23 Nisan 1920 Gecesi

23 Nisan 1920 Gecesi




23 Nisan 1920, saat 13:45, günlerden Cuma Saatlerdir meclisin önünde bekleyen kalabalık gelecek müjdeli haberi bekliyor

Sevinçler gözyaşına, davul zurna sesleri haykırışlara, sallanan bayraklar alanı süsleyen kağıtlara karışıyor Çoluk çocuk, yaşlı genç, kadın erkek, tek beden, tek yürek oluyor


Mustafa Kemal çıkıyor salondan alkışlarla Anafartaların, 19 Mayıs’ın, Sivas’ın, Erzurum’un heybetiyle Kendinden emin, gururlu, inançlı Yaptıklarımız yapacaklarımız yanında daha bir şey değildir der gibi yürüyor halkını selamlayarak

Çanakkalede askerinin gözünde , yüreğinde gördüğü kıvılcımın aleve döndüğünü görüyor kıvançla Halkın özgürlüğe susamışlığını, artık kara bulutların kalkmasını istediğini biliyor


Ümmeti millet, halkı ulus yapmanın şatafatıyla ayakları daha bir sağlam basıyor yere Aşığı olduğu üniformasını yine aşığı olduğu milleti için çıkardığını, tek adam olmayı asla istemediğini, kendini halkına adadığını, milletin egemenliğini kayıtsız şartsız kullanacağını haykırıyor ağzını açmadan

Türk olmanın, millet olmanın, ulus olmanın tadını çıkarmasını seyrediyor topluluğun Güveni daha da artıyor, ayakları daha sağlam basıyor

En yakın silah arkadaşları bile bu öngörüye, isabete, güç ve azme şapka çıkartıyor, kenetleniyor etrafında Mustafa Kemal’in


Dualar yükseliyor göğe Gecenin rengi koyuya çalarken evlerden marşlar, balkonlardan bayraklar yükseliyor Tarih yazan, tarih yapan’lar Ulusal Egemenlik andı içiyor can vermeye

İstanbul yerine Ankara, esaret yerine özgürlük oluyor kırmızı çizgileri O bozkırda, o gece, o Ulus Meydanında…bir ümmet MİLLET, bir halk ULUS oluyor