Ben Kalıyorum

BeN KaLIYoRuM


Hiçbir gelin çıkarmak için takmıyor o duvağı Sanıyor ki hep saçlarına takılı kalacak o çiçekler, o gelin telleri

Hiçbir yolcu dönmemek için çıkmıyor aslında bir yola Her defasında aynı kapıya uzanacak sanıyor eli

Ve her son, mutlu son olmuyor

Ama her bitiş gerçekten son mu oluyor, onu da bilmiyor insan

Bir kova, bir kürek
Kumdan kaleler yaptık Üst üste, yan yana Tam da bitmişken eser, tam da seyrederken ya bir dalga bozdu kalemizi ya da başka bir çocuğun hain tekmesi

Üç kereden fazla bozulunca bu oyun, insan artık ne oynadığı parka küsüyor ne de deniz kenarına

Ne suçu var parkın, o hain çocuklar da eğer sınırları içinde oyun oynuyorsa?

Hırçın dalgalar vurup durmasa, kıyı, nasıl deniz kenarı olabilir ki

Bir "deniz kenarı" öyle ya
Sen kıyıya küssen de, parka sırtını dönsen de hayat devam ediyor Bir elinde kürek, bir elinde kova, yeni kumdan kaleler yapmaya geliyor yeni çocuklar
***

Tarihe geçmiş şekerlerle doluydu dolabı, "biter" diye yemeye kıyamadığı Ve ertelenmiş planlarla doldu bütün hayatı, her şeyi daha güzel günlere sakladı

Ömrü bir dolapta çürüdü kaldı
***

Hiçbir gelin çıkarmak için takmıyor o duvağı

Sanıyor ki hep saçlarında takılı kalacak o limon çiçekleri

Her çeyizde bir kova, bir kürek, bir koca heves, güçlü bir heves

Kumdan büyük kaleler yapmaya oturuyor

Kaleye kapılar, bahçesine deniz kabukları, tepesine çöpten kuş yuvaları koyuyor

Hiçbir şeyin tarihi geçmesin istiyor; zamanında yensin bütün şekerler "Ertelenmiş hiçbir şey kalmasın" diyor yarına; çünkü biliyor, bugün kısa ve belki yarın yok ki!
***

Beşiktaş'taki mor salkımlı evler, Çankaya bağlarındaki iki katlı köşkler, Kordon'daki ahşap yalılarla beraber bitti sanırım "sonsuz iyilikler" kapısında bir kedinin kuyruğunu kıvırıp yattığı, kavrulan helvanın kokusunun mutfaklardan taştığı, bahçelerde salınan sakız gibi çarşafların havayı beyaz sabun kokusuyla serinlettiği, aynı saatte uyanılan ve aynı saatte "huzura uyunan" günler artık çok satanlar listesinde yeri olmayan, yersiz, çağ dışı, hisli ve örümcekli hayaller, biliyorum

Biliyorum
***

Ey, hayat!
Nasıl böyle yıpranmış, eski bir ıslak beze çevirdin bizi?

Nasıl kazandı bütün kötü adamlar bu güzel filmlerdeki başrolleri?

Bu parkta hain çocuklar var, bu deniz kıyısı çok dalgalı desek, başka parklar arasak, başka kıyılara vursak da kendimizi

Sonuçta hepsi, her yer, her köşe aynı

Kabul ediyorum, artık hayat iyilerle kötülerin savaşı

Her oyuna mutlaka karışıyor hain bir çocuğun kazanma telaşı

Belki de hiçbir yere gitmemeli artık En iyi yol, insanın bildiği yoldur Belki de bildiğinden hiç dönmemeli