Hüzün Yağmurları

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Tarih 09/09/2009 yine yağmurlar yağıyor, yine güneş bulutların arkasına saklanmış hayallerimiz gibi

Hüzün yağmurları yağıyor yine İstanbul’da, baharı ve yazı uğurlayarak

Gelişiyle birlikte, bulutların arasına gizledim hayallerimi, sadece yağmurdan sonra çıkan gökkuşağı öncesi bulutlara

Söylesenize hiç bahar gelmeyecek mi bu şehre hep böyle karanlıklar mı karşılayacak bizi, birbirimize baktığımızda donuk bakışlar mı göreceğiz hep

Anlatın bana! bahar nasıl gelir, çiçekler açar mı ne renktir gerçekten çok güzel kokar mı, kuşlar da öter mi baharda; nasıl öterler peki? Bunları bile unuttuk değil mi?

El ele tutuşsak tüm insanlık seslensek bahara “gel artık bahar” desek gelir mi acaba? Gel bahar erit içimizdeki buzları güneşler doğsun yüreğimize… Güneş yüzümüzü yaktığı gibi, yüreğimizi de ısıtacak kadar, sıcacık… Güneş kaç kişinin yüreğinden götürür hüzün yağmurlarını, yerine bırakıverir sıcaklığını… Kaç kişi bu erdeme erişebilir…

Yeryüzünden uzaklaştıkça güneş uzaklaştıkça bizden ve yaklaştıkça sonbaharın soğuk rüzgârı yüreğim titremeye başlıyor

Sonra büyük bir heyecanla bahara tekrar kavuşabilme heyecanı sarıyor tüm bedenimi

Onları yakalayabilmek, sıkıca sarabilmek hiç bırakmadan…

Yıllardır cebimde sakladığım umutlarımı bırakıyorum

Sessizce, benden önce gidip tutuversinler diye

Birden kara bir bulut kaplıyor önümü gökyüzünü sarıp sarmalıyor…

Koskocaman cüssesiyle kapatıveriyor bulutlarımı

Özgür bıraktığım umutlarım geri dönüyorlar tekrar ceplerime usulca… Yok oluyor bulutlarım göremiyorum

Sonra bir şimşek çakıyor aydınlattığını sanıyoruz etrafı, seviniyoruz…

Yine geliyor kara bulut koskocaman cüssesiyle

Ve ağlamaya başlıyor bulutlarım

Bende dönüyorum ait olduğumu düşünemediğim yeryüzüme usulca, tıpkı cebimde sakladığım umutlarım gibi… Tarih 09/09/2009 sizin oralarda, hüzün yağmurları yağıyor mu?

CAHİDE GÜNAY

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hüzün Yağmurları Tarih 09/09/2009 yine yağmurlar yağıyor, yine güneş bulutların arkasına saklanmış hayallerimiz gibi Hüzün yağmurları yağıyor yine İstanbul’da, baharı ve yazı uğurlayarak Gelişiyle birlikte, bulutların arasına gizledim hayallerimi, sadece yağmurdan sonra çıkan gökkuşağı öncesi bulutlara Söylesenize hiç bahar gelmeyecek mi bu şehre hep böyle karanlıklar mı karşılayacak bizi, birbirimize baktığımızda donuk bakışlar mı göreceğiz hep Anlatın bana! bahar nasıl gelir, çiçekler açar mı ne renktir gerçekten çok güzel kokar mı, kuşlar da öter mi baharda; nasıl öterler peki? Bunları bile unuttuk değil mi? El ele tutuşsak tüm insanlık seslensek bahara “gel artık bahar” desek gelir mi acaba? Gel bahar erit içimizdeki buzları güneşler doğsun yüreğimize… Güneş yüzümüzü yaktığı gibi, yüreğimizi de ısıtacak kadar, sıcacık… Güneş kaç kişinin yüreğinden götürür hüzün yağmurlarını, yerine bırakıverir sıcaklığını… Kaç kişi bu erdeme erişebilir… Yeryüzünden uzaklaştıkça güneş uzaklaştıkça bizden ve yaklaştıkça sonbaharın soğuk rüzgârı yüreğim titremeye başlıyor Sonra büyük bir heyecanla bahara tekrar kavuşabilme heyecanı sarıyor tüm bedenimi Onları yakalayabilmek, sıkıca sarabilmek hiç bırakmadan… Yıllardır cebimde sakladığım umutlarımı bırakıyorum Sessizce, benden önce gidip tutuversinler diye Birden kara bir bulut kaplıyor önümü gökyüzünü sarıp sarmalıyor… Koskocaman cüssesiyle kapatıveriyor bulutlarımı Özgür bıraktığım umutlarım geri dönüyorlar tekrar ceplerime usulca… Yok oluyor bulutlarım göremiyorum Sonra bir şimşek çakıyor aydınlattığını sanıyoruz etrafı, seviniyoruz… Yine geliyor kara bulut koskocaman cüssesiyle Ve ağlamaya başlıyor bulutlarım Bende dönüyorum ait olduğumu düşünemediğim yeryüzüme usulca, tıpkı cebimde sakladığım umutlarım gibi… Tarih 09/09/2009 sizin oralarda, hüzün yağmurları yağıyor mu? CAHİDE GÜNAY