Pul Olduk Gözü Yaşlı Mektuplara

Omuzuna tahta bavulu alıp giden her yolcuya biz ağladık, gelen her yolcuya biz sevindik Pul olduk gözü yaşlı mektuplara, selam olduk, kuş olduk, uçtuk sılaya yol bilmeden, dil bilmeden Kaybolduk tanımadığımız ormanlarda
Yetmeyecek azıklar aldık yanımıza, dönmemek üzere giderken uzak ülkelere; kederi ve hüznü ardımızda bıraktıklarımızın yüzüne işledik& Yol olduk sustuk, kul olduk pustuk ekmeğimiz uğruna; kanı beş para etmezlere eyvallah dedik
Gelip geçti üstümüze ihanetler, gelip geçti üstümüzde acılar Giderken ardımızda örtmeyi unuttuğumuz her kapı kimsesizlige doğrulan bir acı olup içimize battı kırıkları
Üstü karalanan yazılar gibi kaldık hayatın hatıra defterinde Büyüdükçe büyüdü içimizdeki uçurumlar Sustukça, gözyaşları düştü yureğimizin üstüne, acıdan haritalar çizildi yüzümüze, kimse ağlamadı bize! Anladık ki, her giden kendine gidiyor; her gelen kendine, her ağlayan kendine ağlıyor

Herkes göçün almış gider sılaya
Hasretle dağlanmak bizlere düştü
Eller leylasını almış koynuna
Çöllere sığınmak bizlere düştü

Hasret uzadıkça ömür kısaldı
Yıllardır gözümüz yollarda kaldı
Herkes sevdiğini koynuna aldı
Kahredip ağlamak bizlere düştü
Her aksam bir türküde kanarsa içimiz , her gece bir başka acı gelip bıçak gibi saplanırsa kalbimize; çığ gibi büyürse kederimiz, çığ gibi büyürse yalnızlığımız Artık ne teselli edebilir ki bizi
Ne zaman Dumanlı dumanlı oy bizim eller türküsü çalsa radyoda yureğimiz kanar; gözlerimiz duman duman olur dökülür deryalara İçimiz, dışımız sıla olur, dağ taş sılayla dolar Hasret ve efkarın karışımını taşıyamaz olur canımız Çözülür dizlerimizin bağı, olduğumuz yere yıkılır kalırız& Gelir bir dost selamı uzaklardan konar göğsümüze, açmaya hazır güllerle , karanfillerle O zaman ölürüz işte, o zaman ölürüz