Bekleyişin Öyküsü

Günler güz yapraklari gibi birer bir er dökülürken ayaklarimin
Dibine ben her gece karanliga dikip gözlerimi senin aydinligini bekledim
SEN YOKTUN
Binlerce adim attim bu kentin sokaklarinda her köseyi her parki her agaci
ezberledim Sevdaya bulanmis her kaldirim tasinda senin adini aradim
SEN YOKTUN
Evlerin duvarlari birer bir er üzerime yikildi her bir hücremin acisini
ta yüregimde hissederken beni enkazin altindan çekip alabilecek elini aradim
SEN YOKTUN
Özlem sarkilarini ezberledim Kimini bagira çagira kimini fisiltiyla
söyledim Karanliga haykirdim hasretini sesimi duyacaksin diye bekledim
SEN YOKTUN
Senden gelecek tek bir haberi bekledim saatler asir gibi geldi geçmedi
Çalan her telefonu yüregimin deli gibi çaglayana dönen atislariyla açtim
Senden baska duydugum her seste hep ayni hayal kirikligini yasadim
Onlar beni duymak istiyordu Ben ise seni
SEN YOKTUN
Seni aramaktan yorgun düsmüs bedenimi karanligin kucagina uzattim her gece
bir an önce sabah olsun diye uykunun beni çekip almasini istedim Olmadi! Kaç
gece sabahi ettim gözlerimi kapamadan kaç gece merdivendeki ayak seslerini
dinledim gelen sensindir diye
SEN YOKTUN
Her yagmurla birlikte hüzünde yagdi bu kentin üzerine Bulutlar yalnizligin
isaretiydi benim için Beni islatan yagmur olmadi Ben senin özleminle
sirilsiklamdim her mevsim Hayat bana merhaba dedi Uzun kistan sonra gelmez
dedigim göçmen kuslarin dönüsünü gördüm
SEN YOKTUN
Denizin sonsuz maviligine umut bagladim kiyilarda fark ettim
bekleyislerimi Hep sensiz gemiler geçti limandan
Ben gemicilerin hasret türkülerine eslik ettim
SEN YOKTUN
Gözümden tek bir yas akmadi Onlar sana aitti
Sana kalmaliydi
Kimselere söyleyemedim acilarimi bekleyisimin öyküsünü kimselere anlatamadim
Nice firtinalar koptu yüregimde dalgalar dövdü hayallerimi
Siginacak bir liman yaslanacak bir omuz aradim
SEN YOKTUN