07-11-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Hükmeden
Sessizlik taş duvarlar gibi çevrelemiş etrafımı, bulutların üzerindeki sarayımda yalnızlığa mahkumum ben Hiçliğin, umutsuzluğun olduğu yerdeyim Güneşin usulca süzüldüğü geniş pencerelerimden dışarısını izlerim
Salonlarım sonsuzluğa uzanır benim, kara tahtıma oturur Dünyayı yönetirim
Efendiyim ben;
Kölelerin efendilerinin bile efendisiyim Varoluşu ve yok oluşu tayin edenim İstediğimi ödüllendiren, istediğimi cezalandıran kişiyim Hiçliğin çölünde terk edilenlerin yoluna ışık olanım ben, aynı zamanda en güçlülerin bile üzerine gölge gibi çökenim Benim gücümden öte bir güç yoktur krallığımın topraklarında, sadece ben hükmederim Ben ben ben!
Azrailim ben;
Ruhum cehennem ateşlerinde kavrulmuştur benim Bedeninin derinliklerindeki ruhunu çekip çıkarabilen tek kişiyim Ateşlere hükmedebilecek, yıldırımlara sözümü geçirebilecek kadar güçlüyüm ben Başlangıcı tayin eder, son sözü de ben dile getiririm Hayatın avucumun içindedir, sen bunun farkında olmasan bile
Kaos Lorduyum ben;
Savaşları ben başlatır, ben bitiririm Tek bir sözümle bilinen düzeni yok eder, bambaşka bir Dünya yaratırım Ateş olup, imparatorluklar yıkanım ben Zalimin gazabını, masumun üzerine salanım Yerleri sarsanım ben, rüzgarlara hükmeden kişiyim Fırtınayı istediğim yöne yönlendirir, kimin canını acıtmak istiyorsam onu hedef alırım Düzenimi kılıçla, kalkanla, ve hükmettiklerimin kanıyla kurarım ben Tüm zalimlerin efendisiyim
Umudum ben;
Umutsuzların yoluna ışık olan kişiyim Mucizeler yaratarak, karanlık bir gecede Güneşin parlak ışıklarını yeryüzüne indirenim Sonsuz mutlulukları insanlara tattıran kişiyim Bazen duvarlarla çevrili bir odada tek Çıkış kapısıyımdır ben, bazen de Çıkış kapısını kilitleyenimdir Zorlukların var olduğu yerlere, ışık tutanım ben Yalnızların arkadaşı, önünü göremeyenlerin ise yoldaşıyım
Karanlığım ben;
Yarattıklarımın hepsi korkar benden Işığı yutar, insanları derin bir sonsuzluğun içine hapsederim, yollarındaki tüm ışıkların önüne geçer, onları bir hiçliğe sürüklerim Yitip giden umutların efendisiyim Kurbanımı ister affeder, ister katlederim Ama izin vermedikçe pençelerimden kurtuluş yoktur benim Güneş doğmaz benim bulunduğum yerde, her zaman geceyi taşırım kanatlarımda Güzelliklerin yeşerdiği yerlerdeki felaketim ben, benim geçtiğim yere huzur asla uğramaz
Başlangıcım ben;
Karanlık ve soğuk sarayımda yoktan varolanım ben, her şeyden önce varolan, ve sonsuza kadar hükmedecek olanım Zamanı ben durdurur, istediğimde ise ben ilerletirim Benimle varoldu her şey, hayat verenim ben, aynı zamanda hayat alan Yeşillikleri solduran fakat yeri geldiğinde geceleri aydınlatan kişiyim Herkesin saygı göstermesi, aynı zamanda da korkması gerekenim Her şeyin başlangıcı olduğum gibi, her şeyin sonu da benim Son benim istediğim zaman gelir
Geçmişinim ben;
Aynı zamanda geleceğinim Yaşamış olduğun ve yaşayacak olduğun her şeyi ben belirlerim Dilediğimi alevlerin kucağına atar, dilediğimi göklerde ağırlarım Kader benim parmaklarımın arasındadır Hayat adını verdiğiniz bu yolculukta gideceğiniz yönü sadece ben tayin ederim Kimisine cesaret bahşederim, kimisine zarafet
Hiçim ben;
Aslında her şeyim Kimisine göre tahtıma kurulmuş sonu bekleyen, kimisine göre her yerde her şeye hükmedebilen kişiyim Sonsuzluğa açılır benim kapılarım Uçsuz bucaksız çöllere, denizlere Her şeyi gören ve her şeyi duyanım Bilmecelerin arasındaki anahtarım, bazen de cevapların orasındaki tek problemim Görebildiğin her şeyi yaratma iradesine sahip olan kişiyim ben Ve bunları tek bir çırpıda yok edebilecek kişiyim
Hükmedenim ben
|
|
|