Med Cezir

Sende de bir ben varmı? Bir türlü üstüne kapıyı çekip çıkamadığın içinden

Bilmiyorum neden ama sanki unuttuğum bir şey var içimde Duruyorum kapının önünde öylece

Acaba musluklarımı açık unuttum Yoksa ütüyü fişte mi unuttum hatırlayamıyorum

Bir şeyler eksik, nerde neyi bitireceğimi bilemiyorum

Tekrar tekrar başa dönüp hep aynı sonları yaşıyorum Ne bir arpa boyu; kıpırdayamıyorum bile

Anahtarı yerleştiremiyorum hep bir şey oluyor Ne unuttuğumu hatırlamıyor, neler oluyordu anlamıyorum

Üstelik uymuyor da hiçbiri kapıya

Beni hiç gördüm mü ağlarken ya da karanlıkta yazı yazarken

Ben kendimi gördüm öyle çaresiz ve yalnızdım ki Sanki kimse görmüyordu beni

Sesleri dinliyordum, hatta sessizliği, önce korkunçtu sonra müthiş bir alışkanlık oldu

Son zamanlarda nerdeyse saati bile duymaz oldum Öyle çabuk geçiyor ki; yetişemiyorum zamana

Sahi koşmuyorum da zaten koşamam ki ayaklarım ağrıyor benim Belki psikolojiktir diyorum

Yaşlanınca hep böyle olmaz mı ? Büyüklerimizden biliyorum

Aksi benim ayaklarım yaşlanmayınca ağrıyor ya oda bir garip

Bu garipliklerimde olmasa hiç çekilmem hayatta

Nasıl olsa zamana yenileceğim ve birgün zaman bende yenilecek, o zaman hesaplaşırız

Kimseden alınacak bir hıncımda yok Şimdi hatırlıyorum muslukları kapatmıştım

Peki ya ütü galiba o hala fişte

Ne zaman unuttuklarım yanar, eksikliklerim kül olursa o zaman kapıyı çekip çıkacağım, zaten kapıda kalmaz ya neyse

Elimde anahtar kapılar önündeyim şimdi İsmim okunduğunda gelip tek tek açacağım kapıları

İçeride seni bulurum umuduyla, üzerine kapıyı çekip çıkarkenki gibi çıkacağım karşına

Eğer sen hala oradaysan, ki sen hiçbir yere gitmezsin hele de beni bırakıp, işte ben yine geldim der; noktalarım

Nereye koyacağımı bilemediğim noktayı koyar bitiririm her şeyi


Kübra ÇINAR