Düşe Düşenler XI

Kar yağıyor,
üstüme geliyor bu şehir

Sadece bir tutam hayat var senden kalan, gerisi boş, gerisi yalan Bedenime kar tanelerinin her düşmesinde yaralarım kanıyor, anlamıyorsun bile Düşünmeyi bırak, bu eylemden o kadar çok kaçıyorsunki, ille de ben akıyor terin

Evet ille de sen


Öteki yarım olduğun için sen, öteki yarın olduğum için Bildiğin için kaçıyorsun Hala senin olduğuma inandığın için,
bittiğine karar verdiğin için



Bugün neredeyse ölecektim Geri geri giden adımlarım herhangi bir otobüs durağında sıkışıp kaldı, boğazıma sımsıkı sarılı aşk boğumlarından kurtulmak için son bir hamle yaptım sokağa, çelimsiz bir karanlık vurdu önce bedenime, sorgusuz sualsiz bir inleme sonra, dudaklarımın kanadığını hissettim peşine, piyanonun tuşlarına basar gibi tuhaf ses ayrımındaydı bedenim

Gerçek Yalan Umut Ve sen, ardına Deniz

Sonra, sonrası büyük bir düşüştü düşlerimden, yoksulluğumun hayatına girip çıkması kadar kısa
Sana evlenme teklifi ettiğim zamanı hatırladım o an Gecenin bir vakti uyandırmıştım seni, gülümsedin, evet dedin Evet Evet Evet Yaralandığın şehre gidecektin iki gün sonra, gelmeyeceğini hissetmiştim belki, kızma, gelmedin de, yıkılmış bir hayatı getirdin geri, affedilemeyen koca bir küfü, üzerine mavi perdeler örttüğün o acı karanlığı Suç senin, biliyorsun bunu, kimbilir bu yüzden gelemedin Tek celsede tükettin her şeyi, tek kurşunla bitirdin kendini

Keşkeleri saymaya gerek yok şimdi, anılar çöplüğünden başka bir yere koymadın beni, istemesen de yaptın, düşlerini o eski yaralara sattın Oysa ikimiz de açtık aşka, ikimiz de neye elimizi uzatsak kurutarak gelmiştik bugüne, paramparça anlarımız vardı, paramparça girmiştik bu yüzden açlığımıza, o kadar uzaktık ki güvenmeye, rüzgar esse dünümüzden bildik, dünlere aldandık Galiba ikimiz de dünde kalarak bugünü yaşamaya çalıştık

Ama inan yazık oldu yarınlara Ki ben sana dünden yalnızca körlüğümü getirmiştim, ki ben sana dünden yalnızca seni beklemiştim
Bak, karanlıklar tutuyor ellerimizi Yazık