Ağız İçi Alışkanlıklar

Emme bebeklerde doğuştan gelen iç güdüsel bir reflekstir Bu refleks parmaklar, başparmak veya emzikler ile giderilmektedir Çene ve yüz kaslarının uygun dengeye erişmeleri ve dişlerin ağıza düzgün pozisyonda sürmelerini sağlamak için çocukların dil ve yanak kaslarını çalıştırmaları ve yutma refleksini mümkün olduğu kadar erken egzersiz etmeleri gerekmektedirBu nedenle çocuklar çiğneme ve ısırmaya olabildiğince erken zamanda heveslendirilmelidir

Ağız içi kötü alışkanlıklar arasında parmak emme, emzik ya da biberon emme, tırnak yeme, ağızda yemek tutma veya herhangi bir cismin devamlı ısırılmasıdır

İki yaşına kadar tüm emme alışkanlıkları normaldir ve genellikle kendiliğinden bırakılır Anne sütünün kesilmesi ile parmak emmenin sıklığı artabilir ve günde 2 saate kadar uzayabilir Yapılan araştırmalarda, anne sütü veya biberonun bırakılmasılmasından sonra kısa süreli bir emzik kullanımının çocuğun parmak emme alışkanlığı oluşturmasını engelleyebileceği bildirilmiştir Ayrıca uzun süreli emzik emme alışkanlığının, parmak emme alışkanlığından çok daha kolay bırakılabildiği bildirilmektedir

Dört yaşına kadar devam eden parmak emme alışkanlığı, ön dişlerde geçici bir çapraşıklık ve form değişikliğine neden olabilmektedir Bu nedenle ağız içi kötü alışkanlıkların bu yaşa kadar devam etmesi durumunda bir diş hekimi, pedodontist veya ortodonti uzmanı ile görüşülerek yardım istenmelidir

Uzun süre emzik veya parmak emme alışkanlığı, dişlerde ve çenelerde form değişikliklerine neden olmaktadır Emme alışkanlığının üst sürekli kesici dişlerin sürdüğü 7-8 yaşları ve sonrasına kadar devam etmesi durumunda diş ve çenelerde kalıcı deformasyonlar meydana gelebildiğinden en kısa zamanda alışkanlığın bırakılması gerekmektedir

Ön kesici dişler arasına yerleşen parmak, üst ön dişlerin öne doğru eğimlenmesine ve dişlerin aralanmasına neden olurken, alt ön kesici dişler ise geriye doğru konumlanır Bu durum ön açık kapanış ile sonuçlanır Parmak emme yalnızca dişleri değil kasları da olumsuz yonde etkilemektedir Alt ve ön kesici dişler arasındaki boşluğa yutkunma sırasında dil yerleşmektedir Bu durum tongue trust olarak adlandırılır

Oniki yaş ve sonrasında devam eden parmak emme alışkanlığı nadiren görülse de aparey tedavisi ile birlikte bir psikolojik yardım da gerekli olabilmektedir

Emme alışkanlığının bırakılmasında;

1-Hekimin aile ve çocuk hastayı bilgilendirilmesi,

2-Pozitif destekleme yöntemi (alışkanlığın tablo veya takvim ile azaltılmaya çalışılması),

3-Hatırlatma yöntemi kullanılabilir Emilen parmağın etrafına bir bant, eldiven veya çorap geçirilebilir Emilen parmağın tırnağına acı oje sürülebilir

4-Ödüllendirme yöntemi ile parmağın emilmediği günlerde küçük hediyeler (çıkartma, silgi, kalem, toka gibi) verilerek motivasyon sağlanabilir

Bu yöntemlerin hepsi çocuk hastanın uyumunun gerektirdiği hastalarda başarılı sonuçlar vermektedir
Parmak emme alışkanlığının giderilmesinde en önemli nokta, çocuğun bu ağız içi alışkanlığın farkında olması ve bırakmak istemesidir Bu yöntemlerin işe yaramadığı durumlarda ise ağız içi alışkanlık kırıcı apareylerin uygulanması gerekmektedir Ağız içi bu apareyler ile çocuğun aldığı keyfin engellenmesi amaçlanır

-alıntı-