Seni Sende Sana Rağmen Yaşıyordum Ben

Seni, sende, sana rağmen yaşıyordum ben
Hep sen, benimle tamamlanmış eksiklerine bakıp daha fazlasını isterken, ben sende yeni boşluklar yaşıyordum
Daha çoğunu isterken sen, bense yarımlarında kayboluyordum
Kaç kez vazgeç dedi bu yürek, kaç kez yolun kenarındaki ormana girip yok olmak istedi
Yaşadığım neydi? Senin varlığını bilmek bile yeterken bana,sende kendimi yok hissetmek, "yok" olduğumdan başka ne düsündürebilirdi ki bana?
Oysa düşünsene, ne coşku doluydu yüreklerimiz başlarken yeni bir hayata
Gecelerimizi de, gündüzlerimizi de adamaya hazırdık birbirimize, koşulsuz,içten ve sımsıcak duygularımızla
Yaşadığımız her an unutulmaz, doyumsuz ve vazgeçilmez olacaktı
Sen bir sonbahar rüzgarında savrulmuş bir gül yaprağı bense taç olacaktım sana
Şimdilerde, kim savruluyor ve kim onu sarmaya çalışıyor karıştırıyorum artık
Ben bu uykuları, böyle uykuları unutalı çok olmuştu
Acı uykusu, hüzün uykusu, korku uykusu
Bir gece birinin, diğer gece bir başkasının sonsuzluğunda kayboluyorum
Ne garip ki kendimi kuşatma altındaki bir ordunun komutanı gibi görüyorum bu günlerde
Ne çok askerim var bana ihanet eden
Düşmanla savaşmak değil, bu arkadan vuruşlar beni kahreden
Bir beyaz bayrak ve teslimiyet şu anda görünen
Ama çok sürmez esaretim biliyorum, içimdeki bu yenilginin acısı sürse de yıllarca,bir yolunu bulup kavuşurum özgürlüğüme
Şimdi gitmek zamanı belki, geride yasanmış ya da yarım kalmış anları bırakarak
Sen de tüm ürkekliğinle, tüm hatalarınla, tüm eksiklerinle, tüm haklı gördüğün yanlarınla başbaşasın şimdi
Hep bir seyler tamamlanacak değil ya, bu da böyle yarım kalsın