İnsanlar Neder???

?
…”Çok konuşma!”dedi babası oğlunun kafasına bir şamar patlatarak”Yaya yolculuk hep böyle olur”

“Ama bizim eşeğimiz vardı babaHem de çok güçlü bir eşek!”

“Kapa çeneni dedim sana!Bilmiyormuş gibi konuşuyorsunIkimiz de eşeğin üstündeyken,sen yoldan geçenlerin ne dediğini duymadın mı?`Şu acımasızlığa bakın,zavallı eşege ikisi birden binmişler,’demediler mi?”

“Evet sen de indirmiştin beni eşektenAma en azından sen rahattın,baba”

“Yanımızdan geçen bir başkasının,’Merhametsiz adama bakın,kendi kurulmuş eşeğe,çocuğunu süründürüyor,’dediğini duydumTanıyorum o adamı,ağzı gevşektirKöyde bir duyulursa millet ne der sonra?”

“Evet,sen eşekten inip beni bindirmiştin o zamanAma baba,en azından ben rahattım”

“Karşıdan gelenlerin kendi aralarında,’Terbiyesize bak!Babası neredeyse yere yığılacak,kendi eşek üstünde,’ diye konuştuklarını duydumBenim yetiştirdiğim çocuğa kimse ‘terbiyesiz’ diyemezGördüklerini bir anlatırlarsa,millet ne der sonra?”

“Ama baba!Böylece ikimiz de yaya kaldık”

“Sus be akılsız çocuk!En azından milletin dilinden kurtulduk”

Tam o sırada,az ilerdeki bir adam yanındakine,’Ahmaklara bak!dedi,parmağıyla baba-oğulu göstererek’Eşekleri var,ama ikisi de yayan kat ettiler koca köy yolunu’

Hikaye Nasreddin Hoca öyküsü olarak bilinir…

Serdar Özkan / Kayıp Gül kitabından alıntıdır