Aşk, İş Hayatı Ve Modern Zamanlar

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Hoşçakal sakin kafam

Hoşçakal kanaatkâr ruhum

Bilin bakalım Shakespeare ne zaman söyletir bu sözleri Othello'ya?

Ülke yönetmeye kalkışmadan biraz önce mi?

Ticarete girip hesapları karıştırdığında mı?

En yakın dostlarının ihanet ettiğini anladığında mı?

Hayır! Hayır!

***

Aşk kapıyı çaldığında böyle seslenir Othello

Çünkü bilir; aşk hem çok ateşli hem çok kırılgandır

Sanıldığının aksine huzurla değil, huzursuzlukla kardeştir

Ve aşk mutluluk değildir; âşık olunanın varlığından mutlu olmaktır

Peki modern insan nasıl?

Biliyoruz

Onca kendiyle barışık olma arayışına; parayla saadet satın alma kültürüne; Ferrarisini satıp bilge olma gevezeliğine karşın modern insanın ne kafası sakin, ne de ruhu kanaatkâr!

Ne zihni durmak biliyor modern insanın, ne de ruhu doymak!

O halde

Shakespeare'ın ünlü kahramanı gibi hepimiz aşık mıyız? Kalplerimizdeki bu bitmek tükenmek bilmeyen kımıltı, aşk yüzünden mi?

Bir bakıma, evet!

Ama durun, durun

Öyle değil

Othello gibi değil yani

Modern insan âşık ama işine âşık!

Şunları bir düşünün bakalım

Yoğun arzu, tutku ve bağlılık, kalp kırıklıkları, mutluluk ve mutsuzluk med cezirleri, kuşku nöbetleri, ateşli sayıklamalar

Bütün bunları modern insan nerede yaşıyor?

Çalışma hayatında yaşıyor daha çok

Sevdiği tarafından terk edilmeyi kaldırabiliyor ama iki yıldır beklediği terfi gelmeyince kendini terk edilmiş hissedip yataklara düşüyor

Geceleri uyuyamıyor; aklı hep işinde oluyor; işiyle sevişiyor

Tatminsizlik bütün ruhunu sarıyor, bütün eylemlerini yönetiyor

Kıskançlıklar, kuşkular, hayal kırıklıkları deseniz

Neredeyse hepsi işiyle, işyerindekilerle ilgili

***

O halde gerçek aşka ne kalıyor?

Hadi aşkı da geçtik ama aşka benzer flörtlere; içinde bir parça aşk olsun diye adaklar adadığımız ilişkilere ne kalıyor?

Pek bir şey kalmıyor

O durumda kimse kimsenin kafasını bozmasın; çok arıza çıkmasın isteniyor

(Oysa aşk başlıbaşına arızadır, bu dünyaya başka bir dünyadan emanet ciddi bir uyumsuzdur; tersini söyleyen yalancıdır

)

Acaba aşk şarkılarına, aşk şiirlerine vurgun fakat kendini üstünkörü flörtlerin; akılcı beraberliklerin;seviyeli evliliklerin sakin denizlerine bırakmayı tercih eden insanlar olmamızın nedeni bu mu?

Enerjimizin başka bir alanda tükenip gitmesi mi sebep?

***

Aşk meşk denilen şey, kabul edelim ki çoktan işten arta kalan zamanlarımızda hoşnutluk-haz-kafa dinleme-eğlenme kaynağımız olup çıktı

Ağır rekabete dayalı iş hayatı ve başarı kültürü içimizdeki binlerce yıllık ateşi yavaş yavaş kendi alanına çekiyor

Şiirler direniyor bir tek!

Ama dikkat edin; şiir sevgisiyle dalga geçen akılcılar da çoğalıyor

Şarkılar direniyor bazen

Ama damardan şarkıları hor gören; müziği oyalanma vasıtası olarak değerlendirenlerin alaycılığı baskın çıkmaya başlıyor

***

Tablo açık

Ekonomi global, aşk git gide yerel

Arzular zengin ve dizginlerinden kopmuş, aşk yoksul ve zincirlenmiş

Hayat genel, aşk istisna

Herkes yalandan bilge, aşk hâlâ deli divane

Göreceğiz bakalım, ne olacak sonu(muz)?

haşmet baba'dan

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Aşk, İş Hayatı Ve Modern Zamanlar Hoşçakal sakin kafam Hoşçakal kanaatkâr ruhum Bilin bakalım Shakespeare ne zaman söyletir bu sözleri Othello'ya? Ülke yönetmeye kalkışmadan biraz önce mi? Ticarete girip hesapları karıştırdığında mı? En yakın dostlarının ihanet ettiğini anladığında mı? Hayır! Hayır! * Aşk kapıyı çaldığında böyle seslenir Othello Çünkü bilir; aşk hem çok ateşli hem çok kırılgandır Sanıldığının aksine huzurla değil, huzursuzlukla kardeştir Ve aşk mutluluk değildir; âşık olunanın varlığından mutlu olmaktır Peki modern insan nasıl? Biliyoruz Onca kendiyle barışık olma arayışına; parayla saadet satın alma kültürüne; Ferrarisini satıp bilge olma gevezeliğine karşın modern insanın ne kafası sakin, ne de ruhu kanaatkâr! Ne zihni durmak biliyor modern insanın, ne de ruhu doymak! O halde Shakespeare'ın ünlü kahramanı gibi hepimiz aşık mıyız? Kalplerimizdeki bu bitmek tükenmek bilmeyen kımıltı, aşk yüzünden mi? Bir bakıma, evet! Ama durun, durun Öyle değil Othello gibi değil yani Modern insan âşık ama işine âşık! Şunları bir düşünün bakalım Yoğun arzu, tutku ve bağlılık, kalp kırıklıkları, mutluluk ve mutsuzluk med cezirleri, kuşku nöbetleri, ateşli sayıklamalar Bütün bunları modern insan nerede yaşıyor? Çalışma hayatında yaşıyor daha çok Sevdiği tarafından terk edilmeyi kaldırabiliyor ama iki yıldır beklediği terfi gelmeyince kendini terk edilmiş hissedip yataklara düşüyor Geceleri uyuyamıyor; aklı hep işinde oluyor; işiyle sevişiyor Tatminsizlik bütün ruhunu sarıyor, bütün eylemlerini yönetiyor Kıskançlıklar, kuşkular, hayal kırıklıkları deseniz Neredeyse hepsi işiyle, işyerindekilerle ilgili * O halde gerçek aşka ne kalıyor? Hadi aşkı da geçtik ama aşka benzer flörtlere; içinde bir parça aşk olsun diye adaklar adadığımız ilişkilere ne kalıyor? Pek bir şey kalmıyor O durumda kimse kimsenin kafasını bozmasın; çok arıza çıkmasın isteniyor (Oysa aşk başlıbaşına arızadır, bu dünyaya başka bir dünyadan emanet ciddi bir uyumsuzdur; tersini söyleyen yalancıdır) Acaba aşk şarkılarına, aşk şiirlerine vurgun fakat kendini üstünkörü flörtlerin; akılcı beraberliklerin;seviyeli evliliklerin sakin denizlerine bırakmayı tercih eden insanlar olmamızın nedeni bu mu? Enerjimizin başka bir alanda tükenip gitmesi mi sebep? * Aşk meşk denilen şey, kabul edelim ki çoktan işten arta kalan zamanlarımızda hoşnutluk-haz-kafa dinleme-eğlenme kaynağımız olup çıktı Ağır rekabete dayalı iş hayatı ve başarı kültürü içimizdeki binlerce yıllık ateşi yavaş yavaş kendi alanına çekiyor Şiirler direniyor bir tek! Ama dikkat edin; şiir sevgisiyle dalga geçen akılcılar da çoğalıyor Şarkılar direniyor bazen Ama damardan şarkıları hor gören; müziği oyalanma vasıtası olarak değerlendirenlerin alaycılığı baskın çıkmaya başlıyor * Tablo açık Ekonomi global, aşk git gide yerel Arzular zengin ve dizginlerinden kopmuş, aşk yoksul ve zincirlenmiş Hayat genel, aşk istisna Herkes yalandan bilge, aşk hâlâ deli divane Göreceğiz bakalım, ne olacak sonu(muz)? haşmet baba'dan