Anlatamadık Birbirimize Yüreğimizin Dilini

Ne çok kırdık birbirimizi Ne çok anlamadık, tanımaya bile çalışmadık Köklerimiz ve ruhumuz aslında farksızken birbirinden, neydi paylaşamadığımız?
Bunca gürültü patırtıda kaybettik şartsız tebessümü Selâmın özünü kavrayamadık
Anlatamadık birbirimize yüreğimizin dilini
Kendi kabuğumuza çekildik, vesveselerin sönük aydınlığında yorduk sevdalarımızı
Acı çektik biteviye, hem de boş yere
Kusurlarımızı unutmak için gıybet ateşlerine daldık
Uçlara talip olduk, hırslarımıza yenik düştük, dahasını istedik Doyumsuzluklarda doyacağımızı, seraplarla kanacağımızı sandık
Sloganlaştırdık sevdalarımızı bile Her birimiz farklı dünyalardayken aynı kalıplara sıkıştırdık duygularımızı
"On santimetrelik komşu duvarlara" sığdırdık dağlar kadar mesafeyi Aynı çatının altında yabancılaştık yüzlerimize
Çocuklara hikâyelerini vermedik Bırakıverdik patırtılı ve acımasız çizgi filmlerin kollarına Öldürmenin kolaylığını ve "ben" merkezli ferdiyetçiliği aşıladık

Hormonlarla çoğalttık sebzeyi ve meyveyi Çok renkli ama kof, bereketsiz mahsullerle doldurduk sofralarımızı Tek başına oturulan ziyafetlerden neden aç kalktığımızı anlayamadık
Yorulduk tatillerde, hüzünlendik bayramlarda, garipleştik yaşlılıkta, yalnızlaştık kalabalıklarda
Birkaç yüz kelimeyle konuştuk nasıl anlatabildiysek Bari becerebilseydik susmayı
Mücadeleye verdiğimiz enerjiyi tanışmaya sarf etmedik Keşfedeceğimiz değerler bizi çokça şaşırtabilirdi oysa Biraz cesur olabilseydik, -en azından birbirimizin gözleri içine bakacak kadar- abartılı korkularımızın yersizliğini de görebilirdik
Şafakta gün doğumlarını izlemedik Bereketi taşıyan taze sabahların sırrını kaybettik uykunun esaretli kollarında
Dikkatimizi çekmedi boyayla kapatmaya çalıştığımız beyaz tellerden çok siyah saçların varlığı
Havaî fişeklere sevindiğimiz kadar şaşırmadık yıldızların kaymasına Tepemize inecekken yüzlerce kaya, neden yanıp da kül oluverdiklerini düşünmedik

Sevmenin ve sevilmenin gölgesini tadabilmek için bir ömür vermeyi göze alabildik, ama fark edemedik şah damarımızdan daha yakında duran gerçek aşkı
Kaçan onca fırsat, giden onca gün Bari kendimize olsun itiraf edebilseydik Biraz olsun bulaşmadık mı en azından birkaçına? Biraz olsun saflığımızı yitirmedik mi? Böyle mi olmalıydık bizler; kilimlerde bile ilmek ilmek sevgi dokuyan erenlerin torunları Sabır ve duânın ümitleri suladığı iklimin insanları Gülistanlarına yetmişiki milleti çağıran evliyaların mirasçıları

Gün görmüş koca bir ömrün dile gelip dediği gibi,
Sahi; "biraz olsun yaşarken ölmedik mi?"