Kalmak Ağır Geldiğinde Gitmeli İnsan..

Kalmak Ağır geldiğinde GİTMELİ İNSAN,
Bırakıp ardında hayatın anlamlarını
Yol almalı kendi bilinmezliğine doğru,
Hep ağır gelir ama doğruyu söyler yürek
Güneş batmadan aşmalı bu yüzden,
Hasretin yamaçlarını

Vakti geldiğinde gitmeli insan
Unutup tüm amaçlarını
Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan,
Uzanıp sevda kıyılarına sarılmalı güneşe
Günlerce yatmalı, günlerce kalmalı,
Yıllarca yanmalı
Yakmalı hasretin her çeşidini
Savurup küllerini denize
Kaçmalı

Vakti geldiğinde gitmeli insan
Öte diyarlara uçmalı
Gelip oturmuş yüreğinin tam da ortasına
Durup, gitmesede , duymaz
Duygu kimin?, sevda kimin?
Ezilmiş altında kanayan yürek kimin?
Durdurup, bak desen bakmaz
Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan

Ne güzelde bakıyor güneş sımsıcak,
Yüzü gülüyor aynasında tüm şehrin
Bu neyin manasıdır ki;
Birazcık naz yapıpta dur diyemiyor yüreğin
Havası kapkara olmalı artık,
Kalbi siyaha boyanmış bu şehrin
Ekmeği kara , suyu kara

Vakti geldiğinde gitmeli insan
Bırakıp yüreğini uzaklara
Her şey durulur belki ve vurulur sevgin
Kaybolur hasret yok olursun sen
Ağlamak sızlanmak fayda etmez artık
Çevirip gözlerini arkaya bakmak olmaz
Sığmıyorsa için içine olduğun her an
Öyle bir başına kalmak olmaz

Kalmak ağır geldiğinde gitmeli insan