisine aşağılık bir kadın muamelesi yapan bu adamdan nefret eder


Firdevs Hanım’la Adnan Bey, düğünden önce birbirlerini tanımaları, birbirleriyle kaynaşmaları için Nihal’i halasının yanına Ada’ya gönderirler Adnan Bey, Behlül’e şayet kızı Nihal isterse kendisinin de bu evliliğe onay vereceğini söyler İki gün sonra, Nihal’e evlenme teklifinde bulunmak üzere Behlül de Ada’ya gider Nihal’i ikna edebilmek için çok dil döker Sonunda Nihal’in ağzından evet yanıtını alır


“Bütün hayatın mutluluğu bence senin yalnız bir kelimene bağlı duruyor, yalnız bir küçük evet; dünyada beni insanların en mutlusu edecek… Seninle ne güzel, ne mesut bir çift olacağız…” (s439-440)


“Bilsen Nihal, sana böyle söylerken kendime ne kadar şaşıyorum! Hep değişmiş, başkalaşmış bir Behlül! Çünkü sen beni değiştirdin; evet, evet, büsbütün… Senin çocukluğundan, saflığından bana bir şey bulaşmış oldu; sanki hayatımın birkaç senesi, bütün o boş emellerle dolmuş sahifeleri birden yırtılıverdi Senin karşına çocuklaşmış, hatta ne için itiraf etmeyeyim, temizlenmiş olarak çıktım Bana o mini mini elini uzatıverirsen ben kurtulmuş bir adam olacağım” (s452)


Nihal, ertesi sabah uyandığında gayet neşelidir Taşacak derecede yoğunlaşan duygularını biriyle paylaşma ihtiyacı duyar Aklına mürebbiyesi gelir Ona kısa bir mektup yazar Bu arada Beşir, çok şiddetli üşüttüğünden hasta yatmaktadır Acı acı öksürmektedir Nihal ile Behlül arasındaki gelişmeler, Beşir’i olumsuz etkilemiştir


Behlül, İstanbul’a gitmek zorunda olduğunu söyler Nihal, göndermek istediği bir mektubu olduğunu söyler Behlül, Nihal’in mektubunu koymak için cüzdanını çıkarırken, cebinden küçük bir kâğıt parçası kayarak yere düşer Nihal, önce Behlül’ü uyarmak ister, fakat sonra içini şiddetli bir kıskançlık ve merak duygusu kaplar Behlül, cebinden düşen kâğıdın farkına varmaz Behlül evden çıkar çıkmaz, Nihal kâğıttaki iki satırlık yazıyı okur: “Hepsini itiraf etti Artık o düşünceniz mümkün değil Bu akşam mutlaka burada bulununuz” (s464)


Nihal önce bu nottan pek bir şey anlamaz, fakat yazıya biraz dikkatli bakınca yazının Firdevs Hanım’a ait olduğunu anlar Bir anda zihninde Bihter’in hayali canlanır İtirafı eden kişinin Bihter olduğundan şüphelenir Hemen yalıya dönerek işin aslını öğrenmek ister


Öte yanda Bihter, Nihal’in Ada’ya gönderildiği gün annesiyle konuşup Behlül’le olan ilişkisini anlatmaya ve evlilik işini bozması için ondan yardım istemeye karar verir İçinde güçlü bir intikam arzusu vardır: Kendisini bir süre kullandıktan sonra âdeta bir paçavra gibi bir kenara atma küstahlığını gösteren adamdan alınacak intikam Bihter annesiyle tartışır, annesini Behlül’le bir senedir yaşadığı yasak ilişkiyi Adnan Bey’e söylemekle tehdit eder Annesine, olanca siniriyle bağırır, ağzına geleni söyler Annesinin dizlerinde ağlamaya başlar: “Lakin, yarabbi! Anlasanıza, ölüyorum Onların gözümün önünde seviştiklerinden, gözümün önünde… Ben işkenceler içinde kıvranırken, onların saadetlerinden ölüyorum…” (s486)


Ertesi gün Firdevs Hanım, küçük bir kâğıda “Hepsini itiraf etti Artık o düşünceniz mümkün değil Bu akşam mutlaka burada bulununuz” (s464) notunu yazar, kâğıdı küçük bir zarfa koyar Kimse görmeden Behlül’e vermesini tembihleyerek Bülent’in eline sıkıştırır Bülent, Ada’ya gider, kâğıdı Behlül’e teslim eder Behlül, notu okuyunca ne yapacağını şaşırır, Bihter’in her şeyi yapabileceğini bildiği için korkmaya başlar Nihal’e acilen İstanbul’a gitmesi gerektiğini söyler, Ada’dan ayrılır


Behlül’ün birdenbire aceleyle Ada’dan ayrılmasından şüphelenen Nihal de Behlül’ün arkasından yalıya döner Yalıda Behlül’ü göremeyince kafasında tasarladığı şeylerin birer kuruntudan ibaret olduğunu düşünür, yaptığı bu çocukluktan dolayı kendisini suçlar Nihal, böylesi karışık duygularla boğuşurken Behlül’ün sesini duyar Nihal’in korktuğu başına gelir Behlül, Bihter’e Nihal’in her şeyi öğrendiğini söyleyerek ondan geceleyin odasına gelmesini ister Konuşmaları duyan Nihal, baygınlık geçirir, merdivenlerden yuvarlanarak yere düşer


Behlül yüksek sesle Nihal’in bayıldığını söyler, yardım ister Adnan Bey gelir, kızını kucaklayarak odasına götürür Herkesi dışarı çıkarır Adnan Bey’in içine bir şüphe düşer Nihal’in Ada’dan ani bir şekilde dönmesi, Behlül ile Bihter’in ayakları altında serilmiş olması, Bihter’in ortalıktan kaybolması içindeki şüpheyi güçlendirir Bu sırada içeriye Beşir girer Nihal’i baygın hâlde görünce, daha fazla dayanamaz ve tüm bildiklerini Adnan Bey’e anlatır Beşir, soğuk kış gecelerinde Behlül ile Bihter’i gözlemek için saatlerce beklediğinden çok kötü üşütmüştür Bir türlü kesilmeyen öksürüklerinin de sebebi budur Beşir, Behlül ile Bihter arasındaki ilişkiyi ta en başından bilmesine rağmen, söylemeye cesaret edememiştir Beşir’in, bu evlilik söylentisinden sonra sağlığının kötüye gitmesinde, tutkuyla bağlı olduğu Nihal’in, çapkın ve iki yüzlü Behlül tarafından aldatılmasının üzüntüsü vardır


Öte yanda Bihter, beklenmeyen bu gelişme karşısında ne yapacağını şaşırır Nihal’i kucaklayıp götüren Adnan Bey’in peşinden gitmeye cesaret edemez Behlül, “Ben gidiyorum” (s506) der Bihter’i orada, öylece, yapayalnız bırakır, kaçıp gider Behlül tarafından yüzüstü bırakılan Bihter, artık yaşamak istemez Behlül’ün iki yüzlülüğüne daha fazla tahammül edemez Kocasının odasına gider Yataklığın yanındaki küçük dolabın çekmecesinden kocasının tabancasını alır, kendi odasına geçer, kapıyı kilitler Tabancayı, vücudunun aşk yarasıyla sızlayan noktasına doğrultur ve tetiği çeker


Bihter’in intihar etmesinin üzerinden üç ay geçmiştir Olaydan sonra Nihal, üç gün odasında hasta yatmış, fakat nekahat hâli üç aydır devam etmektedir Doktorunun tavsiyesiyle Adnan Bey, kızını çamların altında gezintilere çıkarır Baba-kız yaşadıkları acı olayların unutabilmek için birbirine destek olur Bihter ile Behlül’den hiç söz etmezler Mlle de Courton’a bir mektup yazarak onu yeniden yalıya çağırırlar Eski hizmetçileri Şakire Hanım’la kocası da, kızları Cemile’yi gelin ettikten sonra kalan ömürlerini geçirmek üzere Adnan Bey’in yalısına gelirler Bülent de artık geceleri okulda kalmaz, evine gelir Yalıdaki yaşam yeniden eski günlerine döner