Eksik

Bir fırtınadır girdi kentin tüm kapılarındanYoklamadığı kapı cam arası pencere aralığı bırakmadı Bir zifiri karanlıktı fırtınanın bastığı Ve görmüyordu göz gözü Bir sesti fırtınanın adı duyan kulakları patlatan yüreklere korku salan Ve bir ayazdı gece yerle gök arasında buzlanan İnsanlar ürkmüştü sığındıkları barınaklardan Ve kargışlar gönderdiler korkunun yüz bin kollarına Ve sevgi çeşmelerinin musluklarını sonsuza dek kapatıp esirgediler korkunun yüz bin kollarından Diş bilediler Güç yetiremeseler de nefret etmeye ant verdiler Kan dökmeseler de kendi kanlarını döküp korkunun yüz bin kollarıyla bir daha uzlaşmamak üzere yemin ettiler Ben onlardan fırtınadan zifiri karanlıktan çığlıktan ayazdan korkunun yüz bin kollarından yana kullandım tercihimi Bu kentte en az onlar yani korkunun yüz bin kolları kadar istenmez ve sevilmez olduğumu bildiğim için kentlilerin yüreklerini pekiştirmeye vicdanlarını yatıştırmaya yardım olsun diye yaptım bunu Ve aklımı ve yüreğimi ve!
ruhumu yardımcı ve istekli buldum kararıma Korktuğum için korkudan yana büyüttüm düşlerimi Nefret etmek istedim yüreğim bana yardım etti Sövmek istedim dilim bana yardım etti Unutmak istedim belleğim bana yardım ettiÜç gün üç gece sayıklamalarla kendini yakıp söndüren bir çılgınlığın yalazından geçtim Arındım İnsanlığımı kazıttım Ve o gün bu gündür çirkinliği övdüm İyilerden uzak durdum