Yalnızlığın Koğuşu

Ve terk edişin yankılandı benliğimde


Göğsümde derin bir boşluk açıldıHayat durdu galibaBenliğim seni aramaya koyulduElbet bedenimde bir yerlerde olmalıydınBu kadar kolay bitemezdin Bitmemiştin de, gidemezdin deSeni kaybetmekten korkan benliğim bedenimde seni aramaya koyuldu çaresizceTüm umutsuzluğunu da yanına alarak yola koyulduÖyle bir yere girdi ki , havasını solduğu anda kendini kaybetti Ayıldığında ise içimdeki sonsuzluğa hapsolmuştuBenliğim yalnızlığın koğuşundaydı artık


Her sabah yemek zorunda olduğu mikrop dolu , yıkanmamış tepsilerde sunulan çaresizliğin o iğrenç tadı bile umurunda değildiAlışmıştı artık çaresizliği sineye çekmeyeSensizlik de bir nevi çaresizlik değil miydi zaten? Ona bile alışmıştı ya , artık her şeye alışabileceğine inanıyorduTüm gün boyunca diğer mahkumlarla birlikte kalp kırma işinde çalışıyorduKalp kırmayı sevmiyorduKimse sevmiyordu zatenAma yalnızlığa mahkum biri başka ne iş yapabilirdi ki?Ara sıra baş kaldıranlar oluyorduBaşkalarının benlikleri de kaldırmıyordu bu işiAma yalnızlığın gardiyanları , karşı çıkanlara mutluluk duygusunu aşılıyordu1-2 benlikten sonra buna cesaret eden olmadıKimse mutluluğa direnemiyorduDiremezdiler de Çünkü burada mutluluk ölüm demektiGeceleri uyumakta zorlanıyorduHüznün ayazı tüm koğuşu sarmıştıHiçbir benlik hüzün kaplı bu cehennemde gözlerini kapatamıyorduHoş kapatsalar da bir fark olmayacaktıBitemezdi ya soldukları hüzünBitse bile yaşayamazlardı kiBuradaki hava sadece oksijen değil H2Oydu 2 Hüzün , 1 Oksijen


Her sene seni sevmekten vazgeçip vazgeçmediğime bakmak için kalabalık savcıları geliyorduBir saat boyunca sorguya çekiyorlardıBenliğim seni sevmekten vazgeçtiğini savcılara inandıramazsa buradan ömür boyu çıkamayacaktıÇünkü yalnızlık , ömür boyu mahkumiyet cezası çekenlerin koğuşuyduHer gelişlerinde aynı sorular soruluyor , benliğimden aynı cevaplar alınıyordu

—Hala seviyor musunuz?

-Evet

-Mahkumiyetiniz devam ediyor


Anlayacağın benliğimin buradan kurtulmasına imkan yokVazgeçemiyor ki senden , seni sevmektenNasıl vazgeçsin ki? Sen kendinden vazgeçer miydin? Zaten artık yalnızlığa da alıştı Hatta sanırım onu senden daha çok sevmeye bile başladıOnu terk etmek isteyeceğini de zannetmiyorum


Artık herkes mutluHerkesin bir uğraşı varSen benliğimi hapsettiğin bu sonsuzluğa yeni benlikler yollamaya koyulmuşsun bense bu sonsuzlukta yaşamaya mahkum olmuşumHadi herkese kolay gele !


Fatih Emre Öztürk