I.Dünya Savası Çanakkale Cephesi Savaşın Planları Ve Kuvvetleri

Planlar ve kuvvetler


İtilaf tarafı

General Hamilton emrine verilen kuvvetler ve savaşçı mevcutları şöyledir

• Anzak Kolordusu 25700
• Britanya 29 Tümeni 17000
• Fransa 1 Tümeni 16700
• Britanya Kraliyet Deniz Tümeni 10800
• Anzak Tugayı 4800

Böylece harekât için 75 bin kişilik bir kuvvet oluşturulmuştur
General Hamilton, Gelibolu Yarımadasındaki çeşitli çıkarma alanlarına kuvvet çıkartarak yarımadanın denetimini, böylece Osmanlı kıyı topçusunu etkisiz hale getirmeyi amaçlamıştır Bunun için iki ana çıkartma bölgesi belirlenmiştir Bunlardan biri, yarımadanın en güney ucu olan ve Seddülbahir olarak bilinen bölge, diğeri ise daha kuzeydeki Kabatepe-Küçük Arıburnu arasındaki kumsaldır Bu iki çıkartma bölgesinden Seddülbahir’e ağırlık verilmiştir Seddülbahir bölgesine ağırlık verilmesi üç taraftan da donanma topçu ateşiyle desteklenebilir bir bölge olmasındandı
General Hamilton Seddülbahir Cephesi çıkartmaları için Seddülbahir bölgesinde beş ayrı kumsal belirlemişti

• Sığırini (Morto) koyu – Hisarlık Burnu
• Ertuğrul Koyu
• Tekekoyu
• İkizkoyu
• Zığındere

Bu kumsallar için iki İngiliz, bir Fransız tümeni ile bir Hint tugayı tahsis etmiştir
Arıburnu Çıkartması için ise iki tümenden oluşan Anzak Kolordusu tahsis edilmiştir
Seddülbahir Cephesi’ne çıkarılan birliklerin hedefi, Gelibolu Yarımadası’nın güney bölgesinin taktik derinliğindeki Alçıtepe bloğu’nun ele geçirilmesidir Bu birliklerin ileri harekâtı derinlikte birleşerek Kirte Köyü hattından Alçıtepe bloğu ele geçirilecek, Arıburnu Cephesi’ne çıkan birlikler ise Conkbayırı-Kocaçimentepe hattından Maltepe bölgesinin ele geçirilmesiyle Seddülbahir Cephesi’nin Osmanlı kuvvetlerince takviyesi önlenecektir Alçıtepe, ilk günün hedefi olarak belirlenmiştir, Seddülbahir’den 10 km ve Zığındere’den 5 km mesafededir
Arıburnu Cephesi kuvvetlerine verilen taktik hedef ise Kocaçimen tepe üzerinden Eceabat'ta sahile ulaşarak Seddülbahir Cephesi'ndeki Osmanlı kuvvetlerinin geri bağlantısını kesmektir

İttifak tarafı

Deniz harekâtının başarısızlığı ardından (18 Mart 1915) bir kara harekâtına girişileceği ve bu harekâtın Gelibolu Yarımadası’nı hedef alacağını öngörüsü, mantık gereği olarak bile neredeyse kesinlik kazanmıştır Kaldı ki 1915 yılının Nisan ayı başlarından itibaren Hamilton’un kuvvetleri Mısır’da toplanmaya başladığında bölgedeki Osmanlı istihbaratı, birliklerin mevcutları, komutanları, silah ve donanımları hakkında ayrıntılı bilgiler edinmeye başlamıştır
14 Aralık 1914 tarihinde 42 kişilik bir subay gurubuyla İstanbul’a gelen ve Enver Paşa tarafından 1 Ordu Komutanlığı’na atanmış olan Alman Danışma Kurulu Başkanı Mareşal Liman Von Sanders, yeni teşkil edilen ve bölgeyi savunmakla görevli 5 Ordu komutanlığına 24 Mart 1915 tarihinde atanmıştır Dolayısıyla bölgenin savunmasından sorumlu olan 3 Kolordu da Mareşalin emrine girmiştir 5 Ordu’nun bir Alman mareşali komutasına verilmesi, Almanya ile Osmanlı Devleti arasında yapılmış olan antlaşmanın gereği olarak Almanya tarafından talep edilmişti
Mareşal Sanders’in savunma planı, Hamilton’un taarruz planıyla örtüşmemektedir Mareşal Sanders, çıkartmaların Saros Körfezi kıyılarına yapılacağını hesaplamaktadır ve 5 Ordu’nun ana kuvvetlerini bu bölgede toplamıştır Saros Körfezi, Gelibolu Yarımadası’nın en dar bölgesidir Buradan yapılacak bir çıkartmanın, yarımadayı savunan Osmanlı birliklerinin geri çekilme ve kara ikmal hattını kesmesi olasıdır Ayrıca Mareşal Sanders’in savunma planı, elindeki kuvvetlerin önemli bir bölümünü geride, yedekte tutarak çıkartma kuvvetlerine ileri harekâtları sırasında taarruz etmeyi öngören, savunma ağırlıklı, temkinli bir plandır
Osmanlı komutanları ise, çıkartmadan sonra, çıkartma kuvvetlerinin sahillerde elde edecekleri köprübaşlarıyla yoğun olarak takviye alacaklarını, gerekli tahkimatı yapacakları, dolayısıyla bu tahkimatlardan sökülüp atılmalarının çok güç olacağını düşünmektedirler Onlara göre etkin bir savunma, hemen sahilde, daha çıkartma harekâtı sırasında yapılmalı, karşı tarafın kıyıda bir köprübaşı oluşturması önlenmelidir
5 Ordu, üç tümenli 3 Kolordu ve iki tümenli 15 Kolordulardan oluşmaktadır Ayrıca ordu karargahına bağlı 19 Tümen, 1 Süvari Tugayı, bir piyade alayı ve dört Jandarma taburu bulunmaktadır Toplam savaşçı sayısı 84 bindir Bu kolorduların bünyesindeki tümenler ve komutanları şöyledir

• 3 Kolordu Komutanı Esat Paşa

• 5 Tümen Saros bölgesi Komutanı Yarbay Hasan Basri Bey
• 7 Tümen Bolayır bölgesi Komutanı Albay Halil Bey
• 9 Tümen Gelibolu Yarımadası’nın güney bölümü Seddülbahir ve Arıburnu Cepheleri Komutanı Albay Halil Sami Bey

• 15 Kolordu Komutanı General Weber

• 3 Tümen Kumkale bölgesi Komutanı Albay Nicolai
• 11 Tümen Beşige bölgesi Komutanı Albay Refet Bey

• 19 Tümen Eceabat bölgesi Komutanı Yarbay Mustafa Kemal Bey

Gelibolu Yarımadası’ndaki Osmanlı savunma kuvvetlerinin, Çanakkale Savaşları süresince, kara ve deniz olmak üzere iki ana ikmal hattı vardır Kara ikmal hattı, İstanbul’dan bölgeye en yakın olan Uzunköprü’ye kadar yaklaşık 250 kmlik bir demiryolu hattı ve devamında 165 kmlik bir stabilize yoldur Osmanlı tarafına yeterli motorlu nakliye aracı olmadığından, personel bu yolu yaya olarak geçmek durumundadır Her türlü ikmal malzemesi de öküz ya da at arabalarıyla taşınacaktır Ayrıca bu yolun bir bölümü gündüz saatlerinde Saros Körfezi’ndeki Birleşik Donanma’nın ateşi altına alınabilmektedir Bu nedenle yolun bu bölümü ancak günün karanlık saatlerinde geçilebilmektedir Deniz ikmal hattı ise Marmara Denizi’nden geçen 150 deniz millik bir hattır Kara ikmal hattına oranla çok daha kısa sürede geçilebilen bu ikmal hattı, Birleşik Donanma’nın suüstü gemileri yönünden tehdit altında değildir Ancak denizaltı faaliyetlerinin tehdidine açıktır Nitekim 25 Nisan 1915 tarihinden itibaren Marmara’da en az bir denizaltı faaliyet halinde bulunmuştur Mayıs 1915 ortalarından itibaren ise deniz ikmal yolu, artan denizaltı faaliyetleri yüzünden bütünüyle kullanım dışı kalmış, ikmal ve takviye kara ulaşım hattına bağımlı olmuştur