Gidişinin Ayak Sesinde Kaldı Bahar

Gidişinin Ayak Sesinde Kaldı Bahar - Uğur Demiröz

Bahar’ın ılık, is ve toza karışmış gün doğumu; bu ses ile yankılandı


-Asiii


diye haykırdı ıslak dudaklarının arasından çıkan yorgun kelimelerle ve atını topukladı


Yağmur hiç durmamıştıo anı düşündüsavaş bitmiş ve kaleye yorgun argın dönmüşlerdiAtından hemen yere atlayıp ilk önce ona Asi kadınına koşmuştu


Yoktugitmiştionu üzmüştü kaleden ayrılmadan önce, gözlerini yaşlı bırakmıştı sevdiği kadınınlakin ölmemeye azmetmiş ve bitkin halde af dilemek için dönmüştü


Keşkelere sığınmadan yorgun atına bindiği gibi yollara düşmüştüBelki yakalarım kendisini, diz çöker af dilerim yaptığım hata sebebiyle


Islak bedeni yorgun kalbi ile atının eyerine sımsıkı yapışmış halde ilerliyordu


Etrafta yankılanan çamurlu atın ıslak nal sesi dışında hiç bir ses yoktuyağmurdan aşınmış çukurlar atın yürümesini zorlaştırıyordu


Atını durdurdu ve yere indiüzerindeki zırhlarını çıkardı çamura bıraktıbir pusuya düşecekmiş, öldürülecekmiş boştu onun içinkafasında sadece Asi vardı


Adına yakışan inatçı yapısı vardıkalbi ise tersine ılık, soylu, sevgi dolu, ölümüne seven bir kalbin Asi kadını


Kahverengi gözlerini bir kez daha görebilmek ve onu hissetmenin doyumsuzluğunda kaybolabilmek istiyordu


Atının üzerine sıçrayarak hızla bindi şimdi daha hafif bir süvari olmuştu böylece ona yetişebilirdi belki


-Hadi oğlum götür beni Asi gözlere


Zaman gök gürültülerinden kaçar gibi akmış gözü yaşlı çamurlara bırakmıştı gün aydınlığını


Ümitsizlik sarmıştı etrafını sinsi bir düşman gibi ve ilk defa korkuyu içinde hissetti


Çamurun balçığına saplanan kalbini artık oradan çıkartmak istemiyordu belki diyordu onun bedenide bu balçığın sinesine saklanmıştır orada kalır hiç değilse aşkım


Yoktuatını devamlı bir oraya bir buraya koşturuyor ve haykırıyordu


-Asiiii


Sonunda bir uçurumun yanına geldi sislerin ardına saklanmış içine düşeceği gamzelerin yamacı; tüm gücü ile içinden geçenleri haykırdı belki sesinin yankısında sarardı kelimeleri onu yakaladığı andaki tenini


ey yar;

gidişinin ayak sesinde kaldı bahar,

bekleyişler,

hazansı bir rüzgarı solur şimdi,

ve saçlarının yağmur kokusu,

ellerimin en kuytusuna yağar,

yalnızlığına gebe bir kadın olur gece,

sancısı zifrin kasıklarında değil kalbimde başlar

ve zaman ,

her sabah,

gözlerine sen çekilmiş bir günü avuçlar

ruhumun en sen noktasını kemiriyor sensizlik

ömrüm kendine bir yer bul şimdi,

göğü yarin gözlerinden çatılmış olsun

içine sığamadığım bu koca dünya

varlığımın en bensiz yerinden yırtılsın



Uğur Demiröz

Şiir: Yasemin Ekşi