Anlar Gibiydin

Oysa sen, onlar gibi değildin Anlar gibiydin

Zaman aktı, geldikleri gibi gitmesini bilen cinslerden İnsanlar
konuştu, uzun uzun ve sık sık Gözlerim uzun süre gittiğin noktada bakakaldı,
ayak izlerine Kaybolmayan sevgin gibiydi gözlerim, yokluğunun aksine

Uzun zaman geçti
Sen biteli
Ve ansızın çekip gideli

Uzun zaman geçti Bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar dakikalar
Yavaş aktı yokluğunu düşündüğüm anlardaki cümlelerim Ve hiçbir şey
diyemeyişim Yavaştı zamanın akışı

Hiç kimseye benzetemediğim yanların içindi sende kalan suskunluğum Ve
en çok seni söylemekti, seni sana anlatmaktı doyasıya Ve her iki cümle
arasında hiç kimse olmayışının ifadesini anlatabilmekti her düşüm
Düşlerimi gerçekleştirdiğim kadar düştüm, giderken gözlerinin içinden

Dakikalar içinde, çok fazla öldüm
Her damla da tekrar tekrar öldüm
Ve sen beni anlayan gözlerinin aksine,
beni tane tane terk ettin kendi içinde

Ve gittin Ansızın bittin& Gidişinin ayak izlerinde seni izlerken, beni
düşürdüğün son umudum geldi gözlerimin önüne

Anladım Ben senin için Hiçbir şey değildim Hiç kimse de değildim
Son terk eden hep bendim, ayaklar altında kalan göz yaşlarımın
ıslaklığında serinleyen her bir kum tanesiydim

Ölen bendim Giden sen

Oysa sen, onlar gibi değildin
Anlar gibiydin