Bhagavad Gita

Bhagavad Gita Kimdir - Bhagavad Gita Hakkında - Hint Mitolojisinde Bhagavad Gita

Bhagavad Gita(Sanskritçe भागवद् गीता ) Mahabharatta destanının bir bölümünü oluşturan "kutsal kitap"tır Hinduizmin "vaishnavism" ve "smartism" mezheplerince kabul edilir, Şaivizm ve Şaktizm mezheplerine mensup pek çok Hindu da Gita'ya derin saygı gösterir ama bu kutsal kitabı "smriti" kategorisinde görürler, Şaktaların Bhagavad Gita'ya çok benzeyen Devi Gita isimli kutsal kitapları vardır, Bhagavad Gita,"En yüce olanın/Tanrı'nın şarkısı" anlamına gelmektedir


Vaishnava mezhebinin ana Tanrısı, İşwarası olan Vişnu'nun avatarı Krişna tarafından Arjuna'ya öğretildiğine/vahyedildiğine inanılır Hindu rişisi veya peygamberi olan Vyasa bu öğretiyi uzaktan dinleyen Sancaya'ya görme yeteneği kazandırmıştır ve Sancaya da kral Dhritaraştra'ya anlatmıştır


Bhagavad Gita upanişad özellikleri gösteren bir kutsal metindir bu nedenle bazen "Gitopanishad" da denir İçinde mitolojik öğeler son derece azdır, kitap felsefi ve mistik yapıdadır, yoga felsefelerini de kısaca açıklar


İnanışa göre 5000 yıl önce MÖ 3000 yılında "dünya savaşı" denebilecek büyüklükte bir savaş meydana gelir Bu savaş iyilerle kötüler arasındadır iyi tarafta olan Arjuna, Krişna'dan yardım ister Arjuna savaşmak istemez ve bunalıma girer En sonunda "Bütün bu krallıklar, zenginlikler aslında geçici" der ve silahını elinden bırakarak Krişna'nın tavsiyelerini dinlemeye koyulur Krişna da ona ebedi hakikatleri tanrısal sırları, hayatın anlamını anlatmaya başlar


Mahatma Gandhi gibi bazı Hindular Bhagavad Gita'da anlatılan bu savaşın, savaş arabalarının, savaş atlarının, aslında "sembolik" olduğunu düşünürler Arabacı "bilinç"tir, atlar kamçılanan isteklerdir, savaş yaşamdır, tekerlek zamandır araba "beden" ve arabanın sahibi ise "ben"dir Bu savaşın tarihte gerçekten "yaşandığını" düşünen Hindular da ayetlerin ayrıca "sembolik" anlamlar içerdiğini reddetmez


Krişna Gita'da "Her şeyde beni ve bende her şeyi gören biri için ben asla kaybolmam O kişi de benim için kaybolmaz Benim bütün yaratıklarda bulunan varlığıma saygı gösteren bilge yaşam biçimi ne olursa olsun bende var olur" der


"Gizli bilgi" bölümünde Krişna Tanrısal bir hakikati Arjuna'ya şöyle açıklar: "Ben tezahür etmemiş halimle içine giriştiğim kozmik evrendeki tüm yaratıkları ve canlıları kapsarım ama onlar beni kapsayamazlar Ancak buna rağmen bütün yaratılış ve evren benim içimde bulunmaz Benim akıl almaz mistik gücümü anlamaya çalış Tüm canlılara hayat verdiğim halde her yerde olduğum halde kozmik evrenin ifade şekillerinin bir parçası değilim Benim benliğim yaratılışın özüdür yaratılmış tüm varlıklar bendedirler, anlamaya gayret et"


Gita'ya göre Krişna maddesel yasaları kanunları yaratmıştır Ama bu kanunlar yaratıldıktan sonra esaslarına uygun olarak kendi kendine işler Bu nedenle de genel olarak Hindu dini ve Hindu kitaplarının evrim teorisi ile uyumlu olduğu söylenebilir


Bir yerde Krişna şöyle der:


"Tüm kozmik düzenin kendi kendine yaratılmasını sağlarım, Maddesel doğa Benim gözetimimde faaliyet gösterir hareketli ve hareketsiz varlıkları yaratır Bu düzen yine onun yasalarına uygun olarak durmadan yeniden yaratılır ve yok edilir"


Krişna Gita'da ateizmi de eleştirmiştir "Günahın tepkisini üzerine çekenler Dünyanın dayanağının bulunmadığını, dünyanın ve evrenin kendi kendine hiçbir Tanrı olmadan, Tanrı'nın gözetimi olmadan oluştuğunu, ona hükmeden bir tanrı'nın bulunmadığını söylerler Doğumlarının "cinsel istek"ten başka bir nedeni ve amacının olmadığını sadece bu yolla ve bu yol nedeniyle dünyaya geldiklerini düşünürler"


Bu eserin tam olarak ne zaman yazıldığı bilinmemektedir İnançlı Vaishnava lar Gita'nın MÖ 3000 yılında oluşturulduğunu söylerler Bilim adamları ise bu tarihlere katılmaz Çeşitli bilim adamları dilsel ve edebi özelliklere bakarak Bhagavad Gita'nın MÖ 400 ile MÖ 100 yılları arasında yazıldığını söyler


Gita dünyada, son zamanlarda da batıda son derece popüler bir kitap haline gelmiştirHatta bazılarınca popülerite konusunda İncil'i bile geçtiği iddia edilir Hint gizemciliği dendiğinde Upanişadlar ve Ashtavakra Gita ile beraber akla ilk gelen kitaptır Hindistan'da pek çok Hindu rahibi tarafından ezbere bilinmektedir


Bhagavad Gita; mistisizmi, ayetlerdeki derinliği ve söz güzelliği nedeniyle bütün Hindularca ayrıca Hindu olmayan ancak doğu felsefesine ilgi duyan batılı araştırmacılarca "bir spiritüelite başyapıtı" olarak nitelendirilmektedir