Bir Bebeğin Günlüğü...

5 Ekim: Bugün var edildim Buradayım Varım Müthiş bir duygu bu Var
olduğumu henüz annem ve babam bilmiyor

Bir elma çekirdeğinden bile küçüğüm Ama ne de olsa, ben benim Varım ya!
Bu bana yetiyor Henüz bedenim belli belirsiz, yüzüm yok ama, varlığımı ve
benliğimi hissedebiliyorum Bir kız olacağım ve baharda çiçekleri
seveceğim

19 Ekim: Biraz büyüdüm Kımıldamam mümkün değil Annem henüz farkında değil
ama onun kanıyla besleniyorum Kalbini dolaşıp gelen sımsıcak kan bana
geliyor Beni sevecek bir kalbin kıpırtılarını şimdiden hissediyorum Annem
beni çok sevecek Annem için güzel bir sürpriz olacağım

23 Ekim: Hiç göremediğim bir el ağzımı biçimlendirmeye başladı
Dudaklarımda onun dokunuşunu hissediyorum Bu "el"in dokunduğu yerler
dudağım damağım oluyor Düşünün bir yıl sonra bu elin dokunduğu yerde
cümler açacak, güleceğim Dudağımdan ve dilimden sözler dökülecek
Herhalde önce "Anne!" diyeceğim Anne duyuyor musun beni? Seninle
konuşacağım Sana güleceğim Kimilerine göre hâlâ daha var değilmişim
Nasıl olur? Varım ve gülücükler sunacak dudaklarım da olmak üzere ya Hem
sonra bir ekmek kırıntısı ne kadar küçük olursa olsun yine ekmektir Öyle
değil mi anneciğim? Ah bir konuşabilsem!

27 Ekim: Bugün pek mutluyum İçimde tatlı bir kıpırtı başladı Artık bir
kalbim var Kalbim atmaya başladı Hayatım boyunca böyle atıp duracak
Sevgilerle dolduracağım kalbimi Tıpkı anneminki gibi Annem bedeninde
iki kalbin birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor
musun anne?

2 Kasım: Her gün biraz daha büyüyorum Kollarım ve bacaklarım da
biçimlenmeye başladı Hele bir büyüsün kollarım bak nasıl kucaklayacağım
seni anneciğim Şu ayaklarım da tamamlansın da, beraber çiçekli bahçemizde yürürüz Belki birlikte okula gideriz

12 Kasım: Ah evet Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve küçük şeyler Aman Allah'ım parmaklarım da çıkmaya başladı Bunlarla çiçek toplayacağım, annemin elini tutacağım, kalem tutacağım Belki de güzel bir şiir yazacağım Anneciğim, orada mısın? Ellerimi ellerinin arasına koymak için sabırsızlanıyorum

20 Kasım: Oh, nihayet Annem doktora gitti Burada olduğumu öğrendi
Yaşasın! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni Ultrason diyorlarmış
Resmimi bile çekti Sevinmiyor musun anneciğim? Seneye kalmaz kollarının
arasında olacağım

25 Kasım: Artık babam da burada olduğumu biliyor Fakat henüz kız olduğumun
farkında değiller Onlara sürpriz yapacağım

10 Aralık: Bugün yüzüm tamamlandı Artık iki güzel gözüm, bir küçük burnum,
dudaklarım ve yanağım var Anneme benziyorum galiba

13 Aralık: Artık çevreme bakabiliyorum Etrafım çok karanlık ama olsun
Yine de mutluyum Yaşıyorum ve varım Kısa bir süre sonra gün ışığını
görebileceğim, renkleri ve çiçekleri tanıyacağım Rüyamda gördüm Dünyada
gökkuşağı diye bir şey varmış Onu çok merak ediyorum Anneciğim,
babacığım sizin yüzünüzü de göreceğim Tanışacağız Mutlu olacağız
Gülüşeceğiz

24 Aralık: Kulaklarım daha iyi duyuyor artık Anneciğim, senin kalbinin
seslerini duyuyorum Benim kalbimin atışlarını da sen duyabiliyor musun?
Hatta sesini bile tanıyabiliyorum Sesin ne kadar tatlı Hiç duymadığım
bir şey bu Güzel ve sağlıklı bir kız olacağım Kollarında uyuyacağım,
yüzüne bakacağım, o tatlı sesini dinleyeceğim Benim için ninni de
söyleyecek misin anneciğim? Sen de beni özlüyorsundur mutlaka Beni
koklayacaksın Çok seveceksin, değil mi?

28 Aralık: Anne burada bir şeyler oluyor Doktor abla neden mutsuz bakıyor
böyle Sen acı çekiyor gibisin Kalp seslerin değişti Sustun Benimle
niye konuşmuyorsun anne? Anne Anne Anneciğim Yüzümde soğuk bir şey hissediyorum Anne, yüzümü parçalıyorlar Anne bir şeyler yap Anne Kolumu çekiyorlar anne Canım yanıyor anne Anne Ayaklarımı parçalıyor bu şey anne Beni sana bağlayan damarı kopardılar anne Anne kalbimi parçalıyorlar Anneciğim Anne Anne An Ah!

Kürtajınız tamamlandı hanımefendi Geçmiş olsun!