Suskunluğu Bilirmisin

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Suskunlugu bilir misin?
Bir anda hayattan kopup nefis bir sessizlik senfoninin ortasında buluvermek kendini

Suskunlukları bilir misin?

Ansızın kesilen konusmaların ardından kulaklarının nasıl da uğuldadığını?

Solukları duyarsın sadece

Kelimelerin eksik kaldığı anlarda susar insan

Seni öylesine seviyorum ki; bunu kelimelerle ifade edemiyorum ve susuyorum

Gözlerime bak anlarsın!

Oradan bir pencere açıyorum, senden bana dogru; süzülebilirsin içeri istersen

ve penceremi açtıktan sonra susuyorum

Susuyorum, duyarsın!

Aslında ne çok sey söylenir susmalarda

Gerçek kendin olursun; tüm elbiselerinden yoksun çırılçıplak,
aynen savunmasız bir bebek gibi

Aracı kullanmadan, kelimelerin bencilligine yakalanmadan

Susarsın

Bosluga konusursun susarak

Düsünceler on-ikiden vurur o zaman; tellere dokunmadan, havayı kullanmadan

Böyle susmalarda bulursun bir çok sorunun cevabını

Ve belki de kendini tanırsın

Hatta o müthis soru var ya, "ask nedir?"
Onun bile cevabını bulabilirsin ama ifade edemezsin, susarsın!

Bilirim acı verir bazen susmak

Konuşmak istersin; kelimeler bogazına dügümlenir

Her sey bitmistir aslında

Ne kelimeler ne de suskunluk bir ise yarar artık

Zalim acı saplanmıstır en derine; duyulan sadece iç çekislerdir artık

Bir de; dilinin ucuna hücum eden ve dudak kalesine çarparak bozguna ugrayan kelimeler

Gözyası da suskunlugun meyvesidir

Dokunur acının üzerine; ılık, tuzlu bir ilaç gibi

Önce yakar, belki de acıyı azdırır

Ya sonra?

Uyusur kasılan gözlerin

Oradan kalbine damlar susan sesin

Sessizce, kimsesizce aglarsın; duyarlarsa gelirler ve beni yalnızlıgımla ayırırlar diye korkarsın,
hıçkırıklarını bogarsın, susarsın!

Susarsın

Susarsın ama!!! Anlamsız sesleri duyumsamaya baslarsın bu sefer de

Bütün enstrümanlar vardır ama sef yoktur

Kelimeler pesi sıra çıkar, cümleler kurulur tumturaklı, anlamsız

Anlam yüklemeye çalıstıgın her cümle, bir öncekini daha da anlamsız hale getirmeye baslamıştır bile

sefsiz bir orkestradan bas döndüren bir senfoni bekleyemezsin ki!

Sonra anlamsızlıkları sıralayıp,
onlara sahte anlam elbiseleri giydirmeye baslarsın; rüküs olurlar

Cımbızla ararsın içlerinden anlamlı kelimeleri seçmek için

Karanlık bir odada bulmaya çalıstıgın bir ısık; göremezsin

Cam kırıkları gibi beynine saplanan kıymık kelimeler; kanatır, hissedemezsin

Yaslar hücum eder gözpınarlarına, aslayamazsın!

Ayna yazılar vardır; ruhuna çevrilmis

Bakmayı bilebilirsen kıymetli kelimeler

En kuytu köselerinde yapacagın bir gezinti kendine bile itiraf edemediklerini çıkarıverir günyüzüne

Karanlıga günes açar ve sersemce fikirlerin yere basmaya baslar

İste o zaman

Ne suskunlugun anlamı, ne seslerin karmasası kalır

Sadece, "beyazın üstüne siyah"

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Suskunluğu Bilirmisin Suskunlugu bilir misin? Bir anda hayattan kopup nefis bir sessizlik senfoninin ortasında buluvermek kendini Suskunlukları bilir misin? Ansızın kesilen konusmaların ardından kulaklarının nasıl da uğuldadığını? Solukları duyarsın sadece Kelimelerin eksik kaldığı anlarda susar insan Seni öylesine seviyorum ki; bunu kelimelerle ifade edemiyorum ve susuyorum Gözlerime bak anlarsın! Oradan bir pencere açıyorum, senden bana dogru; süzülebilirsin içeri istersen ve penceremi açtıktan sonra susuyorum Susuyorum, duyarsın! Aslında ne çok sey söylenir susmalarda Gerçek kendin olursun; tüm elbiselerinden yoksun çırılçıplak, aynen savunmasız bir bebek gibi Aracı kullanmadan, kelimelerin bencilligine yakalanmadan Susarsın Bosluga konusursun susarak Düsünceler on-ikiden vurur o zaman; tellere dokunmadan, havayı kullanmadan Böyle susmalarda bulursun bir çok sorunun cevabını Ve belki de kendini tanırsın Hatta o müthis soru var ya, "ask nedir?" Onun bile cevabını bulabilirsin ama ifade edemezsin, susarsın! Bilirim acı verir bazen susmak Konuşmak istersin; kelimeler bogazına dügümlenir Her sey bitmistir aslında Ne kelimeler ne de suskunluk bir ise yarar artık Zalim acı saplanmıstır en derine; duyulan sadece iç çekislerdir artık Bir de; dilinin ucuna hücum eden ve dudak kalesine çarparak bozguna ugrayan kelimeler Gözyası da suskunlugun meyvesidir Dokunur acının üzerine; ılık, tuzlu bir ilaç gibi Önce yakar, belki de acıyı azdırır Ya sonra? Uyusur kasılan gözlerin Oradan kalbine damlar susan sesin Sessizce, kimsesizce aglarsın; duyarlarsa gelirler ve beni yalnızlıgımla ayırırlar diye korkarsın, hıçkırıklarını bogarsın, susarsın! Susarsın Susarsın ama!!! Anlamsız sesleri duyumsamaya baslarsın bu sefer de Bütün enstrümanlar vardır ama sef yoktur Kelimeler pesi sıra çıkar, cümleler kurulur tumturaklı, anlamsız Anlam yüklemeye çalıstıgın her cümle, bir öncekini daha da anlamsız hale getirmeye baslamıştır bile sefsiz bir orkestradan bas döndüren bir senfoni bekleyemezsin ki! Sonra anlamsızlıkları sıralayıp, onlara sahte anlam elbiseleri giydirmeye baslarsın; rüküs olurlar Cımbızla ararsın içlerinden anlamlı kelimeleri seçmek için Karanlık bir odada bulmaya çalıstıgın bir ısık; göremezsin Cam kırıkları gibi beynine saplanan kıymık kelimeler; kanatır, hissedemezsin Yaslar hücum eder gözpınarlarına, aslayamazsın! Ayna yazılar vardır; ruhuna çevrilmis Bakmayı bilebilirsen kıymetli kelimeler En kuytu köselerinde yapacagın bir gezinti kendine bile itiraf edemediklerini çıkarıverir günyüzüne Karanlıga günes açar ve sersemce fikirlerin yere basmaya baslar İste o zaman Ne suskunlugun anlamı, ne seslerin karmasası kalır Sadece, "beyazın üstüne siyah"