Sonra

(herkesin bir feridesi vardır bilmezmiyim
herkesin bir ayakkabısı gibi birde şarkısı
herkesin bir kimsesi vardır bilmezmiyim
bir de kimsesizliği)
yılmaz odabaşı


ya da sonrasızlığı

saçlarını yüzüme düşürmüş eskisi gibi şarkını söylerkenbaşımı sağa cevirdiğimde boş bir pencereperdesizheycanla anlatmaya başlamıştım

perdeler turuncu olmalıhalılar kahve rengiküçük bir eveşyası olabildiğine az

parmaklarımdan öpmeye başladığındakimsesizdim

pencere eskisi gibi boş

kimsesizliği yakıştıran mutsuzluğu da yakıştırabilir mi kendisine

sadece fiyakalı olmak içingiderken gülümser mi


adınla!
adınla her şey :şarabın dökülüşü,sesmin eskimeyişi
ben ise sana abanıyorum
büsbütün aşk kesiyorum

doğruyduseninle başlayan cümleler de kelimelerim eksik yada eski değildiyenidendiyenilenendibelkide sadece yenilen(di)


hayat, hep böyle düşünmek, düşmek;
''düşmek'' dedim de
düştüğüm çok oldu biliyor musun?
ve düşürüp bir şeyleri düşündüğüm çok oldu

hayatfilmin başa sarmasıydıya da bandın bozuk cıkmasıyaşanılacak ne varsa yaşamakbi ayçöreğini paylaşmakevethayataslında ayçöreği tadın da paylaşmaktı her şeyidudağın kenarındaki susamın özenle alınması ve ait olduğu dudakta kalakalmasıydısahi o susam tanesi düştü mübiliyorum sadece düş'tü

ve biri giderken ancak bu kadar fiyakalı fısldayabilir hayatın kulağına

yalnızlığındayoksulluğundakurduğu son cümlelerdirarkada en arabeskinden fon eşliğinde

her deniz bir martı, her ömür bir tufan, her rüya bir uyku, her nota bir şarkı, her
mezar bir ölüm, her ağaç bir kök, her dağ bir duman, her güneş doğacak bir
kuytuluk bulur ya kendine,
bulur ya;




ben
senden
başka
sen
bulamam
b u l a m a m!

paramparça kıldım şiirimi
bu kadar b(ölüm) yeter mi?
s
o
n
r
a

a
ş
k:
sonra!
ve ben gittim yüreğimde kan gülleri
siz de o aşkın teninde dinamit sayın beni!

(öylesine okunan bi şiir sırasında sadece sesli düşündümçünkü sesim de sen vardın)