Tuvalimdeki Koyu Gölge

Tuvalimdeki Koyu Gölge - Merve Çatak
Minik bir sandalye üzerine oturdumSadece ama sadece önümdeki tuvali seyrediyordumHer gün saat 12’de bu kocaman ama içi boş odada tuvalim ve sandalyemle toplantı yapıyordukDüne ,bugüne,yarına dair her şeyi konuşuyorduk


Saat tam 12 idiHızlı hızlı merdivenlerden aşagı indimÖnümde hemen beyaz bir kapı belirdiKapıyı ,elimdeki anahtarla usulca açtımAncak adımımı atacak cesareti kendimde bulamıyordumBeynimde binbir türlü karabulutlar geziyor,kalbim her an yerinden fırlayacakmış gibi çarpıyor,vücudum zangır zangır titriyorduYa tuvalimde,acı,hüzün,hayalkırıklıgı,gözyaş ıyla bezenmiş ,koyu gölgelerin hakimiyet kurdugu bir resim varsa,ya mutluluk beni hiçbir zaman bulamazsaSorular,sorular,sorular…Beynimde fırtınalar kopuyorduAdeta sesime ses degse çıglık ,feryat olacak bir haldeydimAma attıgım çıglıklar sessiz olacak,,etrafı degil de kalbimi inletip,bütün vücudumu ele geçirecekti


Korkunun ecele faydası yoktuTüm cesaretimi toplayıp gerçege ilk adımımı atmıştımArtık geriye dönüş yoktuSadece ilerisi vardıBirkaç adım attıktan sonra ruhum kadar kara sandalyeme,kalbim kadar beyaz tuvalime yaklaştımAma hala kalp çarpıntılarım dünyayı yok edecek şekilde çarpıyorduBunlar artçı depremlerdiRuhumu ,kökten yıkacak kadar şiddetli degillerdi

Allah’ım ben nasıl bir ressamdım?Ressam dedigin tuvaline,fırçasına,renklerine hakim olurİstedigi resmi,parmakları arsında tuttugu binbir çeşit fırçalarla tuvaline aksettirirArkasını her döndügünde,canından bir parça olan tuvalinden her uzaklaştıgında,geriye dönüşünde bir sürprizle karşılaşmayacagını bilmenin memnuniyetiyle,yüzünde kocaman bir gülücükle odadan ayrılır


Ancak ben ne elime minik bir fırça almıştım, ne de bembeyaz tuvalime fırçamla dokunabilmiştimTuvalime hakim olan ben degildimTek hakim zamandı ve bana sadece beklemek düşüyordu…



Merve Çatak