Laiklik İlkesi

Laiklik ilkesi



Laiklik, gerçek manada, din işleri ile devlet işlerinin ayrı tutulmasıdır Herkes istediği gibi ibadetini yapabilir ancak hiç bir kimse başka bir kimseye dini konular üzerinde baskı yapamaz Böyle bir tutum içinde bulunamaz Burada gözetilen asıl amaç, tamamen din özgürlüğüdür Laiklik ilkesinin asıl amacı, asla dinsizlik olayını ön plana çıkarmak değil, insanların dinini istediği gibi ve doğru bir şekilde yaşayabilmesidir

Din tamamen insanla Allah arasında olan bir konudur Bu yüzden herkes istediği gibi dinini yaşayabilme özgürlüğüne laiklik ilkesi ile kavuşmuş, olmaktadır

Atatürk din konusunu çağdaş bir anlayış içerisinde değerlendirmiştir Bu konuda da bir çok yenilikler gerçekleştirmiştir Medreselerin kaldırılması ve öğretimin birleştirilmesi laiklik adına atılan ilk adımlardır Daha sonra ki zamanlarda, 1928 yılında yapılan bir değişiklikle “Türkiye devletinin dini islam dinidir” ibaresi kaldırılmış ve 1937 yılında da laiklik ilkesi açık bir şekilde anayasaya konmuştur

İnsanların dinini daha rahat ve doğru bilgilerle yaşayabilmesi için din alimlerinin yetiştirilmesi sağlamıştır İslam dininde ki “Dinde zorlama yoktur” inancı laiklik ilkesinde en güzel şekilde yansıtılmaktadır

Laiklik, devletin din ve vicdan hürriyetini tanıması demektir Koymuş olduğu yasalarla, din ve vicdan hürriyetinin yaşanmasında yardımcı olması demektir Laiklik asla dinsizlik demek değildir, sadece devletin resmi dininin olmaması demektir Çünkü din sadece insanın kendi şahsı ile Allah arasında olan bir şeydir

Atatürk, “Bizim dinimiz en makul en tabii dindir ve ancak bundan dolayı en son din olmuştur Bir dinin tabii olması için akla, ilme, fenne ve mantığa uyması lazımdır Bizim dinimiz bunlara tamamen uymaktadır” demek suretiyle laiklik anlayışı konusunda insanların kafasında oluşabilecek tüm sorulara en güzel cevabı vermiş olmaktadır