İki Askerin Hikayesi (Acıklı))...

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-13-2012

İKİ ARKADAŞ

Her genç gibi yirmi yaşına girdi

TİMUR u babası çok severdi nede olsa bir evin bir çocugu yıllar vardı bribirini seven iki çiftin bebek heyecanı nı yaşamayalı on yıl oldu derken onyıl sonra TİMUR çıkıp geldi hayatına bu çiftin, ilk başlarda üzerine titrediler TANRI bu yeşil gözlü mışıl mışıl uyurken bile meleksi bakan erkek evladı bahşetmişti onlara

Her çocuk gibi sancılı bir büyüme süreci derken okul deken nasılda oldu ise basıverdi yirmi yaşına TİMUR her akranı gibi geldi çattı askerliği ellerine kınalar yakarak ugurladılar TİMUR u deken eregitim birliğinde döndü ama dönüşü aile için pekte hoş degildi TÜRKİYEnin acı ama tek gerçegiyle yüzyüzeydi o da ohal bölgesinde askerlik yapacak yılarda anlam verilemeyen bir savaşın içine gidecek belki şehit olacak belkide yaranalanacak el bebek gül bebek büyütülen TİMUR için pek anlam ifade etmesede ailede buruk bir sevinç vardı on yıl sonra TANRI onlara bir çocuk bagışlıyor sonrada bunları bu kadar agır bir imtihana tabi tutuyordu

Derken beklenen gün geldi çattı şehrin otobüs terminalinden ugurladılar TİMUR u arada eve bir telefon açıyor bazı bazı ise kırılgan dokunaklı mektuplar yazııyordu TİMUR

Askerliğninin bitimine yakın birgün evi aradı ve annesine;

__Anne dedi artık ben dönüyorum ama size yanımda bir arkadaşımı getiriyorum onun kimsesi yok tabi sizde uygun görürseniz bizimle yaşayacak aynı evi paylaşıp aynı kaplardan yemek yiyecegiz yani evladınız artık iki tane

Anne;

Peki evladım dedi ilk başlarda hiç düşünmeden gelsin seni ondan onu senden ayırmayız TANRI on yılda bir evlat verdi bize ikinciyide yirmi yıl sonra deriz dedi

__TİMUR ama anne dedi başka bir durum daha var bu arkadaşım bir bacagı yok mayına basıp kaybetti tek bacagıyla yaşıyor anlayacagın size biraz zahmet verebiliri dedi

Annenin bogazında düğümlü kaldı kelimeler hiç düşünmeden olmaz o zaman TİMUR dedi öyle birine bakacak ve onunla yaşacak durumda degiliz onu kaldırabilecegimizi sanmıyorum arkadaşını getirmesen iyi olur dedi ve telefonu kapattı

Aradan günle geçti TİMUR dönmesi gerekiyordu ama dönmedi anne baba merak içinde beklemeye başladı

Birden bu beklemeyi bir telefon sesi bozdu telefondaki polis memuru TİMUR GÜNEYSU'nun annesini babasını soruyor onları bir ceset teshiş etmek için çevredeki bir hastenin morguna çagrıyorlardı

Anne baba bir çırpıda gittiler morga hala daha söylenenlere inanamıyordu

İlk cesede baktıklarında gözlerine inanamadılar bir asker tek bacagı yok ölmüştü yatmakta baba polise sordu :

__Nedir şimdi bu??

Polis ;

__Efendim bunlar iki arkadaş aynı yerde askerlik yapmışlar buraya geldiklerinde ise yüksek bir binanaın çatısından atlayıp intihar etmişler biri çocunuzun arkadaşı dedi

Anne ikinci cesede baktı birden dünyası karadı o ceset TİMUR du ama ceset torbasının geri kalanını açtıklarında arkadaşının tek ayagı olmadıgını TİMÜRun ise iki ayagınında olmadıgını gördüler

(alıntı)

07-13-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	İki Askerin Hikayesi (Acıklı))... İKİ ARKADAŞ Her genç gibi yirmi yaşına girdi TİMUR u babası çok severdi nede olsa bir evin bir çocugu yıllar vardı bribirini seven iki çiftin bebek heyecanı nı yaşamayalı on yıl oldu derken onyıl sonra TİMUR çıkıp geldi hayatına bu çiftin, ilk başlarda üzerine titrediler TANRI bu yeşil gözlü mışıl mışıl uyurken bile meleksi bakan erkek evladı bahşetmişti onlara Her çocuk gibi sancılı bir büyüme süreci derken okul deken nasılda oldu ise basıverdi yirmi yaşına TİMUR her akranı gibi geldi çattı askerliği ellerine kınalar yakarak ugurladılar TİMUR u deken eregitim birliğinde döndü ama dönüşü aile için pekte hoş degildi TÜRKİYEnin acı ama tek gerçegiyle yüzyüzeydi o da ohal bölgesinde askerlik yapacak yılarda anlam verilemeyen bir savaşın içine gidecek belki şehit olacak belkide yaranalanacak el bebek gül bebek büyütülen TİMUR için pek anlam ifade etmesede ailede buruk bir sevinç vardı on yıl sonra TANRI onlara bir çocuk bagışlıyor sonrada bunları bu kadar agır bir imtihana tabi tutuyorduDerken beklenen gün geldi çattı şehrin otobüs terminalinden ugurladılar TİMUR u arada eve bir telefon açıyor bazı bazı ise kırılgan dokunaklı mektuplar yazııyordu TİMUR Askerliğninin bitimine yakın birgün evi aradı ve annesine; __Anne dedi artık ben dönüyorum ama size yanımda bir arkadaşımı getiriyorum onun kimsesi yok tabi sizde uygun görürseniz bizimle yaşayacak aynı evi paylaşıp aynı kaplardan yemek yiyecegiz yani evladınız artık iki tane Anne; Peki evladım dedi ilk başlarda hiç düşünmeden gelsin seni ondan onu senden ayırmayız TANRI on yılda bir evlat verdi bize ikinciyide yirmi yıl sonra deriz dedi __TİMUR ama anne dedi başka bir durum daha var bu arkadaşım bir bacagı yok mayına basıp kaybetti tek bacagıyla yaşıyor anlayacagın size biraz zahmet verebiliri dedi Annenin bogazında düğümlü kaldı kelimeler hiç düşünmeden olmaz o zaman TİMUR dedi öyle birine bakacak ve onunla yaşacak durumda degiliz onu kaldırabilecegimizi sanmıyorum arkadaşını getirmesen iyi olur dedi ve telefonu kapattı Aradan günle geçti TİMUR dönmesi gerekiyordu ama dönmedi anne baba merak içinde beklemeye başladı Birden bu beklemeyi bir telefon sesi bozdu telefondaki polis memuru TİMUR GÜNEYSU'nun annesini babasını soruyor onları bir ceset teshiş etmek için çevredeki bir hastenin morguna çagrıyorlardı Anne baba bir çırpıda gittiler morga hala daha söylenenlere inanamıyordu İlk cesede baktıklarında gözlerine inanamadılar bir asker tek bacagı yok ölmüştü yatmakta baba polise sordu : __Nedir şimdi bu?? Polis ; __Efendim bunlar iki arkadaş aynı yerde askerlik yapmışlar buraya geldiklerinde ise yüksek bir binanaın çatısından atlayıp intihar etmişler biri çocunuzun arkadaşı dedi Anne ikinci cesede baktı birden dünyası karadı o ceset TİMUR du ama ceset torbasının geri kalanını açtıklarında arkadaşının tek ayagı olmadıgını TİMÜRun ise iki ayagınında olmadıgını gördüler (alıntı)