...Kalem, Kağıt, Üç Nokta...

Kalem, Kağıt, Üç nokta



……Kalem sırrı, nakkaşın mercan kırmızısını tutturması, şairin şiirini yazması gibi bir şey olmalı Lâkin ehlinin eline düşen iyi kesilmemiş bir kalemden nice güzel harfler çıkarıldığı gibi, kadrin bilmeyen acemi hattat elinde iyi kesilmiş bir kalemden de bir şey çıkmadığı düşünülürse


Sır; kalemden çok, kalemi tutanda ve onun tuttuğu nefeste olmalı…




Kalem, yazmanın mütevazi, sessiz eşlikçisi Mahzun vazgeçilmezi


Bütün bir hikâyenin önemsenmeyen, arkada kalan, silik kahramanı


Ama asıl kahramanı


Bu nasıl bir kaderdir ki böyle, o yazmasa hiç de olmayacak olan hikâyede kalemin esamesi bile okunmaz? Sadece yazdıkları okunur

Şimdi artık ne hattat ne de kamış kalem var

Yazmak da daha kolay bir eylem gibi görünüyor Kalemi olan yazıyor

Alışıldık suhufun üzerine yazınca, yazının kimi uçup gidiyor kimi kalıcı gibi görünüyor Amenna!



Ama suhuf, kalbin suhufu olunca, o zaman işin rengi, kalemin mahiyeti değişiyor

Kalbe yazılan yazıların bazıları kurşun kalemle yazılmış gibidir, silinmesi kolaydır Ya da kötü bir mürekkeple yazılmış gibi, bir yağmur dokunsa, akıp giderler Bazıları ise ilk bakışta yıldızlar gibi muhkem Sabit kalemle yazılmış gibi

Ama? Silinmez ki kaza kaleminin yazdığı öyle bir kalemde



Alnın yazısını yazan yazıcının kalemi


Bir kez yazınca, yazdığı bir daha silinmiyor


Ve kalem alın yazısını bu yüzden bunca kuvvetli hatırlatıyor




Yazanlar yazmış Şimdi ben Ne yazsam


Elim kolum bağlı Nefesim sayılı




Bekiroğlu