Murathan Mungan Yazısı

Önce evlendigimizde hayatin daha iyi olacagina inandiririz kendimizi Evlendikten sonra, bir cocugumuz dogduktan hatta ardindan bir tane daha olduktan sonra hayatin daha iyi olacagina inandiririz kendimizi Sonra cocuklar yeterince büyük olmadiklari icin kizar, onlar büyüyünce daha mutlu olacagimiza inaniriz Bundan sonra, ergenlik donemlerinde cocuklarla ugrasmamiz gerektigi icin ofkeleniriz Kendimize, cocuklarimiz bu donemden cikinca daha mutlu olacagimizi, yeni bir araba alinca, guzel bir tatile cikinca, emekli olunca, yasantimizin dort dortluk olacagini soyleriz Gercek ise su andan daha iyi bir zaman olmadigidir Eger simdi degil ise ne zaman? Hayatiniz her zaman mucadelelerle dolu olacaktir En iyisi bunu kabul edip her ne olursa olsun mutlu olmaya karar vermektir En sevdigim sozlerden biri Alfred D Souza' ya aittir Der ki; "Uzun zamandan beridir hayatin -gercek hayatin- baslamak uzere oldugu izlenimine kapilmistim Fakat her zaman yolumun uzerinde bir engel, oncelikle erisilmesi gereken birsey, bitmemis bir is, hizmet edilecek zaman, odenecek bir borc oldu Sonra hayat baslayacakti Sonunda anladim ki bu engeller benim hayatimdi" Bu gorus acisi, mutluluga giden bir yol olmadigini gosterdi Mutluluk yoldur, oyleyse sahip oldugunuz her anin kiymetini bilin ve mutlulugu, vaktinizi harcayacak kadar ozel biriyle paylastiginiz icin, ona daha fazla deger verin Unutmayin, zaman hic kimse icin beklemez Oyleyse; Okulu bitirene kadar, 100 milyar kazanana kadar, Cocuklariniz olana kadar, Cocuklariniz evden ayrilana kadar, Ise baslayana kadar, Evlenene kadar, Cuma gecesine kadar, Pazar sabahina kadar, Yeni bir araba, ya da ev alana kadar, Borclari odeyene kadar, Ilkbahara kadar, Yaza kadar, Sonbahara kadar, Kisa kadar, Maas gunune kadar, Sarkiniz soylenene kadar, Emekli olana kadar, Olene kadar