İnsan Olmak İçin; &Quot;Duygu Eğitimi’Nin Önemi&Quot;

İnsan olmak için; "Duygu Eğitimi’nin Önemi"
İnsan olmak için; "Duygu Eğitimi’nin Önemi"





İnsanlar, değer yargıları ile doğuştan getirdikleri iyi duygularını geliştirdiği oranda “insan olma”, “insan kalma” ve “mutlu olma” şansına sahip olacak, aksi halde olamayacak, etrafa da, o ölçüde ya “mutluluk” ya da “mutsuzluk” saçacaktır


İnsanın mutlu olması için sadece bilgi ve beceri aktarımı yetmez Bilgi, tek başına insanı “mutlu” etmek için kâfi gelmez

İnsan olmak için “insan doğmak” gerekir Ama “insan kalmak” için “insan” olarak doğmuş olmak kâfi gelmez “Duyguların eğitilmesi”ne ihtiyacımız var İnsanlar düşünceleri ile algılar, duyguları ile yaşarlar Davranışlarımız daha çok duygularımızın dışa vurumudur Bunun için kişinin hareketlerini düzene sokmak istiyorsak sadece “bilgi edinmekle” yani alışılmış eğitim-öğretimle bunu başaramayız Duyguların iyi tanınması ve eğitilmesi gerekir “Bilgi” kadar, belki ondan çok daha fazla, insanların “duygu eğitimi”ne ihtiyaçları vardır Çünkü insan “bilgi” ile değil, duyguları ile insandır Bir bilgisayara bilgi yüklemekle onu eğitmiş olmazsınız

“Bilgi” sadece hayatı kolaylaştırır! “İyi”ye, ya da “kötü”ye yönlendirecek olan ise, bilgiden çok duygulardır İnsan, bir şeyin yanlış ve zararlı olduğu bilgisine sahip olduğu halde, kötü duygu ve alışkanlıklarından sıyrılamadıysa, onu yapmaktan kendini alıkoyamaz Bunun için duyguların en erken yaşlardan itibaren eğitimi büyük önem arz eder “Düşünceler” ve bu düşünceleri doğuran “bilgiler” denizin üzerindeki dalgalar ise, duygular, denizin derinlikleridir “Duygu eğitimi” bu ummana nüfûz etmektir

Bunun için de ciddi bir gayret gerekir Fikirler, düşünceler değişir, bilgiler eskir; ama duygular çocukluk, hatta bebeklikten itibaren kişiliğimizi yoğurur Dolayısı ile duyguları eğitmek, bilgi öğretimi yanında, ona paralel yapılması gereken çok önemli bir eğitim olmalıdır İnsanlar, değer yargıları ile doğuştan getirdikleri iyi duygularını geliştirdiği oranda “insan olma”, “insan kalma” ve “mutlu olma” şansına sahip olacak, aksi halde olamayacak, etrafa da, o ölçüde ya “mutluluk” ya da “mutsuzluk” saçacaktır

İhtiyaçlar, Özgürce ve Onurlu Yaşamak İhtiyaçlar, insanın tutsak edilmesinde en önemli etken Yeme içme, korunma, barınma, üreme, inanma, sevme gibi ihtiyaçları karşılamak için insanın onurundan ödün verme tehlikesi ortaya çıkabilir Duygular, insanda doğal olarak mevcuttur İnsanı istismar edenler, onun duygularından ve temel ihtiyaçlarından istifade ederler

İnsanlığından ödün vermeden hayatını yaşayacağı şartlara kavuşturmak için, öncelikle duygularının kişiye doğru tanıtılması gerekir

İhtiyaçlar ve ona bağlı olarak gelişen duygularımız, bizi başkalarına mecbur eden, meftun eden, boyun eğdiren ve sonunda ‘sensin!’ dedirten baş etkenlerdir Temel ihtiyaçların temini konusundaki tehlikelerden korunmak, ancak duyguların tanınması ve kontrolü ile mümkün Aksi halde özgürlüğümüzden ve var oluş amacımızdan taviz vermeye mecbur kalır, boyun eğeriz; yaşamın anlamı ve tadı da kalmaz “Duygu eğitimi”nin amacı; “hayatın, tadında, onurlu ve özgürce yaşanması ve mutlu olmak için” insana kendini tanıtmaktır

Yunus Emre’nin, dizelerinde; “İlim ‘kendin’ bilmektir!” dediği gibi!

Kainat İçinde Bir Yaratılış Harikası; İNSAN!

Ve İnsanın İçinde Koca Bir Kainat; SEVGİ!

Sevgi ve Kâinat! Biri maddi, diğeri manevi, ikisi de uçsuz bucaksız âlemler! İçinde yaşadığımız kainat akıl almayacak kadar geniş Ve belki başka evrenler de var

Bu evrende, güneş sistemi içinde yer alan Samanyolu galaksisi gibi yüz milyarlarca yıldız toplulukları, yani galaksiler mevcut Kâinata nispetle çok küçük kalan bu galaksilerin her biri, kendi içinde birkaç yüz milyar yıldız barındırıyor Galaksiler arası mesâfe ise akıl almaz boyutlarda Bunlardan bize, yani Samanyolu galaksisi’ne en yakın yıldız topluluğu Andromeda Galaksisi; onunla aramızdaki mesafe ise tam üç milyon ışık yılı! Andromeda’dan kalkan bir ışık, saniyede üç yüz bin km hızla yol kat ederek bize üç milyon yılda ulaşıyor Başka bir deyişle bizim teleskoplar ile görebildiğimiz Andromeda yıldızlarının ışıkları, tam üç milyon yıl öncesine ait Bugün yola çıkan ışık huzmeleri ise daha üç milyon yıl sonra bize ulaşacak

Bu, en yakınımızdaki galaksinin mesâfesi, milyarlarca ışık yılı ötelerde olanlar ve kâinat yaratılalıdan beri henüz ışığı bize ulaşamayanlar bile var! Bu ne müthiş, ne muhteşem bir manzara! Galaksilerin (yıldız kümelerinin), yıldızların ve gezegenlerin her birinin kendilerine ait yolları, yörüngeleri var Hepsi de en ince hesaplara göre “takdir” edilen yollarında şaşmadan akıp gidiyorlar! Bu uçsuz bucaksız kâinatın, yüz milyarlarca galaksisinden biri Samanyolu’nun bir yıldızı da bizim güneşimiz! Güneş etrafında ise çok özel bir konuma sahip gezegenimiz, dünya! Sanki tüm evren, bu küçücük gezegen için hazırlanmış gibi!

Derinliklerine doğru inildikçe ısınan ve ortasında büyük bir lav ve ateş topu olan dünya! Lav üstünde hayat, milyonlarca tür canlı; çeşit çeşit, rengarenk Tüm güzellikleri ile harikulade bir hayat! Ve insan bu dünya hayatında eşref mevkiinde! Yaratılanların en şereflisi olan Ademoğlu, insan Tüm sistemleri ve organları ile mükemmel bir varlık İnsanın incelenmesi ve tefekkür edilmesi, onun ne kadar mucizevî bir yaratık olduğunu ortaya koyuyor İnsan bu haliyle Kâinatın bir modeli İnsan denen varlığın o müthiş biyolojik bedeninin ötesinde, ruh ve duygu âleminde apayrı bir boyut, sevgi dünyası! Elle tutulamayan, gözle görülemeyen ve insanı insan yapan; sevgi, aşk ve tüm güzel duyguların barınağı, “Kalp”; “Gönül”, “Dil”, “Sine”! Sevgi! Daha ileri boyutu ile aşk! İnsanın mayası! “Sevgisizlik” kıskançlığı, hasedi, merha-metsizliği, acımasızlığı, kin ve intikam duyguları içinde, bencilliği ve yalnızlaşmayı getirirken; insanın ruhsal bütünlüğünü ve akli dengesini de tehlikeye sokar Sevgisiz “birlik” de yoktur, “dirlik” de! “Sevgi” ile yaratılan insanı, yaratılışın gayesine yücelten duygu da yine “sevgi!”dir İnsan için, en üst anlamda “kendini gerçekleştirme” ihtiyacının karşılanması “sevgi” ile mümkün Sevgi ile hayat uyumlu, mutlu, umutlu, anlamlı ve güzelliklerle dopdolu!

Allah(cc) razı olsunçok güzel bir konu buben sevgisiz bi hayatın tam içinden gelen biri olarak arkadaşlara şunu tavsiye ederim; lütfen çocuklarınıza şefkat,merhamet,sevgi,anlayış gibi güzel duyguları göstermekten ve onlara bu güzellikleri öğretmekten kaçınmayıniçinizden gelmese de bunu yapın çünkü bunlar gerçekten çocuğunuzun hakkıdırbunu sizden alamazlarsa karşılarına çıkan herkesten bunu bekleyecekleronlar da çıkarları için bi süre bu rolü oynayacaklarsonucu tahmin edersinizbu kadar mutsuz ve güvensiz bi toplum haline bu yüzden geldikümitsizlik empoze etmek değil niyetimama bi şeyleri değiştirmenin zamanı gelmedi mi?

çocuğunuzun gözünün içine bakın gülümseyerek biraz da uzatın bu bakışıelini tutuverin ansızın sıcacıkveya şöyle deyiverin durup dururken:ben senin şu hareketini çok beğeniyorumya da kötü bi hareketi olduğunda (hesap sormadan,) ağlayın samimiyetle, görsün sizibu onda vicdan geliştireceksonra ne mi olacak?tekrar sevmeye başlayacaksınız birbiriniziönce aileniz değişmeye başlayacak yavaşçasonra sizdeki başkalaşım dikkatini çekecek dostunuzun,komşunuzuno yaptıysa ben de yapabilirim diyecekümit vereceksiniz onlaraben de size diyorum şimdi:

ben yaptım,sizde yapabilirsiniz