Kendim Olmak İstiyorum

Karşımda hayatının baharında bir genç var Annesinin hiçbir şeye tutunamadığına dair derin endişesiyle gelmiş bana Hiçbir gerçek acı görmemiş taze bakışları ezberlenmiş bir karamsarlıkla bakıyor Omuzlarını nedensiz bir yorgunluk çöktürmüş Hangi şarkıyı sevdiğini soruyorum “Söyle kaç yaşındasın, dertlerin başındasın, istisnasız her an, geçmişi özlüyorsan” sözleriyle başlayan bir şarkı söylüyor

En son ne zaman mutlu olduğunu soruyorum, hatırlamıyor “Kim gibi olmak istiyorsun” diyorum, “kendim gibi olmak istiyorum” diye cevap veriyor Ancak ne bugüne ne de geleceğe dair bir planı ya da hayali var Yegâne arzusu hiçbir sorumluluğu olmadan evinde oturmak ve internet üzerinden arkadaşlarıyla sohbet etmek (onun deyimiyle chat yapmak)

Bu genç ile konuştuktan sonra daha bir dikkatle bakıyorum çevreme Onun yaşındakileri gözlüyorum; davranışlarını, tavırlarını, ilgilerini, sevgilerini, hedeflerini, hayallerini vs hayata dair ne düşünüyorlar, neler istiyorlar merak ediyorum Görmekten korktuğum iki şey de bütün soğukluğu ile yüzüme çarpıyor

Birincisi gençlerin bugüne ve geleceğe dair hiçbir gerçek sevinçleri, üzüntüleri, hedef ya da hayalleri yok Bencilce bir keyif eksenli yüzeysel bir hayatı ezbere kalıplarla yaşamak istiyorlar Trendy (?) olanı giymek, cool konuşmak, light takılmak istiyorlar Ne dünyadaki milyarca açlıkla boğuşan ya da savaşın iğrenç yüzünü çocukken yaşayan insanlar umurlarında nede kendi gelecekleri için yapmak zorunda oldukları işler, okumak zorunda oldukları kitaplar, bilmek zorunda oldukları bilgiler

İkinci gördüğüm korkunç husus ise bu gençlerin sayısının maalesef hiç de az olmadığı ve her geçen gün sayılarının arttığı

“Kendim gibi olmak istiyorum” dediğinde genç, sevinmiştim Şimdiye kadar yapılanları beğenmeyen ama sahici bir gelecek planı olan idealist bir genç var karşımda sanmıştım Her ne kadar şimdiye kadar yapılanları beğenmemek ya da küçümsemek bir nebze ukalalık olsa da yine de iddialı ve ümitli ise problem yok, düzeltir kendini ileride diye düşünmüştüm

Her insanın özünde bir cevher vardır ve dolayısıyla her insan bir yetenek, bir kabiliyet, bir deha barındırır içerisinde, şayet bu genç de kendi gibi olmak istiyorsa kendi cevherini çıkartıp değerlendirecek diye düşünmüştüm kendi kendime, ama yazık ki yanılmışım Kalbimde tarifsiz bir burukluk, dilimde acı bir tat ile fark ettim yanıldığımı

Kendi gibi olacağını söyleyip her geçen gün basitleşip herkes gibi olmaya çalışan gençler sizin de etrafınızda vardır mutlaka Belki komşunuzdur, belki akrabanızdır, belki de çocuğunuzdur Yardım edin onlara lütfen Hayata dair gerçek sevinçleri ve sahici dertleri öğretin onlara

Bir hayal kurup, bir rüya görüp bir ömür onun peşinden gitmenin ve sonunda onun gerçek olduğunu görmenin hazzını anlatın onlara İnsan olmanın ot olmaktan, böcek olmaktan farklı olduğunu gösterin onlara Büyük resmi görmelerini ve böylelikle büyük düşünüp kendilerini merkez aldıklarını küçük dünyalarından çıkıp büyük dünyanın büyük insanları olmalarını sağlayın Öğretin, anlatın, gösterin, sağlayın ki dünyamız hiç kimse olan milyonlarla değil kendi olan cevherlerle dolsun Bugün en çok buna ihtiyacımız var

Hem yaşadığımız bugünümüzü doğru değerlendirmek hem de yarınlar için kalıcı işler yapmak istiyorsak gündemimizde bu dert olmalı Ama bunun için önce bir kendimize bakmalı, kendimizi kontrol etmeliyiz Biz neredeyiz, ne istiyoruz, ne bekliyoruz dünyadan ve hayattan Planımız, arzumuz, hayalimiz ne? Biz de bahsettiğim gençler gibi irademizi ele almak yerine gelen günün savurduğu yere gidiyor, yarınlara dair hiçbir hayal kurmuyor, dünyanın hiçbir yeriyle ilgilenmek bir yana ülkemizde olanlardan habersiz yaşıyor ya da herhangi bir çalışma yapmıyorsak, kalıcı bir eser bırakmak derdinde değilsek, bu kubbede baki kalacak bir ses bırakmanın peşine düşmediysek gençlerden önce kendimize yardım etmeliyiz




Mehmet Dinç