Küçük İstavrit

Küçük İstavrit



küçük istavrit

yiyecek bir şey sanıp

hızla atıldı çapariye

önce müthiş bir acı duydu dudağında

gümbür gümbür oldu yüreği

sonra hızla çekildi yukarıya

aslında hep merak etmişti denizlerin üstünü

neye benzerdi acep gökyüzü

bir yanda büyük bir merak

bir yanda ölüm korkusu

ne çare balıkçının parmakları hoyratça kavradı onu

küçük istavrit anladı

yolun sonu

koca denizlere sığmazdı yüreği

oysa şimdi yüzerken küçücük yeşil leğende

cansız uzanıvermiş dostlarına değiyordu

minik yüzgeci

insanlar gelip geçtiler önünden,

bir kedi, yalanarak

baktı gökyüzünün içine

yavaşça karardı dünya

başı da dönüyordu

son bir kez düşündü

derin maviyi beyaz mercanı

bir de

yeşil yosunu

işte tam o anda eğilip aldım onu

yürüdüm deniz kenarına

bir öpücük kondurdum başına

iki damla gözyaşından ibaret sade bir törenle

saldım denizin sularına

bir an öylece bakakaldı

sonra sevinçle dibe daldı gitti,

tüm kederimi söküp atarak

teşekkürü de ihmal etmemişti

birkaç değerli pulunu elime

avuçlarıma bırakarak

balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme

sorar gibiydiler, neden yaptın bunu niye&,

"bir gün" dedim "bulursam kendimi

yeşil leğendeki küçük istavrit kadar çaresiz,

son ana kadar

hep bir umudum

olsun diye"



Serdar SIRALAR