Sen Ben Sensizlik Ve Kimsesizlik

Sen,ben,sensizlik ve kimsesizlik

Sol yanağıma değdikten sonra yanağın,benim için başlıyor özleminGiderken bakıyorum ardından,sessizceBelki bu sefer "son" dur diyerek bende dönüp arkamı gidiyorum hızlı adımlarlaBildiğim yollarda,bildiğim insanlar gülümsüyor yüzümeAma bende bir selamlık bile derman bırakmadı gidişin!Hemen evimi istiyorum,odamıOrası az da olsa ısıtıyor içimiŞimdi garip sesler duyuyorumSanırım hiç aşık olmamış babaannemin eski saatinden geliyorAma bu ev soğukSanki ölüler burada

Niye gitmek zorundasın ki?Niye beni bu soğuk odalarda,bilmediğim seslerle yalnız bırakıyorsun?Sanki yanındayken herşey önemsizmiş gibi söylüyorum bu sözleriSen hep aynısınSevgiline yalanlar söylüyorsun,gecelerini geçirebilmek için ucuz kızlarda kalıyorsunAkşamlarıda kimsesiz,belki sana tanrıyı unutturan ve seni en çok sevdiğim haline bürünüyorsunİçinde ne tanrı oluyor ne sevdiğin kız ne ne de ben!Sen gerçek senken seviyorum seniHergünün böyleAma yanındayken ben huzur duyuyorum sadeceDoyumsuz bakışlarla izliyorum neşeli tavırlarını,giyinişini,saçını yapışınıSeni izliyorum,sana hiç doyamadan!senin içinse aynı olana şeyler,duvarlarla birlikte dinliyorsun beniVarlığımdan bir haber

Seni seviyorum sanırımAma nasıl bir sevgi bu,bilmiyorumAşk değil asla!Ama bir dosttan daha fazlasıSenin içinse ikimiz paylaşımlar!Biz herşeyimizi paylaştık iki dost gibiSusuzluğumuzu,parasızlığımızı,yalnızl ığımızı ve gidişlerimiziSen şimdi yine kimsesizsin lüks duvarlar içindeve şimdi seni çok seviyorumHerzamankinden daha fazla

Ben bana kalmışım,kendimeBende kimsesizim şu anSoğuk bir evde,sevmediğim insanlarla,anlayamadığım bakışlarlaKızıyorum sana bazen!sol yanağıma değerken yanağın hiç bir şeyi umursamadığın içinGidişini ve gidişimi umursamadığın içinve benimde kimsesizliğe gittiğimi bildiğin halde dönüp bir kez daha bakmadığın için ve her zaman ki gibi gittiğin için!

Yine de içimde sen oluyorsun,sensziliğe ve getirdiğin kimsesizliğe rağmen