Uzun Günün Kısa Romanı

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Uzun Günün Kısa Romanı Hikayesi - Can Dündar Yazıları - Köşe Yazıları

Bu yazıda anlatılanların, gerçek kişi ve

olaylarla ilgisi yoktur

Salona girdiklerinde gerginlik havada asılı duruyordu

Uzun masanın ortasındaki beyaz çiçekler bile, ortamın elektriğini yumuşatamıyordu

Üniformalı bıyıksız erkeklerle, üniformasız bıyıklı erkekler karşı karşıya oturdu

Birbirlerine zoraki gülümsediler

Bambaşka ailelerden, çok farklı eğitimlerden gelmişler, birbirlerine karşı doldurularak yetiştirilmişlerdi

Çantaları, birbirleri aleyhine dosyalarla doluydu

O masanın tarihini herkes biliyordu

İki iradenin buluşup karşı karşıya oturduğu, bazen birinin diğerini devirdiği masaydı bu…

Nadiren uzlaşma, çoğu zaman cenk meydanıydı

Zaman içinde üniformalıların koltuk sayısı azalmıştı; şimdi de hakimiyet sahaları daralıyordu

Acaba kolay çekilecekler miydi?

O sırada İstanbul’da…

İstanbul Adliyesi’ndeki masanın üzerinde “bir kağıt parçası” vardı

Saçları dökülmüş adam, koltukta oturan Albay’a “Bunu siz mi yazdınız” diye sordu

“Bu” dediği kağıtta, Ankara’daki masanın sivil tarafında oturanların nasıl yok edilecekleri yazılıydı

Ve kağıdın altında imzası bulunan adam, salondaki üniformalıların karargahında çalışıyordu

Ankara’da komplo

“Bu kağıt parçası bizde hazırlanmamış

Bize karşı kurulan bir komplonun ürünü” dedi üniformalıların başı…

Siviller, inanmayan gözlerle dinlediler

Onlara göre asıl

üniformalılar içinde kendilerine karşı komplo kuranlar vardı

Üniformalılar, bunları yakalayıp yargılamıyordu

“Öyleyse biz

yargılayalım” diye düşünmüşler ve bir geceyarısı hamlesi ile darbeci üniformalıları sivillerin yargılamasına kapı aralamışlardı

Baş üniformalı, “Bu, Anayasa’ya aykırı

Bize danışmadınız” diye itiraz etti

Başköşedeki sivil, “Siz darbede beni içeri alırken bana danışmış mıydınız” diye geçirdi içinden…

Yine İstanbul’da…

Albay, 6 saatlik sorguya rağmen yorgun değildi

Psikolojik harp eğitimi almıştı; bunlar ona dokunmazdı

Ankara’nın kendisini sivillerin elinde bırakmayacağını düşünüyordu

Daha birkaç gün önce askeri savcı tarafından suçsuz bulunmamış mıydı? Ne cüretle şimdi bir sivil tarafından sorgulanıyordu?

“Örgüt üyeliğinden tutuklanmanızı isteyeceğim” dedi saçları dökülmüş adam…

“Ben askerim

Beni tutuklayamazsınız” dedi Albay…

Oysa işler, önceki gece değişmişti

Terleme sırası

Ankara’daki toplantının 7

saatinde içeri giren bir asker, baş üniformalıya bir mesaj iletti:

“Tutuklama istemiyle mahkemeye sevk ediyorlar

Arzederim” yazılıydı

Üniformalı, “Nasıl olur? Ne yapmaya çalışıyor bunlar” dedi içinden; belli etmedi

Az sonra bir sivil görevli, aynı haberi karşı sıranın başındakine iletti

Bıyıklı adam notu okuyunca içinden, “Asıl komplocu kimmiş, şimdi çıkacak ortaya” dedi

Yıllar önce onun koltuğunda oturan hocasını terletenleri terletiyor olmanın keyfiyle gülümsedi

Devam edecek…

En uzun günün sonunda Ankara’da kırmızı plakalı siyah arabalardakiler “darbeci askerleri siviller mi yargılasın, askerler mi” tartışmasını bitiremeden tarihi köşkün kapısından çıkarken aynı saatlerde “darbeci örgütün üyesi” olmaktan tutuklanan Albay, İstanbul’da sivil bir minibüsün arka koltuğunda cezaevine doğru gidiyordu

Toplantıdan eve dönen askerler “Türkiye elden gidiyor” diye düşündü

Toplantıdan eve dönen siviller “Türkiye normalleşiyor” diye düşündü

O gün, Türkiye’nin savaş yıllarındaki kadar küçüldüğü açıklandı

Can Dündar

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Uzun Günün Kısa Romanı Uzun Günün Kısa Romanı Hikayesi - Can Dündar Yazıları - Köşe Yazıları Bu yazıda anlatılanların, gerçek kişi ve olaylarla ilgisi yoktur Salona girdiklerinde gerginlik havada asılı duruyordu Uzun masanın ortasındaki beyaz çiçekler bile, ortamın elektriğini yumuşatamıyordu Üniformalı bıyıksız erkeklerle, üniformasız bıyıklı erkekler karşı karşıya oturdu Birbirlerine zoraki gülümsediler Bambaşka ailelerden, çok farklı eğitimlerden gelmişler, birbirlerine karşı doldurularak yetiştirilmişlerdi Çantaları, birbirleri aleyhine dosyalarla doluydu O masanın tarihini herkes biliyordu İki iradenin buluşup karşı karşıya oturduğu, bazen birinin diğerini devirdiği masaydı bu… Nadiren uzlaşma, çoğu zaman cenk meydanıydı Zaman içinde üniformalıların koltuk sayısı azalmıştı; şimdi de hakimiyet sahaları daralıyordu Acaba kolay çekilecekler miydi? O sırada İstanbul’da… İstanbul Adliyesi’ndeki masanın üzerinde “bir kağıt parçası” vardı Saçları dökülmüş adam, koltukta oturan Albay’a “Bunu siz mi yazdınız” diye sordu “Bu” dediği kağıtta, Ankara’daki masanın sivil tarafında oturanların nasıl yok edilecekleri yazılıydı Ve kağıdın altında imzası bulunan adam, salondaki üniformalıların karargahında çalışıyordu Ankara’da komplo “Bu kağıt parçası bizde hazırlanmamış Bize karşı kurulan bir komplonun ürünü” dedi üniformalıların başı… Siviller, inanmayan gözlerle dinlediler Onlara göre asıl üniformalılar içinde kendilerine karşı komplo kuranlar vardı Üniformalılar, bunları yakalayıp yargılamıyordu “Öyleyse biz yargılayalım” diye düşünmüşler ve bir geceyarısı hamlesi ile darbeci üniformalıları sivillerin yargılamasına kapı aralamışlardı Baş üniformalı, “Bu, Anayasa’ya aykırı Bize danışmadınız” diye itiraz etti Başköşedeki sivil, “Siz darbede beni içeri alırken bana danışmış mıydınız” diye geçirdi içinden… Yine İstanbul’da… Albay, 6 saatlik sorguya rağmen yorgun değildi Psikolojik harp eğitimi almıştı; bunlar ona dokunmazdı Ankara’nın kendisini sivillerin elinde bırakmayacağını düşünüyordu Daha birkaç gün önce askeri savcı tarafından suçsuz bulunmamış mıydı? Ne cüretle şimdi bir sivil tarafından sorgulanıyordu? “Örgüt üyeliğinden tutuklanmanızı isteyeceğim” dedi saçları dökülmüş adam… “Ben askerim Beni tutuklayamazsınız” dedi Albay… Oysa işler, önceki gece değişmişti Terleme sırası Ankara’daki toplantının 7 saatinde içeri giren bir asker, baş üniformalıya bir mesaj iletti: “Tutuklama istemiyle mahkemeye sevk ediyorlar Arzederim” yazılıydı Üniformalı, “Nasıl olur? Ne yapmaya çalışıyor bunlar” dedi içinden; belli etmedi Az sonra bir sivil görevli, aynı haberi karşı sıranın başındakine iletti Bıyıklı adam notu okuyunca içinden, “Asıl komplocu kimmiş, şimdi çıkacak ortaya” dedi Yıllar önce onun koltuğunda oturan hocasını terletenleri terletiyor olmanın keyfiyle gülümsedi Devam edecek… En uzun günün sonunda Ankara’da kırmızı plakalı siyah arabalardakiler “darbeci askerleri siviller mi yargılasın, askerler mi” tartışmasını bitiremeden tarihi köşkün kapısından çıkarken aynı saatlerde “darbeci örgütün üyesi” olmaktan tutuklanan Albay, İstanbul’da sivil bir minibüsün arka koltuğunda cezaevine doğru gidiyordu Toplantıdan eve dönen askerler “Türkiye elden gidiyor” diye düşündü Toplantıdan eve dönen siviller “Türkiye normalleşiyor” diye düşündü O gün, Türkiye’nin savaş yıllarındaki kadar küçüldüğü açıklandı Can Dündar