Ayakları İle Örüyor,Öğrencilere Burs Veriyor.

Ayakları İle Örüyor,Öğrencilere Burs Veriyor
Çevresinde “Melek Rabia” olarak tanınan, kolları olmayan Rabia Acar, ayakları ile ördüğü kazakları satarak kazandığını öğrencilere burs olarak veriyor Melek Rabia, Allah’ın nasip ettiği her günü insanlara faydalı olmak için yaşadığını belirterek “Bazen çok zorlandığım oluyor ama yılmıyorum Allah beni ayakta tutuyor Son nefesime kadar Allah rızası için çalışacağım” diyor

Canı çok sıkılıyordu Yardıma ihtiyacı olan çok sayıda insan vardı ve o yardım edemiyordu Hele çocuklar Kim bilir imkânı olmadığı için kaç çocuk okula gidemiyordu? Kim bilir yaşıtları okulda ders dinlerken evine para götürmek ve hasta olan annesine bakmak zorunda olan kaç çocuk vardı?
Kim bilir “doktor olacağım” hayaliyle başını yastığa koyan ve rüyasında kendini beyaz önlükler içinde gören kaç çocuk maddî durumu iyi olmadığı için okula gidemiyor ve doktor olma ümidi kayboluyordu? Bu düşünceler bile göğsünün daralmasına, sıkıntısının artmasına yetiyordu Rabia’nın Bir yolunu bulmalı ve ulaşabildiği herkese ulaşmalıydı…

Kırıkkale’de ablası Meryem Yüksel’le birlikte oturan 30 yaşındaki Rabia Acar’ın maddi imkânları yetersiz olduğu gibi fizikî imkânlar açısından da yardıma ihtiyacı vardı Doğuştan kolları yoktu Rabia’nın Ama o, bunu bir eksiklik olarak görmüyordu Bu halinden memnundu “Allah beni böyle yarattı” diyor, haline şükrediyordu “Bu halimle de olsa çevreme yardımcı olmalıyım” diye düşünüyordu
Kolları yoktu Rabia’nın, ama kol yerine kullanabildiği ayakları vardı Ayaklarıyla kazak örebilir, patik yapabilirdi Yapabildiği giysileri satıp öğrencilere burs verebilirdi Evet, bu fikir hoşuna gitmişti Çünkü zorlanmadan tığ kullanabiliyor, ip tutabiliyordu
Ve Başardı