Ay Gülüm Kapımızda Nöbet Tutuyor Ölüm.!

Ay Gülüm Kapımızda Nöbet Tutuyor Ölüm!
Ay Gülüm
Kapımızda Nöbet Tutuyor Ölüm


Diyecektim ki; gülüm,
Mevsim hazan mevsimi, mevsim gözyaşı mevsimi Mevsim ayrılık mevsimi Tarifsiz bir hüznün sarmalındayız Anlatılması zor, ifadesi güç Fikirler tel tel, şehra şehra düşünceler, duygular buruk buruk
Bir yanı bahardır kıyılarımızın bir yanı cehennem
Durmadan gözyaşı dökülüyor yüreğimizin üstüne Acıdan, ayrılıktan haritalar ekleniyor alnımızın çizgilerine

Sararan yapraklar tutunamıyor artık dallarda gülüm, rüzgar estikçe savrulup gidiyor her biri bir yana Katar katar turnalar göçüp gidiyor üstümüzden

Diyecektim ki; gülüm,
mevsim hazan mevsimi, mevsim hüzün mevsimi, har düşmüş bağlara, bahçelere Yapraklar üşüyor, yapraklar düşüyor dalından Turna göçü gibi yapraklarında göçü başladı gülüm

Diyecektim ki; gülüm,
mevsim hazan mevsimi, mevsim kıran mevsimi Her taraf ölümlerle acılarla dolu Kan gölüne döndü dünya Dört bir tarafta barut kokuları geliyor Her tarafta savaş, kan gözyaşı var Her tarafta bir kaos sürüyor Bu yüzden karalar giydik gülüm Utandık insanlığımızdan
Bacakları kopan çocukların feryatları doluyor yüreklerimize Çığlıkları, çocukları ölen anaların Hiç bu kadar sahipsiz, hiç bu kadar umutsuz, bu kadar çaresiz kalmamıştı yüreğimiz Kan ve barut kokan ağır bir hava hüküm sürüyor gecelerde Havaya karışan iniltiler feryatlar ağıtlar

Gerçeklerle hayallerin karıştığı, rüyalar şehri İstanbul da bombalar patlıyor durmadan Özlemler, hayaller ıstırap veriyor artık Her ah çekişte içimiz titriyor Derin bir ah gibi sızlıyor yüreğimiz Yüreğimiz parçaparça
Güvercinlerin öldürüldüğü, defnelerin sessizce ağladığı günlerdeyiz gülüm

Diyecektim ki; gülüm,
Çiçektir çocuklar: Bakım ister, özen, özveri, güven ve sabır ister, açmak için çiçeklerini bahara Hepsinden önemlisi şefkat, sabır ve sevgi ister Sulanmak ister sevgi pınarlarıyla Tomurcuk tomurcuk açmak için dünyaya çiçeklerini Sevgisizlikle solmamak için yaprak yaprak

Diyecektim ki; gülüm,
Bahçedir çocuklar: Tohumdur ekilir, sürer filiz filiz Umudu besler bağrında Emek ister, bakım ister Büyür, olgunlaşır , sevgi meyvesi verir, karşılık beklenmez Verdiğini alırsın

Diyecektim ki; gülüm,
Yüreklerimizi yıllardır sıcak ve hillesiz bir sevgiye kilitleyip, umutla ,özlemle geleceğe dair apak düşler kurduk Güneşli, aydınlık, güzel günlerin özlemini çektik Belki biraz yorgun, belki durgun, ama yine de umutlu, yine de mutlu, sevgiyi işleyip mavilere, bütün yollara, dallara, dağlara gül yazdık
Sevgiyi, umudu, güveni, dostluğu, barışı, özgürlüğü, mutluluğu ve bunların getireceği güzellikleri bekledik ölümüne

Diyecektim ki; gülüm,
Geleceksin diye bütün yollara gül döktük Güvercinler uçurduk mavilere
Sevgiyi,dostluğu, barışı, baharı, sevinci getireceksin diye dağlara, ovalara, denizlere Bunca çirkinliklerin içinde güzelliği, saflığı, temizliği getireceksin diye kirlenmiş hayatımıza, yıldızlara haber saldık


Diyecektim ki; gülüm,
Yaşamak güzel Yaşamak bir çiçek gibi, dört mevsim güzel kokular saçıyor üzerimize Sevgiyle bakıyor herkes biribirine, sevgiyle sarılıyor Kinler, düşmanlıklar, kötülükler kafdağının ötesine sürülmüş

Diyecektim ki; gülüm, gel
Yorulduk yollarına gül döküp beklemekten Ey ömrümüzün taze gülü, ey gözleri öksüzümüz, her hazan bir gül getirip yüreğimize bırak ki, sevdamızın ateşiyle yakalım saçlarını yeryüzünün

Diyecektim ki; gülüm,
Herşeye rağmen yüreğinde bin umut taşıyor çocuklar gelecek baharlara
Dünyanın dört bir tarafında barış ve umut şarkıları söylüyor Özgürlük ve mutluluk şarkıları söylüyor çocuklar, diyecektim

Ama diyemedim, diyemedik gülüm
Kapımızda nöbet tutuyor ölüm


Gökhan Gündüz