Örtünmek Bir Şuursa Neden O Marka.?

Örtünmek bir şuursa neden o marka?
örtünmek bir şuursa neden o marka



Yıllardan beri hep dikkatimi çeker Herkes gibi ben de başlarını örten hatunları görürüm Pek anlamam ama “örtünmek bir şuur işidir” denilir Ayrıca şuurlu örtünmenin dışındaki örtünme; “Zorunlu ya da maddi çıkarlar için örtünme” diye tarif edilir

Hangi tür örtünme olursa olsun, bazı hatunlar, sahibi Yahudi olan ve kazandıklarıyla da İsrail’e sürekli yardım eden ünlü bir markanın başörtüsünü takarlar, başörtüsünün rengine uygun çantasını ve ayakkabısını da alır ve “Müslüman bir kılıkla” sokağa çıkarlar

Sokağa çıkarken ya da başını örterken de şuna çok dikkat ederler: “Başörtümün markası bir şekilde gözükmeli” diyerek en can alıcı noktaya doğru markayı sarkıtır ve “Bana bakın nereden giyiniyorum” diye dikkat çekerler Tabii hemen şunu söylemeliyim Kimsenin ne giyeceğine ve ne yiyeceğine ben değil, hiç kimse karışamaz, karışmamalıdır

Can onların, para onların, mal onların, istedikleri gibi istedikleri şekilde kullanma hakkına sahiptirler Kimse bu alanlara müdahale edemez ve etmemelidir “Bilmem nereden başörtü alıyor ve takıyor, verdikleri paralar İsrail’e gidiyor, İsrail de Filistinlileri öldürüyor” gibi sözlerin hatırlatılması, böylelerin canını sıkar, canlarını sıkmamalı

Geçenlerde bir tanıdık; “Siz beden dili uzmanısınız, toplumun çeşitli kesimlerini de beden dillerine bakarak tahlil ediyorsunuz Malum markayı takan ve örtünen hanımları bir tahlil eder misiniz, kimler ısrarla ve inatla o markayı alır ve başına takar, bakın ‘örtünür’ demiyorum, takar diyorum” dedi Ben de “köşeden cevap vereyim” dedim

Yalnız o cevaba geçmeden önce Mavi Marmara gemisiyle Filistin’e giden dostlarla olan birlikteliğimizden söz etmeliyim Gazetenin sessiz fedakârlarından Raif’in bahçesinde, Gazze’ye giden Ahmet Can Karahasanoğlu, Ahmet Varol, Mustafa Özcan ve İHH’dan Osman Atalay ile birlikteydik Tekrar izlenimlerini dinledik İsrailliler hakikaten Allah’ın lanetlediği bir kavimmiş Bir kere daha inandım ve iman ettim Sanırım bu kadar söylemek kâfi

Gelelim malum markayı hangi tip muhafazakâr kadınların alıp kullandığına Muhafazakâr tabirini özellikle kullanıyorum Çünkü muhafazakâr olmadığı halde modaya uymak veya flor olarak kullanmak amacıyla marka alan insanlarımız var, onlar bu tahlillerin dışındadır İsrail ve Gazze gibi bir dertleri yoktur, olması da beklenemez

Birinci gruba “ikinci” eşler girer Ya “birincinin” üzerine kuma gelmiş hatunlar ya da birincinin ölüm veya boşanmasıyla ikinci evlilik yapmış hatunlar Bu tiplerin büyük kısmı, Müslümanca takılsalar da “iktisattan” ve “itikattan” uzaktırlar Çünkü ne olursa olsun, eşlerini ve eşlerinin işini, “birinci” gibi kabullenemezler Kocalarıyla değil, marka ile mutlu olurlar Bunun için de korumacı ve kollamacı olmazlar Yalnız bu işin doğası da böyledir maalesef

İkinci gruba girenler ise varlıklı bir aile ortamında dünyaya gelenlerdir Yediği önünde yemediği arkasındadır Çok küçük yaştan itibaren marka giyip, marka yenilmesi öğretilir Bu tiplerle evlenen erkekler de bilirler ki önceliği marka ve para harcamak olan bir hatunla evlenmişlerdir Böyle evliliklerde genelde erkek fakirdir ve iyi bir yaşam için olan bitene katlanır Haliyle bu durum tarafların garibine gitmez Peki muhafazakârlıkları? Geçelim

Üçüncü gruba giren hatunlar ise dul hanımlardır Kendi ailesinden veya kocasından bol para ya da gayrimenkul kalmış olan dul bayanlar; toplum içerisinde “dul kimliğiyle” her zaman rahatsızlık hissederler Özellikle evli çiftlerin ortamlarına pek girip çıkmazlar Bu hal de onları üzer Bu ve benzeri eksikliklerini marka giyerek, marka örtünerek gidermeye çalışırlar ki, buna; “Ye kürküm ye” denildiğini de bilirler Peki, bunların muhafazakâr ve mütedeyyin kimlikleri? Laf çok uzar ve zarar verir geçelim

Dördüncü gruba giren hanımlar ise kendilerini kocalarına ruhuyla değil, bedenlerinin dışıyla beğendirmeye çalışırlar Marka giyerek kocalarına “Bak gör beni” derler ama görülmezler Bu tiplerde marka hastalığının sebebi, eşiyle ruh ve ten uyuşmazlığındandır

“Örtünmek şuur ister, marka değil” “Örtünmek vefa ister, para değil” “Örtünmek yürek ister, şan şöhret değil” diyerek bitirelim meseleyi ve söz benzeri konulardan açılmışken yarın da bir kocanın aile iletişim hususundaki şikâyetini dile getirelim


Hüseyin Öztürk