Prof. Dr. Sinsi
|
Bir Ayışığına Bir Sana Vurgundum
Yüzün aya benzerdi, ay yüzüne, kıskanırdı geceler yüzünü Gözlerin parıltısını yıldızlardan alırdı sanki, yıldızlar parıltısını gözlerinden İçim titrerdi her baktıkça yüzüne, sonsuz bir sevdayı anlatırdı menekşe gözlerin Ben o sevdanın tutkunu olurdum Ay kokardı her yanın dolunaylı gecelerde, sevda kokardı boydan boya Ben bir aya, bir sana vurgundum, kimse bilmezdi Gecelere fısıldanan aşk sözcükleri kokardı sesin ruhumda  Seninle atardı kalbim sadece Kimse görmezdi
Her gece ay ışığı olur doğardın gönlüme, yaşamak yalnızca seninle anlam bulurdu Sensiz yaşamaya yetmezdi gücüm Sevdan her gün biraz daha büyürdü içimde , sığmazdı yere göğe, sığmazdı dağlara, ovalara, denizlere
Geceleri sensiz kaldığımda, yalnızlık bir bıçak gibi saplanırdı yüreğime Yinede gönlüme birkaç umut ve sevgi kırıntısını toplayıp acemice şiire dönüştürürdüm Her dizesi seni anlatırdı, her dizesi sen kokardın Her dizesinde hayalin olurdu, gülüşün, duruşun, sesin olurdu, sen olurdun Saklardım yazdıklarımı kimseler görmesin, kimseler bilmesin diye, kimsenin bulamayacağı yerlere saklardım
Bir gün ayrıldı yollarımız, savrulduk ayrı ayrı iklimlere Sensiz geçen ömrümün her anı işkenceye döndü Umutsuz, ışıksız kaldım Oysa yalnız seninle beraber olmayı istemiştim ben, tek sevdiğim, gönlümü aydınlatan tek ışığım olmanı ve yalnız seninle bir ömür geçirmeyi istemiştim Ama nafile, aramızdaki bütün yollar kapandı  Bütün köprüler yıkıldı 
Seninle bir ayışığında buluşmayı, sana sarılmayı, elini tutmayı, başın göğsümde nefes almanı, saçlarının kokusunu öpmeyi ne çok isterdim Ne çok isterdim düşlerde de olsa seninle gökyüzüne kanatlanmayı Menekşe gözlerinin rengiyle yüreğimi sevince ve mutluluğa boyamayı
Aradan onca yıl geçti içimde hala yokluğun kanıyon, gözbebeklerimde gözlerin ağlıyon   Biliyonum her ikimizde dudakları kanayan bir zamanın tünelinde, ağrılı şiirler topluyonuz gecelere  Sessiz özlemlerimizi gömerek içimize, yaşamın kahır duraklarında bir imkansıza yaslanıp, kavuşmayı bekliyonuz Oysa biliyonuz, zaman suskun ve ağrılı bir sözcük yüreğimizde
Ne çok isterdim uzanıp yıldızların altında dizlerinde uyuyup, bedenimi sarmalayan tüm acıları dağıtmayı Gözlerimi gözlerine dikip susmayı, yalnız yüreğimle konuşmayı, ellerimi ellerine uzatmayı ne çok isterdim Ne çok isterdim zamanı durdurup seninle bir yayla yolunda buluşmayı, sevdamızı kanat yapıp kimsenin bizi bulamayacağı bir yere uçmayı
Ah! Bakışı yaralım bir gün ırmaklar karışınca denizlere, yapraklar düşünce, üşüyünce gönüller, sevdalar küçülünce, özlemler büyüyünce, hayalin çekilince gözlerimden, rüzgar susturunca şarkımızı İsterse tüm acılar yüreğimi parçalasın, kopsun kıyamet, senin gamzeli gülücüğünde öleyim!
|