Kerem İçin

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Bizler; hisseden, hoşlanan, öfkelenen, kızan, üzülen, sevinen
hatta yeri geldiğinde ağlayabilen bizler,
olumlu olmayan duygularımızı rahatlıkla açığa vuruyoruz

Kızıyoruz,sinirleniyoruz, bağırıyoruz

Bazense hiç istemeden hakaretler ediyoruz biri birimize

Bunların çoğunu hiç ama hiç çekinmeden yapıyor ve korkmuyoruz

Ama bir de olumlu duygularımız var ki onları hissediyor ama açığa
vuramıyoruz rahatlıkla

Cesur olamıyor, yeşertemiyoruz içimizdeki çiçeği

Kine, nefrete ve öfkeye kıyacağımız yerde korkuyor,
güzellikleri yüreğimize hapsediyoruz

Ve onlara kıyıyoruz

Belki de bu bizlere çook daha kolay geliyor

Böylece çok fazla emek de harcamıyoruz ayrıca

Oysa güzellikler,sevgiler hep paylaşımla çoğalıp, büyür

Bunu bildiğimiz halde gözümüze taktığımız at gözlüklerinden bir türlü vazgeçemiyoruz

Toplumsal baskılar,kişisel korkular ve zorunluluklar,
belki daha başka pek çok şey engelliyor,yüreğimizdeki çiçeğin yeşerip,
büyümesini

Ama bunda en büyük pay maalesef bizim

Evet sevgileri hep yarınlara erteledik,yarının olamayacağını bilemeden

Cesur olamadık paylaşmayı istedik ama emek ve zaman harcamak istemedik,
Belki de yaşamın bir gün apansız bitebileceği aklımızın ucundan bile geçmedi

İşte ben ömrümde ilk kez de olsa yakaladığım güzelliklerin hatırına,
bu türlü korkularımı elimin tersi ile bir kenara fırlatıp,
içimde sevgi olduğunu düşündüğüm o yüce duyguyu,
bilmeyi en fazla hak ettiğine inandığım insana,
belki de ilk ve son kez bencillik etmemek ve en önemlisi
içimde yeşerttiğim çiçeğimin tohumlarını dört bir yana
saçmak adına söylemek istiyorum

SENİ SEVİYORUM GÜLÜM

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kerem İçin Bizler; hisseden, hoşlanan, öfkelenen, kızan, üzülen, sevinen hatta yeri geldiğinde ağlayabilen bizler, olumlu olmayan duygularımızı rahatlıkla açığa vuruyoruz Kızıyoruz,sinirleniyoruz, bağırıyoruz Bazense hiç istemeden hakaretler ediyoruz biri birimize Bunların çoğunu hiç ama hiç çekinmeden yapıyor ve korkmuyoruz Ama bir de olumlu duygularımız var ki onları hissediyor ama açığa vuramıyoruz rahatlıkla Cesur olamıyor, yeşertemiyoruz içimizdeki çiçeği Kine, nefrete ve öfkeye kıyacağımız yerde korkuyor, güzellikleri yüreğimize hapsediyoruz Ve onlara kıyıyoruz Belki de bu bizlere çook daha kolay geliyor Böylece çok fazla emek de harcamıyoruz ayrıca Oysa güzellikler,sevgiler hep paylaşımla çoğalıp, büyür Bunu bildiğimiz halde gözümüze taktığımız at gözlüklerinden bir türlü vazgeçemiyoruz Toplumsal baskılar,kişisel korkular ve zorunluluklar, belki daha başka pek çok şey engelliyor,yüreğimizdeki çiçeğin yeşerip, büyümesini Ama bunda en büyük pay maalesef bizim Evet sevgileri hep yarınlara erteledik,yarının olamayacağını bilemeden Cesur olamadık paylaşmayı istedik ama emek ve zaman harcamak istemedik, Belki de yaşamın bir gün apansız bitebileceği aklımızın ucundan bile geçmedi İşte ben ömrümde ilk kez de olsa yakaladığım güzelliklerin hatırına, bu türlü korkularımı elimin tersi ile bir kenara fırlatıp, içimde sevgi olduğunu düşündüğüm o yüce duyguyu, bilmeyi en fazla hak ettiğine inandığım insana, belki de ilk ve son kez bencillik etmemek ve en önemlisi içimde yeşerttiğim çiçeğimin tohumlarını dört bir yana saçmak adına söylemek istiyorum SENİ SEVİYORUM GÜLÜM