Çöl Bitkilerinin İhtiyaçları

kurakçıl bitkiler - çöl bitkilerinde uyum özellikleriÇöllerde yaşam önemli incelemelere konu olmaktadır Çünkü biyologlar, yeryüzünün yüzde 5′ini kaplayan bu yaşamaya elverişsiz bölgelerde yaşamayı başaran canlı biçimleri bulmaktadırlar Kutup bölgelerinin yüzde 100′ü, Avustralya’nın yüzde 36,5′i, Kuzey Amerika’nın yüzde 31,5′i, Asya’nın yüzde 29′u, Avrupa’nın yüzde 2Gsi, Afrika’nın yüzde 18′i ve Güney Amerika’nın yüzde 11′i yani toplam olarak 29,78 milyon kilometrekarelik bir alan çöllerle örtülüdür


Çöl bitkilerinin hemen tümü kurakçıl bitkilerdir; yani, kurak koşullarda su saklamalarını sağlayan uyumu yapabilen bitkilerdir Çöl bitkilerinin çoğu ot yada çalı türündendir Ağaçlara yalnızca dertlerin, gölcüklerin yada yüzeye yakın yeraltı su kaynaklarının bulunduğu vahalarda rastlanır Çöl bitkilerinin sapları ve yaprakları, su geçirmeyen ve bitkilerin su kaybetmesini önleyen mumsu bir maddeyle kaplıdır


Gözenekler (bitkilerin ihtiyaçları olan karbondioksiti emmesini sağlayan delikçikler), bazı bitkilerin üstderisine gömülmüştür; hattâ, kurutucu rüzgarlardan koruyan tüylerle kaplı olabilirler İç dokularda, suyu tutan zamklı maddeler bulunabilir Kök sistemleri, yayılan yada derine inen tiptedir ve elden geldiğince çok su emerler



Bazı ılgın türleri, kalsiyum klorür ile magnezyum klorürden oluşan tuzlu bir salgıyla örtülüdür


Bu kimyasal maddelerin ikisi de son derece nem çeker maddelerdir; geceleri, toprak düzeyi yakınında oluşan az miktarda su buharını emerler Emilen bu su, sonradan bitkinin üstderisinden ve gözeneklerinden geçer Topraktan suyu emen otların çok dallı köklerindeki kök kılları, suyu emme yeteneğini iki yada üç kat artırır


Kaktüslerin ve öteki bazı çöl bitkilerinin iklime gösterdikleri bir başka uyum, yapraklar değişerek dikenlere dönüşürken, sapın hem fotosentez (ışıl bileşim) organı, hem de su depo edici organ görevini yerine getirmesidir



alıntı