Bir Elveda Hikayesi

Bir Elveda Hikayesi

Sezer Arslan


Yaşamak, ömür boyu yaşamak çok zor


Yolun başında bırakıyorsun yuların iplerini Ve gidiyorsun bu şehirden Tatlı bir tebessümle son kez geçiyorsun sokaktan, son kez püfürterek sigaranı Belinde belinden hiç indirmediğin çantan, eşlik ediyor sana Beraber usulca gidiyorsunuz Gözlerinde hiçbir şey yapamamanın acısı var Ve son kez o koca şehre, o koca virana bakıyorsun Galata'dan Sonra devam ediyorsun yoluna, son kez geçmek umuduyla Elveda diyorsun şehre bakışlarınla Ve yeni bir hayata başlama özgürlüğüyle sessiz sakin o bir o kadar sessiz olan şehre giriyorsun İlk gördüğün yerde oturup soluklanıyorsun Kalkarken bir nikotin yakıyorsun ciğerlerine Yürüyorsun o sana sonsuz gelen yolda Nikotini her çekişinde özgürlüğünü hatırlıyorsun Ve o şehre hitaben o şehirdeki ilk mırıldanmanı yapıyorsun "Acı çekmek özgürlükse, özgürüz ikimizde" Geçmişi hatırlamak istemeden sanki geçmişten kaçarcasına hızlı adımlarla yürüyorsun Yolun başından pes etmenin verdiği yarayla özgürlüğüne koştuğunu sanarcasına ölüme koşuyorsun Gelecek düşlerindeki kadar güzel olacağını ve düşlerinin büyüklüğünde saklı olduğunu sanıyorsun İçinden çığlıklar yankılanıyor Yankılandıkça için acıyor Ve yavaş yavaş yitiriliyorsun Küçüldükçe küçülüyor ve son kez kendince özgürlüğün dediğin nikotine sarılıyorsun İçine çektikçe kendini çekiyorsun içine Nikotini bitirdiğin an sende bitecekmişsin gibi Son kez mırıldanıyorsun "Acı çekmek özgürlükse, özgürüz ikimizde" Ve şehre son bir elveda bakışı atarak yitiyorsun sonsuzlukta


Gelenler, gidenler, geçenler hayatın sonsuzluğunu anlamadan güzel şeyler umarak o kendilerince özgürlük dedikleri yardan ayrılmadan yitip gitmek bu koca şehirdeSakladım gözlerimi

Sustum hep sözlerimi

Yandım yar közlerimi

Savur savur bitmiyor