İnsanlığı Öğreten Kaplumbağa

İnsanlığı Öğreten Kaplumbağa - Safiye Korkmaz

Gölgeli bir fanusa sığdırılmıştı beş küçük kaplumbağa En büyüğü Yeşil Gözlüm…şimdilerde KralÇok büyüdüBütün köprü üstleri onun, bütün güneşler…Çok kere kaçmaya teşebbüs etti Sınırlarını zorlarken hayatına mal olabilecek hatalar yapan insan gibi, yolunu kaybetti küçücük evin içindeBir keresinde tam dokuz gün sonra can parelerken buldulardıO sünük derisi sünmez olmuş, kabuğu büzülmüştüÖnceleri ağladığına ne çok gülmüştü o vakitYemek yemek için ağzını açacak gücü, bir günde zor toparladıKrallar da faka basardı, afallardıŞimdi memnun hayatındanOnun küçüğü Uykucu Aynı anda girdilerdi fanusa, baştan beri sessiz Cinsiyetini bilmeseler de hanımhanımcıktı hepDiğerleri Kral kaybolduğunda alındıydıYenilerin en küçüğü gözleri siyah çerçeveli SürmeliDiğeri, kabuğu DalgalıEn büyüğü Dalgacı; ölü taklidi yapmayı çok sever Kaplumbağaların tiyatro kabiliyetinden haberi yoktu, zoraki beslemeyi kabul edene dek …Tanıdınız umarım her biriniE ne olmuş, der gibisinizEsas mevzu Uykucu’yla ilgili, belki de bizimle …


Son günlerde dikkatini çeken bir şey olduGünlük güneşlik, pencere kenarında duran fanusun ortasına kurulu palmiye üzerinde, fazlaca görünmeye başlamıştı UykucuMalumunuz hep uyuyorduÖyle masum, öyle sessiz sokuluyordu ki kabuğuna annesini özlediğini düşünüyorduBelki de kendisiydi annesini özleyenEline alıp avcunda bir süre okşadıBu günlerce böyle sürdü ve Uykucu suya inmez, yem yemez olduAcaba ona aşık mı olmuştu ya da annesi zannıyla avcuna vuslat onu yemeden içmeden mi geçirmişti?Daracık fanusta yaşamaktan ziyadesiyle bıkmış mıydı?Anlamlandırmaya çalışmak ne derece aydınlatırdı durumu?Tahminler Uykucu’nun ebedi uyku ihtimalini ne kadar güzelleştirirdi gözlerde, ya da esrarengizleştirirdi bilinmez; ama bir hayvanın duygularını ne kadar okumak istedi bilemezsinizÖzünü koydu canına, sevdiklerine göstermeye çekindiği değeri hayvanlara göstermekten utandıİçindeki anne şefkatiyle kıvandıRengarenk duyguların gözünde oluşturduğu eleğimsağmada yıkandı, ebemin kuşağından en güzel yeşili çaldı Uykucu’nun bahtına sıvadıDışarıda oynayan küçük kızına uyandıTelevizyon başında esriyen bebek yüzlere yandıSevginin iyileştirici gücüne inandı


Bugün Uykucunun sesini duydum’Acıktım!’ diyordu Sahi siz hiç kaplumbağa sesi duydunuz mu? Ben de bilmezdim ama konuşuyorlar O da duydu ve yeni bir tecrübe edinmenin tadına vardıNe çok şey öğretiyor hayvanlar insanlara…

İnsanlığı kainattan öğrenmeliyiz




Safiye Korkmaz