Bir Rahibin Dilinden, Osmanlı Askerinin Asaletini, Eşşiz İffetini Oku!

Kanuni ordusunu güzel bir bahar mevsiminde sefere çıkarmış ve Belgrad önlerine kadar gelmişti Ordu mola verdi Önce namaz kılacaklar sonra da yemek yiyeceklerdi Atlarından inen askerler, hemen çevredeki çeşmelerin başlarına yığıldı

Mola verilen yerde bir manastır vardı Manastırın başrahibi bu manzarayı görünce, aklına şeytani bir düşünce geldi Bu fırsattan istifade ederek, Osmanlı'nın ruh kumaşını deneyecekti Bakalım bu askerin ahlaki kalitesi ne kadardı?

Hemen manastırdaki genç rahibe kızları, o devre göre açık saçık sayılabilecek giyimlerle çeşmelere yolladı Güya manastıra su getireceklerdiKendisi de durumu gözetlemeye ve askerlerin nasıl davranacaklarını anlamaya çalışacaktı Ancak gördükleri karşısında hayretten hayrete düşmüş, tabiatıyla da çok üzülmüştü Çünkü, bu genç rahibeleri açık saçık vaziyette çeşme başlarında gören askerler, hemen geriye çekildiler ve arkalarını dönerek onları görmemeye çalıştılar

Rahibeler çeşme başlarında oyalandıkları müddetçe de asla dönüp bakmadılar
Ancak el ayak çekilince, tekrar çeşme başına geldiler Rahip bütün bunları hayretler içinde gördükten sonra, daha önce duyduklarına da inanmak zorunda kalmıştı
Bu asker, sıcakta ve susuz olduğu halde, kenarından geçtiği bağlardan bir salkım üzüm koparmamıştı Hatta üzüm koparan birkaç asker değerine değerinden çok fazla edecek altın paralar bırakmıştı

Bunun üzerine Haçlı komutanlara bir mektup yazdı Onlara şöyle dedi:
"Osmanlı ordusunun kalbinde müthiş bir Allah korkusu ve sevgisi vardır Bunlar dünya malına itibar etmezler Kadına, kıza dönüp bakmazlar Ancak Allah yolunda ve padişah buyruğunda severek savaşırlar

Kendilerinden çok din ve vatanını düşünürler Adaletlidirler Zulümden çekinirler Allah için ölmeyi şeref ve nimet bilirler
Osmanlı'da bu yüksek özellikler varken, siz asla zafer yüzü göremezsiniz Bu meziyetlerini ortadan kaldırmadıkça, onları yenmenize imkan ve ihtimal yoktur"

İşte bu mektup, Osmanlı askeri'nin başarılarının en büyük sebebini açıkça anlatmaktadır Avrupalılar, kendi kötü hasletlerini Osmanlılara aşıladıkları zaman, ancak bu şekilde onları yenebileceklerini fark edince, faaliyetlerini bu yönde yoğunlaştırdılar