Romeo Ve Jülyet Yaşasaydı

Onlar yüzlerce yıldır tutkulu, kararlı ve ölümüne aşkın simgesi Ama onlardan söz ederken hep göz ardı ettiğimiz bir şey var: Romeo ve Jülyet yeniyetmeydiler

Yani çocukluğun asude neşesini terketmiş olmanın hüznüyle geleceğe dair endişelerin insanın her anını zehirlediği o malum yaşlardaydılar

Güzel, coşkulu, uçsuz bucaksız hayalleri vardı

Bilmedikleri ve üzerlerine üzerlerine gelen gelecek karşısında tek direnme noktaları bu yüceltilmiş hayalleriydi

Ne var ki, ailelerinin arasındaki acımasız düşmanlık onların hayallerinin gerçekleşmesine izin vermiyordu

Ölümleri her şeyin sonu oldu

Peki, burada duralım

Ve düşünelim

Ya tersi olsaydı?

Yani her şey yolunda gitseydi ve çatışma aileler arasında değil de; iki gencin romantik beklentileriyle düzenli beraberliğin (evliliğin) somut gerçekleri arasında baş gösterseydi

Mesela aileler birbirleriyle çatışmak yerine Romeo'yla Jülyet i başgöz edip kızın pırlantasından oğlanın işine gücüne kadar ne varsa, hepsine karışsaydılar

Çağlar aşan bir trajedi yerine komedi çıkardı karşımıza O da en iyi ihtimalle!

Bu yüzden karanlık yorumların el üstünde tutulduğu kimi psikanalitik metinlerde Romeo ile Jülyet; sürekli beraberliğe dönüşen aşkların ağır ağır etkisini gösteren zehrini içmektense bir yudumda zehir içmeyi tercih etmiş kahramanlar olduğu yazılmıştır

Abartmalı bir yorum elbette! Ama itiraf etmeli ki, pek ince ve haklı ayrıntılar içeren bir abartma Öyle değil mi?



***

İnsan sever ve sevdiğini ister

Orada, uzakta değil, burada, yanıbaşımda olsun ister

Hatta içinde bir yerde olsun ister

Ama o kadarla kalmaz seven insan

Sevdiğiyle birlikte bir hayat da ister

Ve bir de bire yeşil panjurlu ev hayali başköşeye yerleşir; bütün arzuların üzerine ağırlığını bastırır

Ancak yeşil panjur zor iştir

Bir türlü hayallerdeki yeşili tutturamaz gerçek hayattaki boyacılar

Tam renk tuttuğunda panjurlar çürümeye, rüzgar ve ışık geçirmeye başlar

Bahçedeki hanımelleri mi?

Onca iş güç koşuşturma içinde bahçeye hanımeli dikmeyi başarabildilerse bile sulamayı unuturlar Hatta kim sulayacak bu hanımellerini?tartışması bile çıkar ki, şiddetini ve ciddiyetini hiç yabana atmamalı

O kadarla da kalmaz

İşin içine karışan ailelerin durumu, çatışan ailelerden daha kabul edilir değildir Bu gerçek zamanla anlaşılır

Yetmez

Komşular, arkadaşlar, baştan çıkarıcılar

Hepsi düzenli beraberliğe dönüşen tutkulu aşkı zorlar

Yani hem sevgili hem de başkalarının arasında herkes gibi biri olmak öyle uzaktan kolay görünür Yakından işler çoğu zaman başka türlü yürür

Sonunda yüceltilmiş romantik beklentiler (idealler) ile gündelik gerçekler arasında açılan uçurumdan aşağı ya ruhlar fırlatılır ya da doğrudan ilişkilerin kendisi


***

Asıl anlatmak istediğim şu

Düş kırıklıkları, öfke ya da sıkıntı ve kayıtsızlık çukurunda debelenen ilişkileri tartışırken bin türlü tarafından dem vuruyoruz

Aşkın ruhsal ve kimyasal ömrü, cinsellik, arzuların sınırsızlığı gibi şeyleri tartışıyoruz

Hatta elektrik ve kira faturalarının ya da bir süre işsiz kalan partnerin solgun bir güle dönüşmesinin yarattığı sonuçları bile tartışıyoruz (Öyle ya Romeo ve Jülyet için bunlar hiç söz konusu olmadı!)

Doğru yapıyoruz

Fakat ilişkinin ilerki yıllarında ortaya çıkan sorunların ve kırgınlıkların altında yatan nedenler arasında başlangıçtaki romantik ideallerin payını unutuyoruz

Romantizmin en büyük düşmanı, romantik ideallerin ta kendisi olmasın sakın!



haşmet babaoğlu'ndan güzel bi yazı daha