On İki Daireli Fakir Adam

Bakalım, insan ele geçiremediği şeylere karşı ne kadar hırslı, ele geçirdiği nimetlere karşı da ne kadar şükürsüz olabiliyor, bir görelim Öğle namazını kıldığımız caminin avlusunda karşılaştığım bir zat, beni kendi yaşına yakın görmüş olacak ki, sorusunu şöyle sordu:


Buralara eskiden gelmişe benziyorsun


Evet, dedim Elli seneyi geçti Yozgat tan geleli


Ben de Nevşehir den geleli elli seneyi geçti, dedikten sonra hemen ekledi:


Ne yazık ki ben kafayı çalıştıramadım, ömrüm boşa geçti İnşaallah sen kafayı çalıştırmış, ömrünü boşa geçirmemiş, köşeyi dönmüşsündür!


Anlayamadım köşeyi dönme işini, dedim Elli sene önce gelince köşe mi dönülür?


Elbette, dedi Ben buraların elli sene öncesini biliyorum O zaman tarlaydı şimdi şu apartmanların yükseldiği yerler Kolayca satın alınırdı buralar Onun için diyorum, sen erken geldiğine göre arazi almış, belki şu apartmanlar gibi apartmanlar da dikmişsindir buralarda


Rabbime şükürler olsun, dedim, kirada değilim Başımı sokacak dairem var Bundan dolayı şükür duyguları içindeyim Kirada olsaydım zorlanırdım diye düşünüyor, hep şükrediyorum Rabbimiz olmayanlara da ihsan eylesin, diyorum


İnanmıyor gibi baktı yüzüme Sonra da kelimelere basa basa sordu:


Yani senin sadece başını sokacak bir dairen mi var şimdi?


Öyle, dedim


Geldiğin senelerde buralardan üç beş tarla alıp da şimdi daireleri dizemedin mi?


Hayır, dedim İstanbul a 1950 de geldiğimde öyle bir düşüncem de yoktu, imkanım da Ben buraya okumak için geldim Cami harabelerinde kalıyor, okumaya çalışıyordum Başka meselem yoktu o günlerde


Yüzünü buruşturup dudaklarını büktü Mazeretimi hiç de meşru bulmamıştı anlaşılan Derinden bir nefes aldıktan sonra söylenmeye başladı:


Demek sen de benim gibi kafayı dövüyorsun şimdi!


Hayır, dedim, ben asla kafamı dövmüyorum Tam aksine başımı sokacak bir daire ihsan ettiği için Rabbime şükrediyorum Sen kafanı niye dövüyorsun? Yoksa başını sokacak bir dairen yok mu, kirada mısın hala?


Yok canım, olur mu öyle şey dedi? Dairelerim var Hem de en değerli yerlerde Ne yazık ki, bir türlü ilerleyemedik, on iki dairede çakılıp kaldık, üzerine ilaveler yapamadık Kafamı dövüşüm bundan dolayı Vaktiyle ele geçen fırsatları değerlendiremeyip on iki dairede kalışımdan dolayı Åz şaşırarak sordum:


Yani on iki dairenin sahibi olduğun halde mi, fırsatı değerlendiremedim, diyorsun? Elini boşlukta salladıktan sonra:
On iki daire ne ki? dedi Aslında ben on iki gökdelenin sahibi olmalıydım şimdi Gerekçesini de şöyle açıkladı:

Ben buraların tarla olduğunu, bedava denecek kadar ucuza satıldığını biliyorum! Ama bunu bilmenin bir faydası yok ki şimdi Kafayı vaktiyle çalıştırmadıktan sonra, kalırsın işte böyle on iki daireyle! Yumruklarsın kafanı durmadan! Bir ürperti geldi içime:
Beyefendi kusura bakma, dedim senin düşüncenden korkmaya başladım On iki daireye sahip olmuşsun hala mutlu ve huzurlu değilsin Åz(ükür duyguları taşımıyorsun Hemen uzaklaşıyorum bu türlü düşüncenin yanından diyerek yürüdüm kendi istikametime doğru O da, sahip olamadığı gökdelenlerin hasreti içinde kafasını yumruklayarak yürüdü kendi istikametine doğru Yol boyunca Efendimiz (sas) in ikazlarını düşündüm ÅzŞöyle tarif ediyordu Ademoğlunun hırsını


Kendi ihtiyarladığı halde hırsı hep genç kalan ademoğulları vardır Bunların iki dere dolusu altını olsa, yine doymaz da der ki: Keşke bir üçüncü dere dolusu altınım daha olsaydı!â€? Böyle insanların gözünü ancak toprak doldurur! Sadaka Rasulullah

çok güzel bir paylaşımdı zevk alarak ama üzülerek okudum şükretmek çok önemli ama değerini bilemiyoruz bazı şeylerin yaşlı adama çok üzüldüm keşke elindekilerle mutlu olmayı başarabilseydi ne yazıkki bizler bir evimiz var diye şükrettiğimiz ve ondan mutlu olduğumuz halde acıdım doğrusuama bir evimle bile mutlu olmama seviniyorum ve şükürler olsun diyorumbaşımızı sokabilceğimiz bi yer varya