Kaybolan Sevginin Öyküsü

Kaybolan Sevginin Öyküsü - Arzu Bahar

Öyle hoyrattı ki sevgiyi kullanırken Hiç bitmeyecek sandı savurganlıkla dikkatsizce kullandı sevgiyi Sonsuz sevgi bulduğunu sanıyor "Ne yapsam bitmez" diyordu Vurdu kırdı canını acıttı Yaprak yaprak döküldü sevgi damla damla ağladı Kimse görmedi


Her gün biraz daha azaldı Her verdiği damlada biraz daha tükendi Damla verdi çünkü korktu sevgi Bu kadar acımasızca harcandığını görünce korktu Damla damla verdi ki çabuk tükenmesin diye Özünde o damlalar kocaman okyanuslar oluşturuyordu aslında Kimse bilemedi bunu

Kimseye söyleyemedi ne kadar çok olduğunu Küçücük güzelliklerle aslında kat be kat arttığını Giden her damlanın yerine yüzlerce damla eklediğini söyleyemedi Korktu


Eklenmeyince artık üzerine varlığını arttıracak minicik güzellikleri de bulamayınca tükenmeye başladı Bir tek sevgi biliyordu bitmek üzere olduğunu Söylemedi kimselere Artık o da bitmek istiyordu zaten Yorulmuştu dayanmaya çalışmaktan


Verecek son damlası kaldığında; içinde başaramamanın acısı dudaklarında yorgun bir gülümseme bırakıverdi sımsıkı tutunduğu yüreğin ellerini Tek bir damla gözyaşı olarak aktı gitti sonsuzluğa



Arzu Bahar