Özledim

Bugün seni çok ama çok özledim de söylemek istemedim
Niye öyle burnumun sızladığını, içimin burulduğunu,
gözlerimin çaktırmadan ıslandığını anladım da
ondan seni özlediğimi söylemedim
Bu güzel eylül gününde Boğaz'ı seninle seyretmek isterdim,
sigaramın yarı dumanını rüzgarla paylaşmaya hazır,
bedenim göğsüne yaslanmış öylece bakardım görüntüye
Bakarken güzel şeyler düşünürdüm! Sabah rastgele müzik dinlerken
kimin söylediğini bilmediğim bir şarkının sözü çok hoşuma gitti
Kıymetimi bilmen için illa gitmem mi lazım,
sevdiğini duymak için illa ölmem mi lazım diye soruyordu
Ya da benim bu şarkıdan çıkardığım sonuç bu emin değilim
İnsan hem sevdiğini söyleyip de hem neden sevdiğinin yanına gelmez



Hani sana okuduğum kitapların konularını ve kişiliklerini anlatıyorum
ya "Kürk Mantolu Madonna"nın erkek kahramanı geldi aklıma bugün
Kitabı sana anlatırken, hissettiklerimi dile döküşüm ve adama nasıl sinir olduğumu hatırladım sana sinir olurken
Aşık olduğu kadını evinin işleri bitince yanına almayı düşünen bir adam
O evin inşaat işleriyle uğraşırken kadıncağız Almanya'da hastalıktan ölüverdi
Bu garibim de aşkından gözleri kör, kadını mutlu etmek için evi güzelleştirmeye çalışıyor, kadının öldüğünden habersiz bir şekilde
Aşkın boya badanaya ihtiyacı yok ki
Sonrada bir ömür boyu terkedildiğini düşünerek mutsuz yaşadı
Ama ille de boyayacağım diyorsan ben yanındayken boya
Benim öyle "benden uzak olsanda mutlu ol",
"gideceğin yere beni de götür sorana başımın belası dersin",
"sabret aşkım sabret" gibi şarkı sözleriyle hiç işim olmaz
Arada söylüyorsun ya "Endamın yeter" diye biz onu söyleyelim



Ben seni öyle ilahi bir aşkla seviyorum ki anlatmaya kalksam,
kelimelere döksem ifade edememekten korkuyorum
Ya da dile dökülenin basitleşmesinden
Ben eğer becerebilsem parmaklarımla kaburgalarımı ayırıp seni içimdeki buğuda saklarım
Uykunun en derin yerinde birden uyanınca seni yanımda görmek,
pişirdiklerimin güzel olduklarını gözlerinden okumak, kış gecesinde
söylenmeden patlatılmış mısırı paylaşmak,
televizyondaki filmi seyretmek için demlenmiş çayı birlikte içmek,
hastalıklarda sevgiyle sıkılmış limonata içirmek,
kahvenin telvesinde yazanları birlikte yaşamak,
sabahın kör saatinde çıplak denize girmek,
emanet alınmış bir motorsikletle gezintiler yapmak, sırtıma dolanmış kollarınla
güneşi batırmak, bizim batırdığımız güneşin doğduğu
ülkedeki insanların hayatları hakkında abuk hikayeler uydurmak,
bozuk musluk yüzünden kavga etmek,
ne kadar rahat adamsın ne kadar telaşlı kadınsınlarla başlayan cümlelerle tartışmak,
hayatı-hayatın getirdiklerinin tümünü seninle paylaşmak
Bugün seni çok ama çok özledim de söylemek istemedim



Hani geçen akşam trafik kazası yüzünden ölmüş birini görmüştük
Üzerini örtmüşlerdi de sadece ayakkabıları görünüyordu
Ben çok etkilenmiştim de sen "adamı tanımıyorsun bile" diyerek etkilenmemin sebebini anlamamıştın
İlk düşündüğüm hayatın çok mu değerli olduğu yoksa düşünmeye değmeyecek kadar basit mi olduğu hakkında aklım karışmıştı
Ne zaman ölümle karşılaşsam aynı
karmaşık duyguları hissederim zaten de sevince insanın içi daha çok acıyor
Öleni tanıman gerekmiyor ölüm karşısında
Orada yatan sende olabilirdin bende
Seni düşünmek bile istemiyorum
Kendimi öldükten sonra düşünemeyeceğime göre sana acı çektirmek istemiyorum
Eee diyeceksin
Eee si ölüm var, eve gitme süresince bile ertelenemiyor seni yolun ortasında
yakalayıveriyor ve bulduğu yerde götürüyor Bu yol kıyısında bize göre zamansız bir kaza olabilir,
deniz gezmesinde söylenenler söylenmeden gelebilir,
yaşanacakları beklemeden de
Yaşamak istediklerini söylemeden
Bir akşam denizden dönerken aynı duygu karmaşasını hissederek,
sana telefon açıp
"Hayatı benimle paylaşır mısın" diye sormuştum
Güzel şeyler söyledin de hala net bir cevap alabilmiş değilim artık hiçbirşey sormuyorum
Sende unuttum zannediyorsun herhalde
Artık çok özlediğimde bile özlediğimi bu yüzden söyleyemiyorum
Cevapsız sorular varsa ortalıklarda, yalansız olmuyor yaşananlar



Bugün seni çook özledim de yinede söylemedim bu yüzden
Orada yatan bende olabilirdim
Bırak işlerini de ben söylemeden kendin gel



Kevser Şekercioğlu